اشجان لكاتبة دينا عماد

الفصل الحادى عشر

الفصل الحادى عشر

قعدت طول الليل اشجان تصلى وتدعى ان ربنا يكون معاها وهى بتاخد حقها من غير ما تحتاج لحد من اخواتها
راحت الشغل وكان باين عليها الانشغال فى التفكير
وكعادتها حكت لهناء على الاجتماع مع اخواتها ونتيجته
"ايه ده يااشجان معقول قالولك كده"
"اه والله ...انا كمان مش مصدقة"
"ومامتك مقالتش اى حاجة"
"ماما خايفة عليا وعليهم وبتقولى الحمدلله انه مموتنيش يومها"
"صحيح ده انتى اتكتب لك عمر جديد... خلاص بقى مش مهم الحاجة"
"لا ازاى... يعنى بعد ده كله اسيب له كل حاجة يتمتع بيها ع الجاهز ابدا والله ما هسيب حاجة"
وعيطت اشجان من اصرارها على حقها وقلة حيلتها فى نفس الوقت
ودخل المكتب زميلهم الاستاذ محمد... وشافها بتعيط
"ايه ده؟؟مالك يااشجان يابنتى بتعيطى ليه"
وحكت هناء للزميل اللى بيعتبروه اب ليهم فى المكتب
"ولا تزعلى نفسك ابدا... انا هساعدك"
وحست اشجان ان ربنا بعتلها السند من عنده
"بجد؟؟؟ ازاى"
"انا ممكن اجيبلك ناس شيالين من الجامدين اللى قلبهم ميت يروحوا معاكى تجيبى حاجتك بس ياريت يكون فى وقت هو مش موجود فيه علشان ميحصلش مشاكل ولو حصل وجه عليكم ولا لقيتوه هما هيحموكى ودى اهم حاجة"
"بجد تقدر تجيب لى الشيالين دول"
"متقلقيش انا هتفق معاهم بالليل وهقولهم انك اختى وشوفى عايزاهم امتى علشان تتفقى معاهم على المعاد وتقوليلهم العنوان"
"ربنا يباركلك يارب ده انت طمنتنى وحليت لى مشكلة كبيرة اوى... بكرة على طول ييجوا هنا واتفق معاهم على المعاد"
وكملت بصوت واطى
"واكون فكرت هودى العفش فين؟؟"
هناء"انت لسه معرفتيش هتوديه فين"
"لا... وماما بيتها مش هيكفى"
"طيب انا عندى ليكى حل بس مؤقت لحد ماتتصرفى "
"قولى"
"شقة اخويا اللى مسافر فاضية ومقفولة ومعايا مفتاحها للطوارئ لو تحبى تحطى فيها حاجتك بس قدامك بالكتير 6 شهور"
"حلو اوى اكون اتصرفت اللى يكفى فى بيت ماما والباقى اشوف القرايب اللى عنده مكان للحاجة اخليها عنده"

تانى يوم فى الشغل
جه 4 صعايدة وكل واحد فيهم ضخم زى الباب
يعنى الواحد فيهم ضعف حجم بهاء
لما شافت اشجان شكلهم اطمنت
وفهمهم الاستاذ محمد الموقف كله بصراحة
"متخافيش يا مدام احنا معاكى ولو اتعرض لنا هنقطعه"
"انا مش عايزة مشاكل وان شاءالله منقابلوش "
"طيب نروح الساعة كام"
"مفيش غير الصبح بدرى او بالليل متاخر علشان محدش يشوفنا ويبلغه"
"اى وقت براحتك"
"خلاص احنا نتوكل على الله بكرة الساعة 6 الصبح بس مش هنطلع كلنا... احنا هنقف بعيد وواحد منكم يطلع يخبط عليه لو فتح يقول اى حاجة كانه بيسأل على حد ولو ملقاهوش يشاور لنا من السطح نطلع ناخد الحاجة"
"تمام بكرة الساعة 6"

نزلت اشجان الساعة 6 تانى يوم
"ما بلاش يااشجان"
"ليه ياماما ... هو مش ده حقى"
"حقك بس ليخبطك بحاجة ده مجرم"
"وانا مش هسيبه يتهنى بحاجتى... انا نازلة وخليها على الله"
نزلت اشجان وحكمت قلبها هيقف من الرعب والقلق والتوتر
ووقفت مع الناس فى الشارع تستنى رد الراجل اللى طلع
عينها على السطح يا اما هيشاور لهم يطلعوا او هينزل
شافت الراجل بيشاور من السطح
طلعت مع الناس بسرعة
دخلت اشجان وفضت الدولاب فى ملايات وتربطها
وخلال ما اتفك الدولاب والسرير كان باقى العفش نزل
وفى اقل من ساعة كانت الشقة فاضية تماماااا
الا كومة هدوم بهاء على الارض

رجعت اشجان بعد ما ودت العفش
وكانت حكمت خايفة من رد فعل بهاء
بس عدى يوم واتنين وتلاتة ومفيش اى رد نهائى
وبدأت محاولات صلح من جديد
بهاء يبعت ناس والرد من اشجان ... مش عايزاه
ييجى هو ندمان... متقابلوش اشجان وترده زى ما جه
4 شهور يروح ويبعت ناس... ومفيش فايدة
وبدأ كبار العيلة يضغطوا عليها بعد ما قال
انه ندمان واللى هى عايزاه هيعمله
وبدأ المعارف يلوموها
"اللى عايزاه هيعمله... ما هو اعتذر خلاص... اديله فرصة تانية"
وحكمت واشجان رافضين الرجوع
وردت اشجان رد واحد كنوع من تعجيزه
"كان هيموتنى مرتين ومحدش سمعنى ولا لحقنى... يجيب شقة وانا ارجع له"
والعجيب ان بهاء وافق
وجاب شقة ايجار لحد شقة الحكومة ما تيجى
وراحوا الشقة الايجار
سنة فاتت عليهم فى الشقة الايجار
والحال ماشى بمشاكل طبيعية بين اى زوجين
ونزل اسمهم بالمشاركة فى شقة الحكومة... والمطلوب 1500 جنيه
"انا مش معايا حاجة من الفلوس دى"
"يعنى ايه"
"اتصرفى"
"منين"
"مليش دعوة"
واضطرت اشجان تحاول تلم الفلوس دى بكل طريقة
باعت الغويشتين بتوعها...وكانت كل بنت لابسة سلسلة ..باعتهم
وكان عند البنات شهادات استثمار بتجى لهم هدايا فى عيد ميلادهم
واستلفت من المعارف وعملت جمعية
واخيرا جمعت ال 1500 جنيه... ومستنية الصبح معاد توقيع العقد
رجع بهاء بالليل... دخل يدور فى الدولاب
"فين الفلوس"
"فلوس ايه؟؟انت مالك بيها"
"هاتى 300 جنيه لحد الصبح"
"لا مش هتاخد منهم حاجة"
"بقولك هاتى احسنلك"
"والله ماهديلك منهم ولا مليم"
هجم عليها...خنقها
"ياتجيبى الفلوس يا هتموتى حالا"
ايده بتضغط زيادة على زورها... حاولت تقاوم... مش قادرة
نفسها بيروح... الدنيا بتلف بيها... نفسها هيتوقف تماما
نظرات شيطانية فى عينيه من غير اى رحمة... خافت
شاورت له على مكان الفلوس... سابها وجرى اخد الفلوس ونزل
تانى يوم قبل توقيع العقد...رجع ال300 جنيه تانى
واستلموا شقة الحكومة...شقة صغيرة بس رضيت اشجان بيها
واتنقلوا فى الشقة الجديدة... من غير اى توضيب ولا اى جديد
وده لان بهاء معهوش فلوس توضيب... ورضيت اشجان
وبنضافتها وشطارتها وترتيبها خلت الشقة حلوة
ودخلت مى اولى ابتدائى... وحست اشجان ان بناتها كبروا
كانت بتتعامل معاهم كانهم 2 اصحابها
لاحظت ان زينة مهتمة بالرسم جدا... بدأت تشجعها
وكانت زينة دايما قاعدة فى جنب بتقرا او ترسم
اما مى فكانت ملتصقة بيها جدااا... 
ورجع بهاء تانى يرجع مش طبيعى... تقريبا فى غير وعيه
مفيش فلوس بيصرفها على البيت الا بالعافية
رجعت المشاكل اكتر من الاول... واشتكت اشجان لعلى
وقعدوا كلهم مع بعض
اشجان وحكمت وعلى وبهاء وابوه واخوه... وواجهته اشجان بالادمان وبمواقف كتير مقدرش ينكرها
"اخر كلام عندى انا مش عايزة اعيش معاه"
بهاء"يعنى انا فى محنة متقفيش جنبى"
اشجان"خلاص اتعالج"
بهاء"حاضر...هبطل"
على"لا الكلام ده مفيهوش هبطل...انت لازم تدخل مصحة ادمان تتعالج صح واحنا كلنا هنقف معاك ونبتدى صفحة جديدة"
بهاء"حاضر... من بكرة هعمل اجراءات حجز المصحة واخد اجازة من الشغل"
اشجان"بكرة... ااااااه... كلام فض مجالس"
بهاء"لو مش مصدقانى تعالى معايا وانا باخد الاجازة... وعلى يحجز معايا المصحة"
واتفقوا كلهم على كده
***********

انتهى الفصل