°O ve BEN° [Aidan Ryan Gallagher]

*Bölüm 6*🌨️

tekrardan merhaba sevgili okurlar her ne kadar okunma sayım azda olsa okuyan birkaç kişi için ve kendim için
(çünkü kitabk bende okuyorum) bu kitaba bir bölüm daha atıyorum umarım seversiniz bu bölümün uzun olması dileğiyle🌝🌟💖💖💖

***

sabaha kadar....
sabaha kadar...
ve sabaha kadar Aidan'la burda kalıcaktım
ya SABAHA KADAR!!

Bakışlarımı Aidan'a çevirdiği de gayet rahat olduğunu gördüm duvarın köşesine yaslanmış oturuyordu

"neden bu kadar rahatsın sabaha kadar burda kaldık farkında mısın?"dedim bende onun biraz uzağındaki masanın üzerinde oturuyordum

"e napayım akşam oldu çoktan saat beşi çoktan geçmiştir okulda da bizden başka kimse yok bence"dedi ve oda gelip masaya oturdu cama baktım camdan atlayabilirmiydik acaba

"camdan mu atlasak?"dedim düşünceli bir şekilde

"dördüncü kattayız"dedi inanamayarak
ama ben kalkmış ve cama doğru yürüyordum
tam camın yanında durdum ve aşağıya baktı. evet gerçekten yüksekti fikrimden vaz geçip kapıya doğru ilerledim ve ışığı açtım sonra kapıyı açmak için zorladım ama açılmıyordu
daha doğrusu kapının kolu aşağıya bile inmiyordu

"Kapı kolu aşağıya inmiyor"dedim Aidan'da kalkıp yanıma geldi ve elini kapı koluna doğru getirip benim elimi nazikçe ittiğinde tekrar o garip hissi yaşadım

oda kapıyı açmaya çalıştı ama benimle aynı durumdaydı
"daha önce neden fark etmedik? bu kapı kilitli değil birisi arkasına birşey koymuş sadece"dedi kaşlarını çatmış kapıya bakıyordu ve bakışlarını bana çevirdi

"bunu kim yapmış olabilir?"dedim kendi kendime sonra bilmiyorum dercesine omuz silkti ve kütüphanenin okuma masalarında birine gitti ve eline bir sandalye aldı ve tekrar yanıma geldi "geri çekil"dediğinde bir kaç adım çekildim ve elindeki sandalyeyi kütüphane kapısının camına vurdu ve cam tuzla buz olup kırıldı

ve elini kırık yerden uzatıp kapının arkasından birşey çektiğinde bir sandalye olduğunu gördüm 
sandalyeyi köşeye fırlattı ve elini çekip kapıyı açtı

"aferin"dedim ve kapıdan çıktığımda karanlık bir koridorla karşılaştım
tabi başka ne bekliyorsam
koridorun uçlarındaki camlardan ayışığı süzülüyordu ve küçük bir bölümü aydınlatıyordu

hayır yani bu salaklar benim yokluğumu fark etmemişlermiydi kış günü olduğu için hava çabuk kararırdı ve saatin kaç olduğundan haberimiz yoktu hemen kendi sınıfıma doğru gitmek için aşağı katlara inmeye başladım Aidan'da peşimden geldi

sınıfa girip dolaplara ilerledim ve kendi dolabımı açıp içinden çantamı aldım ve telefonumu bulup açtım
yaklaşıp elli tane cevapsız arama vardı yarısı dayım ve teyzemdenken yarısı da arkadaşlarımdan dı saat ise beşi on üç geçiyordu demekki temizlikçiler yeni çıkmıştı

o sırada Noah aradı hemen telefonu açtığımda bendne önce o konuştu "Aria?"
arkadan 'açtı mı?" dercesine sesler yükseldi büyük ihtimal diğerleri de yanındaydı

"nasıl mış Noah çabuk söyle"diyen teyzemin sesini duydum
"iyiyim merak etmeyin"dedim
"Kızım nerdesiniz her tarafa didik didik Baltık okulda derse girdik ama ikimizde çıkışta yoktunuz son tenefüsten beri ortalıkta değilsiniz nerdesiniz siz?"diye Noah  hızlıca sorularını sıraladı
"ikimizde iyiyz sadece kullanılmayan kütüphanede kilitli kaldık o kadar şimdi iyiyiz merak etmeyin"dedim ve kısa bir şekilde onlara, neden aramadığımızı falan anlattım ve telefonu kapattım