Do You Believe In Truth?

Κεφάλαιο 7

Γυρίζοντας στο γραφείο είχαν κάτι ένα άλλο θέμα που έπρεπε να ασχοληθούν και αυτό ήταν ο κλειστός φάκελος που περίμενε άθικτος πάνω στο γραφείο της. Δεν τον είχε ανοίξει και δεν ήθελε να είναι εκείνη η πρώτη που θα τον άνοιγε αλλά έπρεπε.
"Τι είναι αυτό;" Την ρώτησε ο Ράιαν βλέποντας την να πιάνει τον φάκελο στα χέρια της.
"Μου το έστειλε ο Ρομπ νωρίς το πρωί, είναι τα αποτελέσματα"
"Και τι λένε;"
"Δεν ξέρω, δεν τον έχω ανοίξει. Δεν πρόλαβα"
"Αντε άνοιξε να δουμε τώρα" Της είπε και στην αρχή για λίγο το σκέφτηκε.
Μετά άνοιξε τον φάκελο. Ο Ράιαν στάθηκε δίπλα της για να δει κι εκείνος.
"Πρέπει να ενημερώσουμε και τον Πίτερ" Της είπε και εκείνη έβαλε ξανά το χαρτί μέσα στον φάκελο.
"Θα το κάνω εγώ"
"Έχουμε να ασχοληθουμε και με το φλέρτ της δεσποινίδος Τζόουνς"
"Το ξέρω. Πρέπει να ξεκινήσουμε να κάνουμε μια έρευνα και για αυτόν αν και δεν νομίζω ότι θα βοηθήσει κάπου"
"Γιατί το λες αυτό;"
"Αν τον βράδυ που σκοτώθηκε η Κέιτ ήταν με την Μόλι, τι σχέση μπορεί να έχει με τον φόνο;"
"Μπορεί να έβαλε κάποιον άλλον να το κάνει"
"Δεν ξέρω, θα τον ψάξουμε και θα δουμε τι μέρος του λόγου είναι και αυτός"
"Να σου πω τον μορφονιό τον ενημέρωσες για τον Φάκελο θα έρθει η τσάμπα καθόμαστε;" Της είπε και γελασε ελαφρά.
" Του έχω στείλει μήνυμα αλλά δεν απάντησε"
"Άρα τσαμπα καθόμαστε"
"Μπορείς να; σταματήσεις να δείχνεις τόσο έντονα ότι δεν συμπαθείς τους φίλους μου;"
"Μάλλον δεν με κατάλαβες, τον Πίτερ τον συμπαθώ, τον άλλον δεν θέλω" Της είπε αναφερόμενος στον Ίαν.
"Δεν έχεις μπει καν στον κόπο να τον γνωρίσεις"
"Δεν είναι ότι δεν τον συμπαθώ απλά δεν μου αρέσει που μπλέκεται στα πόδια μας"
"Ήταν και δική του φίλη, ενδιαφέρεται και μην ξεχνάς ότι αυτή είναι και η δουλειά του, παρασύρεται"
"Ναι το ελέγχει τότε"
"Αφου το το έχω ξεκόψει, μπορείς να χαλαρώσεις" Του είπε και γέλασαν.
Η πόρτα χτυπησε και για μια στιγμή ο Ράιαν νόμιζε πως ήταν ο Ίαν αφού πριν λίγο τον είχε πάρει το μάτι του εκεί τριγύρω αλλά είχε κάνει λάθος.
"Πίτερ, καλημέρα" Του είπε η Ιζαμπέλα και μπήκε στο γραφείο τους.
"Συγγνώμη, διακόπτω κάτι;" Ρώτησε πηγαίνοντας προς το γραφείο της φίλης του.
"Οχι, απλά ο Ράιαν μου θυμίζει τον παλιό καλό καιρό και τον χαβαλέ της δουλειάς"
"Χρειάζεται και αυτό που και που με όλα αυτά που συμβαίνουν" Είπε και για λίγο σταμάτησε να μιλάει. "Τέλος πάντων συγγνώμη που δεν απάντησα στο μήνυμα, ήμουν με τους γονείς της Κέιτ κανονισαμε τα τελευταία τις κηδείας, θα γίνει αυριο το απόγευμα"
"Θέλετε κάτι από εμένα; Να βοηθήσω σε κάτι;" Τον ρώτησε αν και η ίδια μέσα της ήξερε πολύ καλά πτι δεν θα μπορούσε εύκολα να το κάνει.
"Την αλήθεια Ιζαμπέλα, μόνο αυτό" Είπε κατεβάζοντας θλιμμένος το κεφάλι του.
"Μια αλήθεια που περιμένεις φίλε είναι σε αυτον εδώ τον φάκελο" Του είπε ο Ράιαν και του έδωσε τον λευκό φάκελο που κρατούσε.
"Τι είναι αυτό;" Ρώτησε και κοίταξε και τους δυο.
"Είναι τα αποτελέσματα από το DNA, αργήσαμε λίγο αλλά τα καταφέραμε"
"Και τι λένε; Τα είδες;"
"Τα είδαμε αλλά καλύτερα να το ανοίξεις μόνος σου"
"Κι αν δεν θέλω να τον ανοίξω;"
"Μην τον κοιτάς όμως φίλε, άνοιξε τον για να προχωρήσουμε κι εμείς στις δουλειές μας" Του είπε με ένα υφος αστείο ο Ράιαν για να σπάσει και λίγο τον πάγο.
"Έχετε δίκιο, δεν θέλω να σας καθυστερω απλά δεν είναι και πολύ εύκολο"
"Ο Ράιαν αστειευοταν, παρε τον χρόνο σου" Του είπε και κοίταξε αμέσως μετά τον Ράιαν.
Ήξερε ότι προσπαθουσε να τον κάνει να νιώθει λίγο πιο άνετα με όλο αυτό αλλά δεν βοηθούσε και πολύ.
"Οχι έχει δίκιο, πρέπει να τον ανοίξω" Είπε και ξεκίνησε με αργές κινήσεις να ανοίξει τον φάκελο.
Ήξερε καλά πως δεν ήθελε να τον κάνει, φοβόταν για το πιο θα ήταν το αποτέλεσμα.
"Δεν ήταν δικό μου" Είπε απογοητευμένος και πιο πολυ για να το ακουσει και να το συνειδητοποιήσει ο ίδιος.
"Πίτερ λυπάμαι πολύ" Του είπε και τον έπιασε από τον ώμο.
"Μην λυπάσαι. Από ότι φαίνεται κανεις μας δεν ήταν ήξερε τόσο καλά τελικά" Είπε και ακουμπησε τα χαρτιά και τον φάκελο πάνω στο γραφείο της.
Ο Πίτερ λάτρευε την Κέιτ. Δεν ήταν και το πιο ευχάριστο να μαθαίνει τα μυστικά που είχε κρυμμένα η γυναίκα που θα παντρευόταν και όλα αυτά μετά τον θάνατο της.
Ήξερε καλά ότι αν δεν είχε γίνει όλο αυτό ποτέ δεν θα μάθαινε την αλήθεια για όλα αυτά.
"Φέυγω κι εγώ, να σας αφήσω να κάνετε την δουλειά σας, δεν υπάρχει λόγος να είμαι μέσα στα πόδια σας" Είπε και έκανε να φυγει αλλά ο Ράιαν τον σταμάτησε.
"Αν χρειαστείς κάτι εμείς εδώ θα είμαστε, μην κωλωσεις, έλα κι αν δεν είμαι εγώ εδώ σίγουρα θα είναι η τρελή φίλη σου" Του είπε και τον έκανε πραγματικά να γελάσει λιγάκι.
Ο Ράιαν τον συμπαθουσε. Δυσκολα έδειχνε συμπάθεια σε κάποιον που γνωριζε ελάχιστα. Ακόμα και με την ίδια όταν είχαν ξεκινήσει την συνεργασία τους πέρασε πολυς καιρός μέχρι να συνεργαστεί και να συνηθίσει στην ιδέα ότι πλέον έπρεπε να δουλευει με έναν συνεργάτη.
"Μην τον ακούς, αλλά η πρόταση του ισχύει για ότι χρειαστείς" Είπε κι εκείνη στον Πίτερ.
"Θα σας δω αυριο στην κηδεία" Είπε και αφου τους ευχαρίστησε κιόλας έφυγε με χαμηλωμένο το βλέμμα του.
''Τον γουστάρεις'' της είπε ο Ράιαν όταν είχαν μείνει μόνοι τους.
''Τι είναι αυτά που λες;'' του είπε και πήγε να κλείσει την πόρτα για να μην τους ακούσει κανείς.
''Αυτό που σου λέω''
''Και πως το έβγαλες αυτό το συμπέρασμα;''
''Από μακριά φαίνεται φιλενάδα, μην πας να μου κρυφτείς''
''Είναι φίλος μου, τον αγαπάω και τον νοιάζομαι, πόσο μάλλον τώρα που περνάει αυτή την δύσκολη φάση''
''Ναι άστα αυτά σε εμένα μικρή σουπιά, σε βλέπω πως τον κοιτάς, απορώ πως δεν το είχα πάρει χαμπάρι νωρίτερα''
''Ράιαν, στην δουλειά σου'' του είπε με αυστηρό ύφος προκειμένου να αποφύγει την συζήτηση.
''Η δουλειά μας συνάδελφε είναι να βρούμε τον Άνταμς''
''Ωραία ψάχνε τότε'' του είπε και άνοιξε τον υπολογιστή της ξεκινώντας να ψάχνει ότι πληροφορία μπορούσε να βρει για τον Κέβιν Άνταμς και να αποφύγει όσο μπορούσε την άβολη συζήτηση που είχε ξεκινήσει ο φίλος και συνάδελφός της.
''Πάντως δεν θα μου ξεφύγεις, η κουβέντα δεν τελείωσε'' της είπε και άνοιξε κι αυτός τον υπολογιστή του.
''Είσαι σοβαρός τώρα; Έχω παντρευτεί, έχω κάνει την ζωή μου, ποιός νοιάζεται για τους εφηβικούς έρωτες;'' της ξέφυγε.
''Άρα τον ήθελες;''
"Μικρή ήμουν εντάξει; Έφηβη. Εξάλλου εκείνος πάντα ήθελε την Κέιτ, ακόμα και να ήθελα κάτι ήταν η κολλητή μου, δεν θα έμπαινα ποτέ στην μέση"
"Έχει παιχτεί φάση;" Την ρώτησε αλλά εκείνη αδιαφόρησε και συνέχισε να κοιτάζει τον υπολογιστή της.
"Σούαν γιατί δεν μιλάς; Τι εχεις κάνει που δεν ξέρω;" Συνέχισε εκείνος αφού έβλεπε ότι δεν απαντουσε.
"Ράιαν σταμάτα" Του είπε και προσπαθούσε να δείχνει ότι δεν την ενοχλεί η κουβέντα.
"Οοοοπα όπα όπα, μην μου πεις ότι" Ξεκίνησε να λέει αλλά εκείνη την σταμάτησε.
"Εντάξει σταματα τώρα" Του είπε ξανά.
"Ελα τώρα, τα καλύτερα δεν μου εχεις πει"
Εκείνη σηκώθηκε απότομα από το γραφείο της και βγήκε έξω από το αστυνομικό τμήμα σχεδόν τρέχοντας. Ο Ράιαν έτρεξε πίσω της. Είχε νιώσει άσχημα για όλο αυτό. Ξεκίνησε κάτι για πλάκα και δεν περίμενε όλο αυτό να έχει αυτή την κατάληξη. Βγήκε έξω και την βρήκε να κάθεται σε ένα παγκάκι και να καπνίζει.
"Σούαν, τι κάνεις εκεί;" Ρώτησε και κάθησε δίπλα της.
"Τίποτα" Του είπε και τράβηξε άλλη μια τζούρα από το τσιγάρο που κρατούσε στο χέρι της.
"Νόμιζα ότι το είχες κόψει"
"Κι εγώ έτσι νόμιζα" Του απάντησα και τράβηξε άλλη μια τζούρα από το τσιγάρο της.
Εκείνος πήρε το τσιγάρο από το χέρι της και το πέταξε κάτω.
"Τι με κοιτάς;" Την ρώτησε όταν είδε το βλέμμα της στραμμένο πάνω του.
"Το έχεις κόψει είπαμε, μην αρχίσουμε πάλι"
"Εντάξει μπαμπά" Του είπε γελώντας ελαφρώς.
Έκανε κίνηση να σηκωθεί από το παγκάκι και να φύγει αλλά εκείνος την σταμάτησε κάνοντας της νόημα να καθίσει ξανά.
''Ότι κι αν είπα μέσα συγγνώμη. Δεν είχα καταλάβει ότι ήταν κάτι τόσο σοβαρό, εγώ για πλάκα το ξεκίνησα αλλά η αντίδραση σου άλλο μου έδωσε να καταλάβω''
"Δεν το έχω πει ποτέ σε κανέναν ούτε καν στην Κέιτ, τουλάχιστον θέλω να ελπίζω ότι δεν το έμαθε ποτέ'' ξεκίνησε να του λέει λίγο μελαγχολικά.
''Θες να μου πεις;''
''Ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Πάντα μου άρεσε, από μικρό κοριτσάκι αλλά εκείνος είχε πάντα στραμμένα πάνω στην Κέιτ. Κάποια στιγμή μεγάλωσα αρκετά ώστε να καταλάβω ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι για να του τραβήξω την προσοχή οπότε σταμάτησα να προσπαθώ. Εκείνος όμως προσπαθούσε για την Κέιτ παρόλο που ήξερε ότι έπαιζε μαζί του και κοιτούσε και τους λίγο μεγαλύτερους" ξεκίνησε να του λέει και για λίγο σταμάτησε.
"'Ενα βράδυ είχαμε μαζευτεί όλοι σε ένα πάρτυ. Τον έψαχνα αλλά δεν τον βρήκα πουθενά. Έμαθα από έναν γνωστό μας ότι είχε φύγει νωρίς. Ήξερα που θα τον βρω, στο μόνο μέρος που πηγαίναμε όλοι όταν θέλαμε ησυχία. Έφυγα κρυφά από την Κέιτ και τον Ίαν και πήγα στην λίμνη. Τον είδα να κάθεται μόνος. Τον πλησίασα για να μάθω τι είχε γίνει. Είχα δει την Κέιτ όλο το βράδυ που φλέρταρε με έναν άλλον. Είχαν ξεκινήσει κάτι μεταξύ τους κοντά στους 3-4 μήνες αλλά το ξέραμε μόνο εμείς μεταξύ μας.Την είχε ξανά δει να φλερτάρει αλλά ποτέ δεν τον είχε πάρει από κάτω. Είχε πιεί τον έβλεπα. Κάθισα δίπλα του χωρίς να του πω λέξη. Τα είχα τσούξει κι εγώ λίγο και δεν ήθελε πολύ για να γίνει"
" Και καλά μεθυσμένη και σε δημόσιο χώρο; Τελικά είναι πολλά που δεν ξέρω για εσένα Σούαν" ξεκίνησε ξανά την πλάκα για να σπάσει λίγο τον πάγο.
"Ήμουν αρκετά αντιδραστική στην εφηβεία μου. Είχα χάσει τον πατέρα μου και η μητέρα μου αρρώσταινε κάθε μέρα και πιο πολύ και όσο και αν δεν το πιστεύεις έπινα αρκετά και έκανα πράγματα τα οποία σκέφτομαι τώρα και λέω δεν είμαι εγώ αλλά εκείνο το βράδυ δεν ήμουν τόσο χάλια ώστε να μην θυμάμαι την πρώτη μου φορά"
"Εεεεε όχι" της είπε έκπληκτος.
"Εεεε ναι αλλά ήμουν πολύ αφελής. Πίστεψα έστω και εκείνη την ώρα ακόμα και μεθυσμένος που ήταν ότι όλο αυτό ήταν κάτι αλλά όχι. Την επόμενη μέρα γύρισε τα βρήκε με την Κέιτ. Δεν μιλήσαμε ποτέ για ότι έγινε, δεν έμαθε ποτέ ότι ήταν ο πρώτος μου κι εγώ έδειχνα πόσο χαρούμενη είμαι που τα ξανα βρήκαν και για έναν περίεργο λόγο ήταν καλά μεταξύ τους. Το καλύτερο που έκανα για εμένα ήταν που έφυγα λίγους μήνες μετά. Έχασα την μαμά μου και δεν είχα κάτι να με κρατάει πια εκεί, μετά γνώρισα τον Αντριάν. Πάνε χρόνια από τότε δεν έχει πια και πολύ σημασία"
"Ναι πάνε χρόνια αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την στάση του, ήταν κάφρος"
"Μαλάκας ήταν αλλά είμασταν και παρέα. Δεν είπα ποτέ τίποτα και τον άφησα να κάνει την ζωή του και τώρα ας αφήσουμε την παιδική μου ηλικία και το δράμα της γιατί έχουμε δουλειά" του είπε και σηκώθηκε.
"Σούαν; Δεν πιστεύω να κρύβεσαι εσύ πίσω από τον φόνο;" ξεκίνησε ξανά την πλάκα. "Ναι ναι το τέλειο σενάριο πληγωμένη γυναίκα επιστρέφει στον τόπο της και δολοφονεί την παιδική της φίλη για να κερδίσει πίσω τον έρωτα της ζωής της"
"Ράιαν αν δεν σταματήσεις το σενάριο θα γράφει νεκρός βρέθηκε ο συνέργατης νεαρής γυναίκας επειδή μιλούσε πολύ" του είπε και γέλασαν και οι δύο καθώς έμπαιναν ξανά μεσα στο γραφείο τους.
Ξεκίνησαν να ψάχνουν ότι χρήσιμο μπορούσαν για τον Άνταμς. Τα μόνα που βρήκαν ήταν πολλά λέφτα, έξι χρόνια ευτυχισμένου γάμου, δύο παιδιά και μια πανέμορφη σύζυγος με επίσης πολλά λεφτά και επιχηρήσεις μέσα και έξω από το Σιάτλ. Ένας τέλειος άντρας με την δική του επιχείρηση. Το τέλειο όμως πάντα κρύβει και την άσχημη δόση του από πίσω.
«Αυτά βρήκα, έχεις κάτι άλλο εσύ;» Τον ρώτησε και του έδειξε ότι είχε βρει εκείνη.
«Μόνο αυτά; Όσο έξυπνη είσαι Σούαν άλλο τόσο δεν το έχεις με την τεχνολογία και το καλό ψάξιμο» της είπε και έκανε τον δικό της υπολογιστή στην άκρη για να βάλει μπροστά της τον δικό του.
«Δες εδώ» της είπε και άνοιξε μια ιστοσελίδα.
Το άρθρο που της έδειξε έλεγε ότι ο Άνταμς είχε κατηγορηθεί στο παρελθόν για παράνομο εμπόριο όπλων, είχε μπει στην φυλακή αλλά δεν βρέθηκαν ποτέ στοιχεία εναντίον του και έτσι αφέθηκε ελεύθερος. Μέχρι σήμερα είχε κατηγορηθεί άλλες δυο φορές αλλά καμία από αυτές δεν είχε καταδικαστεί.
«Τον ξέρω αυτόν, είχε συζητηθεί πολύ όταν κατηγορήθηκε την πρώτη φορά»
«Το τέλειο πάντα έχει και τις κρυφές του πλευρές»
«Έχει κάπου στοιχεία για να τον βρούμε;»
«Έχω βρει την επωνυμία της εταιρίας του» της είπε και της την έδειξε.
«Ωραία φέρτο μου θα τον καλέσω εγώ» είπε και πήρε το χαρτάκι που κρατούσε ο Ράιαν στα χέρια του.
Πληκτρολόγησε τον αριθμό στο τηλέφωνο της και περίμενε κάποιος να απαντήσει.
«Παρακαλώ» ακούστηκε μια ευγενική γυναικεία φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής.
«Γεια σας, ονομάζομαι Μόλι Μάιλς, θα μπορούσα να μιλήσω με τον κύριο Άνταμς;»
«Ο κύριος Άνταμς απουσιάζει, περί τίνος πρόκειται;»
«Θα προτιμούσα να μιλήσω αυτοπροσώπως με μαζί του»
«Δυστυχώς δεν έχει έρθει στην εταιρία εδώ και λίγες μέρες και από ότι ενημερώθηκα θα λείψει όλη την εβδομάδα»
«Ναι αλλά είναι επείγον ξέρετε, πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσω μαζί του»
«Δεν μπορώ να σας βοηθήσω από την στιγμή που δεν είναι εδώ»
«Μήπως θα μπορούσα να έχω ένα τηλέφωνο να επικοινωνήσω μαζί του;»
«Δυστυχώς δεν μπορώ, μας απαγορεύει να δίνουμε τα προσωπικά του στοιχεία»
«Ναι αλλά κι εγώ σας είπα ότι είναι επείγον, με πλησίασε η αστυνομία αρκετές φοράς τις τελευταίες μέρες και μου έκανε διάφορες ερωτήσεις γι αυτόν» επέμεινε η Ίζαμπελ στο τηλέφωνο.
Δεν θα την άφηνε μέχρι να της έλεγε αυτό που ήθελε να μάθει.
«Και τι ήθελε από εσάς η αστυνομία;» Αναρωτήθηκε τρομοκρατημένη.
«Μου είπαν ότι ελέγχουν το κοντινό του περιβάλλον και επειδή τον γνωρίζω προσωπικά ήρθαν και με βρήκαν. Δεν μου είπαν πολλά αλλά πρέπει να τον ενημερώσω, εγώ μπορεί να μην τους είπα κάτι αλλά κάποιος άλλος μπορεί να πει»
«Δεν υπάρχει τίποτα παράνομο που να μπορεί να πει κάποιος κυρία μου» ανέβασε τον τόνο της φωνής και υπερασπίστηκε το αφεντικό της.
«Ελάτε τώρα, δουλεύετε μαζί του, ξέρετε πολύ καλά τι μπορεί να μαθευτεί ακόμα και από συνεργάτες και ανταγωνιστές. Σας το είπα και πριν τον γνωρίζω και γνωρίζω και ακόμα πολλά που σίγουρα δεν πρέπει να φτάσουν στα αυτιά της αστυνομίας»
Πάγωσε για λίγο. Η Ίζαμπελ μπλόφαρε αλλά με αυτόν τον τρόπο την ταρακούνησε αρκετά και για να έγινε αυτό σίγουρα ο Άνταμς είχε πολύ λερωμένη την φωλιά του αλλά αυτό ήταν κάτι που για την ώρα δεν τους απασχολούσε.
«Με φέρνετε σε πάρα πολύ δύσκολη θέση αυτή την στιγμή»
«Μόνη σας κάνετε την θέση σας δύσκολη και μαζί με την δίκη σας και του αφεντικού σας»
«Σημειώστε την διεύθυνση του σπιτιού του» της είπε τελικά η γραμματέας του Άνταμς και η Ίζαμπελ χαμογέλασε με ικανοποίηση.
«Σημειώνω» της είπε καο τράβηξε ένα χαρτάκι που είχε πάνω στο γραφείο της.
«Σας ευχαριστώ πολύ» της είπε αφού σημείωσε αυτό που την ενδιέφερε και έκλεισε το τηλέφωνο.
«Σούαν είσαι μεγάλο έγκλημα» της είπε ο Ράιαν έκπληκτος.
«Είμαι απλά έξυπνη και ξέρω να μπλοφάρω, παραδέξου το δεν θα το έκανες ποτέ»
«Είναι παράπονο αυτό, έδωσες ψευδή στοιχεία»
«Κατάφερα όμως αυτό που ήθελα, πάμε τώρα και θα συζητήσουμε μετά»
Ξεκίνησαν για το σπίτι του Άνταμς και φτάνοντας εκεί συνάντησαν τον φρουρό στην πύλη. Το σπίτι ήταν τεράστιο κάτι που σίγουρα περίμεναν για έναν άντρα με την δύναμη και τα λεφτά που είχε.
«Έχει φρουρό» της είπε ο Ράιαν που είχε σταματήσει το αυτοκίνητο λίγο παρα κάτω για να μην τους καταλάβουν.
«Τι περίμενες;»
«Πως θα μπούμε μέσα;»
«Κάτι θα σκεφτώ»
«Νομίζω ότι έχεις σκεφτεί ήδη πολλά για σήμερα, θα μπλέξουμε»
«Κάνουμε την δουλειά μας»
«Λέγοντας ψέματα Ίζαμπελ»
«Ξεκινα το αυτοκίνητο» του είπε κι εκείνος το έκανε χωρίς να φέρει αντίρρηση.
Ήταν σίγουρος πως η Ίζαμπελ ήξερε τι έκανε και έπρεπε να βρουν μια άκρη. Η υπόθεση που είχαν αναλάβει την δύσκολη και συνεχώς έπεφταν σε αδιέξοδο γιατί τα στοιχεία ήταν πάντα ελλιπή.
Πλησίασαν στην είσοδο και τους σταμάτησε ο φρουρός όπως φυσικά περίμεναν.
«Καλησπέρα» τους είπε ευγενικά αφού η Ίζαμπελ είχε κατεβάσει το παράθυρο για να μπορούν να τον ακούνε.
«Γεια σας, θα ήθελα να μιλήσω με τον κύριο Άνταμς»
«Σας περιμένει;»
«Όχι αλλά είναι ανάγκη»
«Ο κύριος δεν είναι εδώ αυτή την στιγμή»
«Θα μπορούσα να μιλήσω με κάποιον άλλον; Την γυναίκα του ας πούμε;»
«Ποιοι είστε;»
«Ονομάζομαι Μόλι Μάιλς και αυτός είναι ο αδερφός μου ο Μάικ, μας πλησίασε η αστυνομία και έκανε ερωτήσεις για τον Κέβιν, τον έψαξα και στην εταιρία του αλλά τίποτα. Η γραμματέας του με έστειλε εδώ»
«Αποικείται, δεν δίνουν στοιχεία χωρίς την άδεια του κυρίου»
«Μπορείτε να το επιβεβαιώσετε» του είπε κι εκείνος απομακρύνθηκε με το τηλέφωνο.
0 Ράιαν την κοίταξε αλλά δεν είπε τίποτα. Ο φρουρός επέστρεψε μετά από λίγο.
«Μπορείτε να περάσετε» τους είπε και άνοιξε την είσοδο γι αυτούς»
Η Ίζαμπελ χαμογέλασε καθώς έμπαιναν στην αυλή του σπιτιού του.
«Πάντα πιάνουν κάτι τέτοια»
«Κοιτα μια πιάσουν εμάς στο τέλος με αυτά που κάνουμε»
Άφησαν το αυτοκίνητο και πέρασαν από έλεγχο πριν πλησιάσουν την είσοδο του σπιτιού.
Αφού τους άφησαν οι φρουροί πλησιασαν και χτύπησαν το κουδούνι της χλιδάτης έπαυλης του Άνταμς.
Μια κομψή γυναίκα εμφανίστηκε όταν άνοιξε η πόρτα και τους υποδέχτηκε. Ήταν μια ψιλή ξανθιά και όμορφη γυναίκα.
«Γεια σας, είμαι η Έμιλυ Άνταμς πως μπορώ να σας βοηθήσω;»
«Κυρία Άνταμς, μας συγχωρείτε για την ενόχληση αλλά θα θέλαμε να μιλήσουμε στον σύζυγο σας» πήρε τον λόγο πρώτος αυτή την φορά ο Ράιαν.
«Λείπει για δουλειές, τι θα θέλετε;»
«Ξέρετε ποτε θα επιστρέψει;» Ρώτησε τώρα η Ίζαμπελ.
«Όχι, αλλά εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω»
«Είναι κάτι σημαντικό που πρέπει να μιλήσουμε στον ίδιο»
«Εγώ δεν μπορώ να μάθω;»
«Το όνομα μου είναι Μόλι Μάιλς και αυτό είναι είναι το κινητό μου, σας παρακαλώ όταν γυρίσει θα ήθελα να επικοινωνήσει μαζί μου»
«Αν και δεν καταλαβαίνω θα τον ενημερώσω»
«Σας ευχαριστούμε πολύ και συγγνώμη για την ενόχληση» της είπε ο Ράιαν και αφού της άφησαν το χαρτί με το τηλέφωνο έφυγαν σχεδόν βιαστικά από την έπαυλη.
«Γιατί δεν μιλήσαμε στην γυναίκα του;» Την ρώτησε ο Ράιαν όταν είχαν απομακρυνθεί αρκετά από το σπίτι.
«Γιατί αν της μιλούσαμε θα έπρεπε να πούμε τα πάντα και δεν μας συμφέρει»
«Γιατί; Επειδή το είπε η Μόλι;»
«Όχι επειδή θα το καλύψει, αν υπάρχει περίπτωση να έχει σχέση και με τον θάνατο της Κέιτ σίγουρα ξέρει καλά να καλύπτει τα ίχνη του»
«Ναι αλλά έδωσες το όνομα της σε όλους, όταν μάθει ότι τον αναζήτησε και καλά μέχρι το σπίτι του μπορεί να κάνει κακό και στην κοπέλα»
«Μπορεί αλλά θα αναγκαστεί να την συναντήσει. Όλοι θα του πουν ότι μια γυναίκα με το όνομα αυτό τον αναζητούσε. Κανεις φαντάζομαι πως δεν ξέρει για την σχέση τους και αφού θεωρητικά θα αναγκαστεί να την συναντήσει για να της ζητήσει τον λόγο που τον αναζήτησε θα τον έχουμε κι εμείς από κοντά»
«Νομίζω ότι πρέπει να ενημερώσουμε και την Μόλι γι αυτό, να ξέρει»
«Πάμε τώρα από εκεί» Συμφώνησε μαζί του και πήγαν κατευθείαν από το σπίτι της.
Δεν της άρεσε καθόλου αυτό που είχαν κάνει. Η ίδια τους είπε πολλές φορές πως δεν είχε καμία σχέση ο Κέβιν με όλο αυτό και αυτό που είχαν κάνει θα τους έβαζε σε χειρότερους μπελάδες. Όμως τώρα είχε γίνει και απλά έπρεπε να περιμένουν την εξέλιξη.