Bir bara girdim. Akşam on falandı. Yine sıkıcı hayatımın bir günü diye iç çektim.Ve barmene seslendim.
"herzamankinden." dedim
buraya ilk kez gelmeme rağmen.
Barmen kafası karışmışa benziyordu. "herzamankinden mi? efendim sanırım sizi burada ilkez görüyorum..."
"of ya neyse kafana göre bir şeyler getirir misin"
kafamı masaya gömdüm. Moralim bozuktu çünkü. Sonra bundan sıkıldım ve etraftaki müşterileri izledim. Hepsi oldukça sıkıcı gözüküyordu.
"OFFF BIKTIM ÇOK KÖTÜYÜM" yapmacık şekilde söylediğimi kabul ediyorum. beyaz gömlekli bir adama döndüm
"Hayat hikayemi duymak ister misin? tamam öyleyse anlatıyorum şimdi şöyle-"
beyaz gömlekli adam sinirli bir bakışla
"istemiyorum. Yok kalsın"
"Neeeee?? Ne demek istemiyorum. Barmenlerin en büyük görevi değil mi müşterilerinin dertlerini dinlemek HA ? Ha?"
"İyide ben barmen değilim! Müşteriyim"
"He?!"
Adam sinirle yanımdaki koltuktan kalktı ve benden oldukça uzak bir yere oturdu.
Bu konuşmaya tanık olacak ki solumda oturan adam gülüyordu. Aslında tam gülüyor denmez kıkırdama. denebilir.Ona baktım. Tuhaf bir şapka takıyordu. Turuncu saçları vardı. Zengin birine benziyordu. Belki onunla arkadaş olabilirim diye düşündüm.
"Barmen gibi giyinmesi benim suçum değil. Ayrıca hayat hikayemi dinlemedi bile" şapkalı adamdan "ben dinlerim" demesini bekledim..
"Hm"
Hm mı sadece bu kadar mı?? Bende devam ettim imalı sözlerime
"Beni dinleyecek hiç arkadaşım yok çok yazık DEĞİL mi?" Şapkalı adama baktım
"evet yazık" dedi şapkalı adam ve şarabından bir yudum aldı. Bana bakmıyordu bile. NEDEN KİMSE BENİ TAKMIYOR
" of neyse zaten dedektiflik ajansına katılayım derken" şapkalı adam daha sözümü bitirmeden fırladı.
" DEDEKTİFLİK AJANSINDAN MISIN?"
Bunu sorarken oldukça sinirli görünüyordu.
" hayır ya keşke. Beni almadılar ki"
Adam bu sözlerim karşısında oldukça rahatlamışa benziyordu. Yerine geri oturdu.
"İyi o piçlerden birini görürsem eğer elimden kurtulamazdı.. ÖZELLİKLE O ŞEREFSİZ"
Kimi kast ettiğini hiç bilmiyordum.
"Sanırım dedektifleri sevmiyorsun"
" ELBETTE SEVMİYORUM" çok bağırıyordu
"dedektiflik ajansına katılmayı düşündüğüne göre Yeteneklililerden birisin o zaman.. yeteneğin ne?"
"Yeteneğim mi?" Biraz düşündükten sonra...
" Dirseğimi yalayabiliyorum!!"
...
" APTAL ONU MU KAST ETTİM özel yeteneklerden bahsediyorum"
"Dirsek yalayabilme özel bir yetenek zaten. Herkes yapamaz"
"Yapabilir"
"Kanıtla"
"Hayır bunu yapmayacağım"
"Yapmayacağım mı yapamıyorum mu? Hm?" sırıtıyordum
Şapkalı çok sinirlenmişe benziyordu.Ve gerçekten de dirseğini yalamaya çalişiyordu. Çok komikti.
" BANA YAPAMAZSIN DEDİN GÖRECEKSİN ŞİMDİ KANITLAYACAĞIM"
Gülüyordum. Bu adam çok eğlenceli birine benziyordu. Ve en sonunda gerçekten dirseğini yaladı.
"Yaptım!! Gördün mü?!! haha yapamazsın diyenler utansın "
"Görmedim"
çok sinirliydi beni öldürecek gibi bakınca korktum lafımı geri aldım hemen.
"Haaa evet gördüm harikasın gerçekten tebrikler"
"Övgüne ihtiyacım yok" ama bunu söylerken övgü aldığı için çok mutlu görünüyordu
Gülümsedim. "Çok komik birisin seni çok sevdim" açık sözlü biriyim. Napayım.
Bunu duymayı beklemediği açıktı. Biraz şaşırdı. Hatta utandı. Hemen konuyu değiştirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Chuuya x reader (Chuuya x y/n)
Фанфикy/n çok güçlü bir yetenek kullanıcısıydı ancak alaycı ve çocuksu kişiliği yüzünden arka planda kalmıştı. Bir gün hüzünle bir bara girer. Tesadüfen orada Nakahara Chuuya ile tanışır ve..hikaye burada başlar.
