|FOR BROTHER|TAEKOOK|

|Sıradan bir gün|

Medyada ki Taekook 😋😍
Neyse iyi okumalar.
Başlayalım..

---

Ben Jungkook.
19 yaşındayım.

Annem ve babam hayatını kaybettiktenden sonra benden 7 yaş küçük olan kardeşime bakmak artık bana kalmıştı. Bir taraftan fakirlik, bir taraftan da üniversiteyi bitirme hayalim, ha doğru birde küçük kardeşim Soobin'e bakmak da gerektiği için ders biter bitmez çalıştığım kafeye giderdim.

Babam bir şirket çalışanıydı. Zengin bir aileydik. Bu nedenle beni pahalı ve kaliteli bir üniversiteye gönderdiler. birçok arkadaşım vardı. Beni her zaman çok severlerdi. Ama bu arkadaşların ve sahte aşkımın parayla ilgili olduğunu bilmiyordum.

Bir gün babamın şirketi iflas etti. Aynı zamanda babam borç içinde boğuluyordu. Annem her gün babama beceriksiz olduğunu söylerdi. Sonra evimiz elimizden alındı.Üniversitede başıma gelenleri öğrenen arkadaşlarım ve sevdiklerim beni terk etti. Bununla kalmadılar, benimle alay edip dalga geçmeye başladılar. O gün, o gün herkesin para için benimle olduğunu anladım.

Bunlar yetmiyormuş gibi ailem araba kazasında hayatını kaybetti.

Birde üniversiteye yeni gelen Kim Taehyung vardı. Ve tabiki anladığınız üzere pek(!) benden hoşlanmaz.

Ve yine bugün kardeşimin yemeğini hazırladıktan sonra onu endişe hissiyle evde yalnız bırakıp okula gidiyorum.

Neden korkuyla derseniz nedeni kardeşimin ağır hasta olmasıydı. Bir seferinde ben işteyken bayılmıştı. Komşumuz öğrenince bana haber vermişti. O anki halimi ise hiç sormayın.

Yine geldiğim lanet olası üniversite..
Üniversiteye her attığım adım içimde 'yine seninle dalga geçecekler' sesini canlandırıyordu.

Ayağıma giydiğim altı kesilmiş ayakkabımla sınıfa yürüdüm.
Girdiğimde derse geç kaldığım için tüm sınıf bana döndü. Fazla gerici bir ortamdı şuan.

"Kaçıncı kez oldu artık geç kalıyorsun?" Diye hoca sinirli bir halde bağırdığın da artık sabrını taşırdığımı anlamıştım.

Mahçup bir şekilde, "Özür dilerim hocam.." dedim.

O zaman kulağım sınıftaki seslere rastladı. "Ezik..Her halde taksiyle gelmeye parası olmadığı için otobüs beklediği için geç kalmış olmalı, kıyamam.."

"Sessizlik!" Diye bağıran hocayla dolan gözlerimi saklamaya çalıştım ama ne fayda.. Yine aynı şeyler oluyordu ve herkes haklıydı hep olduğu gibi.

"Jungkook! Defol sınıftan! Sana söylemiştim geçen gün de o son özrümdü. Zil çaldığında da seni müdürün odasın da bekliyor olacağım!"

"Hocam lütfen son kez affedin..lütfen.. kendimce nedenlerim-" Sınıfın önünde yalvarmak yetmiyormuş gibi birde herkesin önünde sözümü ağzıma tıkayıp kolumdan tutub beni koridora attı ve kapıyı yüzüme sertçe kapattı.

Gerçekten, gerçekten de ben bir eziktim. Yüzümden süzülen gözyaşlarım yanaklarımı yakıp geçiyordu.

Kimsenin beni bu halde görmemesi için lavaboya koştum.

İçeride kimsenin olmaması duasıyla kapıyı açıp lavaboya girdim.
Ve işte daha kötüsü olamaz dediğim her an yanılmam gibi yine yanılmışım.

Duvara yaslanıp sigara içen, yine derse girmeyen bir adet Kim Taehyung.

Hemen akan gözyaşlarımı durdurmak amaçlı musluğu açtım ve yüzümü yıkamaya başladım.