|FOR BROTHER|TAEKOOK|

|Korkunç anlar|

Selamss👋❤️‍🔥
Lütfen medyayı dinleyerek okuyun çok uyumlu 🤩
Neyse iyi okumalar:)))

_________________________________________

Jimin'den kardeşimin götürüldüğü hastaneyi öğrendiğimde Taehyung'a haber vermeden üniversiteden kaçtım.

Kardeşim için korkudan ellerim ayaklarım titriyordu.Otobüsü beklemeden hızlıca taksiye bindim ve parayı daha sonra ödeyeceğimi söyledim.Şimdi bununla vakit kaybedemezdim.

"Kendini iyi hissetmiyorsun, bir bardak su ister misin?"Şoföre cevap veremedim çünkü korkudan dilim dolandı."L-lütfen hiçbir şey söylemeden hastaneye hızlı gidebilir misin?"Cümlemin sonunda gözyaşlarım korkudan kızarmış yanaklarımdan süzülüyordu..
Kendimden nefret ediyorum. Keşki evde kardeşimin yanında kalsaydım. Dersler önemli miydi kardeşimden? Hayır tabikide..Ah aptal kafam..

"Biraz daha hızlı olur musunuz?!" Söylediklerimden sonra biraz daha hızlandığını hissettim.Ve sonunda geldik girmeye korktuğum hastaneye..

Taksici benim halimi gördü ve bu haldeyken para istemenin doğru olmayacağını görünce parayı almadı.

Hızlıca hastaneye girdim ve Jimin'in bana bahsettiği odanın önüne geldim.
"Jungkook? Burada mısın?" Ağlayarak konuşan Jimin gelip bana sarıldı. "Ne oldu? Kardeşim nerede? Nasıl?-"Sözümü kesen Jimin'di,"Jungkook Kardeşin 5 saat içinde ameliyat olmazsa hayatını kaybedebilir..Ancak operasyon için çok para gerekiyor..". Elindeki parayı bana gösterdi ve hıçkıra hıçkıra ağladı."Kartımdaki tüm parayı çektim, hatta kredi limitine kadar para çektim ama yine de yetmedi.."

Duyduklarımın şokunu hala üzerimden atamıyordum.Ne oluyordu?Bunlar doğru olamazdı.Kardeşim yaşayacaktı.Yaşamak zorundaydı!Benim için yaşamak zorundaydı!

"Jimin, ne olursa olsun o parayı bulacağım. Gerekirse kardeşim için kötü işlere ortak olurum.Tanıdıklarına sor ve borç iste,elimizden gelenin en iyisini yapmalıyız." Ne kadar güçlü davranmaya çalışsam da cümlemin sonunda nefesimi tutmak için duraksadım, dayanamayıp ağlayarak Jimin'e sarıldım."Nolur Jimin onu kurtarmamıza yardım et, onsuz yaşayamam.Ailem tarafından bana emanet edildi, onu korumalıyım.."

"Sakin ol Jungkook, her şey düzelecek.Tekrar eve gideceğiz, güleceğiz, eğleneceğiz. Elbette bu zorluğun üstesinden geleceğiz.Ama şimdi duramayız.Para bulmalıyız."

Jimin'in sözlerine başımı salladım ve kimden yardım isteyeceğimi düşünmeye başladım.Telefonda Kişiler'e girdim ve orada kim olduğuna baktım.Jongin'in adını görünce partide teklif ettiği iş aklıma geldi..Bunu yapmalı mıydım?Sonradan yapmasam Allah korusun kardeşimin başına bir şey gelse çok pişman olurum..Belki de bu hayatımın bir sınavıydı.Bu sınavda Jongin'in seçeneğini seçseydim, kendimi kötü bir duruma sokarak kardeşimi kurtarmış olurdum.Ama bildiğim bir şey daha vardı ki, kardeşimi kendimden kat kat fazla seviyordum.Yani cevap açıktı.o bara gitmek zorundaydım..

Jimin, telefonların kapalı olmasına sinirlenmiş, telefonu yere çarpmıştı.
Şu an onu sakinleştirecek durumda değildim. Hiçbir şey söylemeden hastaneden çıktım.Muhtemelen Jimin de benim para peşinde olduğumu biliyordu.

Hastane bahçesine çıktığımda Jongin'i aramaya karar verdim.Ve numarasını bularak onu aradım.

"Oww Jungkook? Naber?" Daha fazla uzatmadan konuya girmek istedim,"Partide bana bir iş teklif ettiğini hatırlıyor musun?".
"Ha,evet,gece müşterisi konusu değil mi?" Söylediği şey üzerine kusmak istedim.İğrençti.

Gururum kırılmış olmanın utancıyla cevap verdim "Evet Jongin, O işi bir gecelik kabul etmek istiyorum.Sadece bir gece.". Hatta bu söylediklerimden sonra kendimden iğrenmem ve tiksinmem pis işin içindeyken yaşadıklarımdan psikolojik olarak kurtulmamın uzun zaman alacağını belli ediyordu.