De rode Vuurster

Het einde

De zwakke gloed van de steen werd steeds helderder, tot het bijna zo helder was als een ster. CYREEN! riep Quaris in zijn gedachten, wetend dat ze hem kon horen. Hij heeft de steen, je moet hem stoppen! Zijn lichaam begon zwaar te voelen en hij wist dat hij niks meer kon doen. Hij gaf zich over en liet zijn hoofd zakken. De drang om de Vuurster te beschermen was weg, hij had geen functie meer. Nu was het de taak aan de bezoekers van de planeet om dit op te lossen. Zijn lot was volbracht, die van hun begonnen.

***

CYREEN! hoorde Cyreen door haar hoofd echoën en ze stopte met rennen.
'Cyreen? Wat doe je?' vroeg Meyra die nu ook stopte.
'Ja,' zei Sikhan 'Je zei toch dat we zo snel mogelijk weg moesten?'
'Er is iets gebeurt, we moeten terug!' Hulpeloos keek Cyreen ze aan.
'Is het ernstig dan?'
'Waarom zou hij anders mijn naam schreeuwen?' Meyra keek naar Sikhan en knikte, hij haalde zijn schouders op en stemde ermee in om terug te gaan.
'Maar ik heb niemand horen schreeuwen,' zei Sikhan.
'Het was telepathisch,'
'Ow,'

De kracht vloeide door zijn aderen heen en hij voelde zich sterker dan ooit! Het universum opende zich voor hem, hij kon zijn thuisplaneet zien en de vele andere. Hij zag duizenden sterren en vroeg zich af welke hij het eerst zou vernietigen. Een kwaadaardige lach vormde zich op zijn gezicht en hij bracht de kracht van de steen samen naar de planeet die voor de ster stond. Vanuit De rode Vuurster schoot een rode straal naar boven. Een rood lichtpuntje raakte de planeet, eerst gebeurde er niks, maar na een paar seconden begonnen er barsten in het oppervlakte te ontstaan. De planeet begon vlam te vatten en het vuur verspreidde zich razend snel. De vlammen trokken zich even terug in de scheuren en Ferderis wachtte geduldig. Met een immense kracht implodeerde de planeet, hij leek te verdwijnen in een klein lichtje, maar dat was schijn. Met een twee keer zo grote kracht explodeerde het licht en de brokstukken vlogen de ruimte in. Ferderis' ogen twinkelde van genot, het was zoveel sterker dan hij ooit had durven dromen.

'Ferderis!' riep Cyreen tegen de wind in die zo plotseling was ontstaan. 'Stop! Je kan dit niet doen!' De wind begon sterker te worden en ze werd bijna van haar voeten afgeblazen.
'Cyreen!' riep Meyra 'Dit heeft geen zin!'
'We kunnen niet niks doen!'
'Ja, maar dit werkt ook niet!'

Ferderis draaide zich om, achter hem liepen drie mensen. Hij dacht dat ze weg waren. Ze wilden zijn plan verpesten! 'Ferderis!' Hoorde hij Cyreen zeggen. Hij negeerde haar en probeerde zich weer op de kracht van de steen te concentreren.

'Doe het niet!' riep Cyreen, merkend dat hij haar negeerde.
Ferderis bleef strak naar voren kijken en voelde de kracht terug komen. Ze mochten dit niet verpesten. Hoe harder Cyreen begon te schreeuwen hoe razender hij werd.

Waarom was ze zo irritant? Waarom hield ze hem tegen! De woede stroomde zijn aderen binnen en hij richtte De rode Vuurster in de richting van het drietal. Een straal schoot naar Sikhan en Meyra toe, maar Cyreen sprong ervoor voordat het een van haar vrienden kon raken. In haar ogen brandde het blauwe vuur helderder dan het ooit had gedaan. Ferderis deinsde achteruit. 'Hoe, hoe doe je dat? Hoe heb je het onder controle?'
Cyreen lachte 'Langer dan jij denkt,'
'Hoe lang is dat dan?' zei hij zijn moed terug pakkend.
'Sinds ik de kracht heb,' ze lachte harder toen Ferderis een raar gezicht trok.
'Maar, maar toen met die jongen, was dat ook gecontroleerd?'
'Dacht je nou echt dat ik jullie plannetje niet door had? Mijn moeder heeft ook UG missies gedaan, ze heeft mij er alles over verteld. Ik wist daardoor dat het onmogelijk was om hem zonder problemen te kunnen uitvoeren, maar kennelijk vond niemand het erg,'
'Hoe bedoel je?'
'Je weet best wat ik bedoel. Paftret zou het als missie-leraar moeten weten, maar toen hij ons door verwees, wist ik dat er iets niet klopte. Toen Ekel het ook toestond wist ik het zeker, jullie hadden een plan.'
'Is dat alles?'
'Nee, maar anders zijn we uren bezig,'
'Ja, we kunnen het ook nu eindigen!' Ferderis richtte De rode Vuurster naar Cyreen, maar zij had het al aan zien komen en er vormde een schild van vuur om haar heen.
'Wist je,' zei ze lachend tegen Ferderis 'Ik vond het pestkop idee erg origineel, wiens idee was het?'
'Mijn idee,' antwoordde hij terug en zette meer kracht in de steen die feller begon te branden.