İkili eve doğru yürürken Changbin su birikintileri üzerinde zıplıyor du. Bir anda elleri ona gülerek bakan bedenin ellerini tuttu... Soğuk büyük ellerini tuttu ve zıplamaya başladı...
Karşısındaki bedende ona nazaran minik adımlarla zıplıyordu.
O soğuk eller ateş topuna dönüşmüştü... O kırık kalplerin parçaları birleşiyordu... O yaralara yıldızlar çizilmişti...
"Changbinsarılabilir miyim? "
Changbin ellerini çekmişti. Chan sorduğu sorudan dolayı pişman olmuştu. Changbin yanlış anlamış olabilirdi...
Changbin bir anda ellerini karşıdaki bedenin boynuna dolamıştı. Ayak uçlarına çıkmıştı... Chan bir anda şaşırmıştı. Ellerini ona sarılan bedenin beline koymuştu.
Issız, sesiz, kimsesiz, soğuk bir gece... Bundan sonra birbirlerinin yaralarını saracak iki genç...
İlk ayrılan Changbin olmuştu...
"Teşekkür ederim"
"Asıl ben teşekkür ederim"
Changbin,Chan'ın koluna sarılmış yürüyorlardı...
Eve geldiklerinde önce ıslak kıyafetlerini çıkarttılar yeni kıyafetler giyidiler... Ardından ise birlikte ballı süt içmişlerdi...
"Chan yarın sabah benimle spora gelsene"
"Spor mu? "
"Evet hem vücudunda yapılı eskiden hiç spor yaptın mı? "
"Bin ben 7 yaşından beri dövüş sanatlarıyla uğraşıyordum. Ta ki 1 sene öncesine kadar Sana da anlattığım gibi acımasız bir anne ile birlikteydim. O yüzden vakit bulamıyorum."
"Evet anlattın ama sporuna neden karıştı ki"
"Babam ünlü bir boksör neredeyse çıktığı her maçı kazanırdı... Birlikte antrenman yapardık.. Bir yıl önce babamla spor salonuna giderken kaza yaptık eğer o gün babam beni korumak için kendini siper etmeseydi şimdi ben ölmüş olacaktım... Annem o günden beridir benden nefret ediyor... Babamın ölüm sebebi olduğum için"
"Ben özür dilerim. Sormamalıydım ama bunun suçlusu sen değilsin Chan. Annen anlık sinirle diyordur...
Changbin karşısındaki minik çocuğa sarılmıştı... Omzunu ıslatan göz yaşlarına ilk başlarda sessizdi artık hıckırıklara ulaşmıştı... Ellerini beline koymuş yavaş yavaş vuruyor ve kulağın güzel cümleler fısıldıyordu...
"Şııt sakin ol bebeğim..."
"Senin hiç bir suçun yok... "
"Ben yanındayım ,yanında olacağım"
Gibi daha nice sözler fısıldamıştı... Chan kafasını kaldırmıştı... Elleri karşıdaki bedenin yanaklarına ulaştı... Baş parmağı ile yanaklarınıokşadı ve bir an karşıdaki bedenin dudaklarına yapıştı... Karşısındaki beden ne kadar şok olsa da o güzel dudakları geri çevirmedi... Sonunda ise ayrılan Changbin olmuştu...
"Özür dilerim çok özür dilerim Bin"
Bu sefer Changbinöpmüştü o güzel dudakları... Kızacağını düşündüğü kişi şuan onu öpüyordu....
Rüya gibiydi ikisi içinde ilk başta ölmek için yer arayan iki genç şimdi birbirlerine umut oluyordu...
________________________________
Selam dostlarım Nasılsınız? Umatımiyisinizdir... Hikaye hakkında neler düşünüyorsunuz?... Umarım seversiniz kendinize iyi bakın sizleri seviyorum ♡♡♡♡♡♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
