"Binnie~"
Merdivenlerden inerek sarılan Chan'a kollarımı açmıştım.
"Channie~"
"Seni çok özledim."
Kucağımda ki Chan ile mutfağa gitmiştik...
Tezgaha oturtmuş önünde durmuştum.
"Bende özledim hayatım. Hadi şimdi ben bebeğime kahvaltı hazırlayım"
Chan 1 aydır bende kalıyordu....
Annesi sürekli tatile gidiyordu...
Bu da bizim için fırsat olmuştu.
Bebeğimi daha uzun süre görüyordum.
Kahvaltıyı hazırlamıştım Chan'ı tekrardan kucağıma almıştım.
Kafasını boynuma gömmüştü.
Hafifçe onu sandalyesine bıraktım.
"Hadi bakalım yemek vakti"
"Bal , süt sizde yemek yiyin"
Önümüzdeki yemekleri yemeye başlamıştık...
Hem sert hem de tatlı olmayı başaran sayılı kişilerdendi Chan...
"Chan benimle evlenir misin? "
Chan bir anda öksürmeye başladı.
Hızlıca arkadına geçip beline biraz vurdum ardından şu uzattım.
"İyi misin bebeğim"
"Ah Binnie bu böylemi denir"
"Ne biliyim bir anda şaşırdım"
Dudaklarına minik bir öpücük kondurup yerine oturdum.
...
Sahile doğru gidiyorduk.
O birbirimize açıldığımız yere.
Kumların üzerine oturmuş olan Chan'ın bacağına kafamı koydum.
"Seni çok seviyorum Chan keşke daha önce hayatıma girdeydin"
"Bende sevgilim son nefesime kadar"
Chan saçlarımla oynamıştı iyice mayışmıştım.
Uykunun kollarına kendimi bıraktım...
....
"Merhaba Changbin Nasılsın? İlaçlarını alıyorsun demi? "
"İyiyim doktor bey evet alıyorum"
Almıyordum onlar bana tek aşkımı unutturmaya çalışıyorlardı.
Onu asla ama asla aklımdan çıkarmam...
Doktorın odadan çıkması ile elime aldığım deftere gene bir başka anımızı yazıyordum.
"Sevgilim sen ve üç bebeğim beni o gün bıraktınız...
Hatırlıyor musun baban sana siper olmuştu... Ben ben olamadım Chan ben seni koruyamadım.
Doğacak çocuğumuzu koruyamadım.
Kedilerimizi koruyamadım Chan.
Kalbimi kalbimdekileri koruyamadım.
Bana seni unutturmaya çalışıyorlar ben seni unutmadım unutmam sevgilim....
Keşke o arabadan ben sağ çıkmasaydım sevgilim.
Sen çok iyi bir baba olacaktın...
Sen çok iyi bir sevgilisin Chan...
Yanınıza gelmeye kalktığım da beni hep durdurdular...
Simsiyah neredeyse hiç bir şey olmayan bir odaya tıktılar...
Şuan oğlumuzun odasında olabilirdik Chan.
Ama sakın beni unutma ben sensiz bir hiçim Chan.
Beni yanına al Chan...
O güzel dudaklarını bana bahşet...
O güzel ellerini saçlarımdan ayırma...
Kalplerimizin arasındaki kırmızı ipleri koparma Chan...
Chan'ın bende olan tek fotoprafına bakıyordım köşeleri yıpranmıştı.
Zar zor sokmuştum onu bu odaya...
Bu gece yanına al beni sevgilim...
Fotoğrafı son bir kez öptüm..
Kendimi ıssız uykuya bıraktım...
______________________________
Selam dostlarım
Nasılsınız?
Umarım iyisinizdir.
Şuan benim depresif olmamam gerektiğini anladım kendi yazdığım şeye kendim ağladım.
Hikaye boyunca beni asla bırakmayan ChrislnL0ve ve hayatisiktimoldu ,yooncbinsonsuz teşekkür ederim...
Kendinize iyi bakın bir sonraki hikayede görüşmek üzere ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
-son-
