Patrzyła jak zakochuje się w innej, była przy każdym ich wspólnym momencie, bo nie mogła odejść. Nie powiedział jej nigdy słów, które powiedział do tamtej dziewczyny.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Miyeon pov.
Opadłam zmęczona na kanapę. Westchnęłam ciężko, ale nadal z uśmiechem przyglądałam się wszystkiemu do okoła. Każdemu najmniejszemu zdobieniu na ścianach.
I wtedy zobaczyłam tą samą dziewczynę co wtedy. Czułam jak zimny pot oblewa moje ciało. Przerażona widziałam jak opiera się w ten sam sposób, o ścianę. Ubrana w szersze jeansy i delikatną bluzkę, która ładnie odkrywała jej ramiona. Na jej ramionach spoczywały jej gęste, lekko falowane włosy. Miała długie rzęsy, prosty nos i pełne usta. Wyglądała jak lalka.
Dziewczyna odsunęła się i zaczęła powoli podchodzić do mnie. Czułam jak wbija mnie w kanapę ze strachu. Błagałam, żeby Jeongguk tu był, I żeby to coś nigdy nie wróciło.
– Czy mogę wiedzieć co robisz w moim domu? – zapytałam szybko, odsuwając się.
– Sama nie wiem – powiedziała. Spojrzałam na dziewczynę. Czułam bijący od niej ból – Chce odejść.
– Więc dlaczego tego nie zrobisz? – zapytałam.
– Ktoś nie pozwala mi tego zrobić – powiedziała, odwracając wzrok w moją stronę.
– Och.. – przyjżałam się jej – Mogę Ci jakoś pomóc? – zapytałam.
– Ja.. – widziałam jak na jej twarz ciśnie się mały uśmieszek – Chyba.. chyba tak..
