Patrzyła jak zakochuje się w innej, była przy każdym ich wspólnym momencie, bo nie mogła odejść. Nie powiedział jej nigdy słów, które powiedział do tamtej dziewczyny.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Obserwowała jak uśmiecha się do dziewczyny tak jak kiedyś do niej. Jak kładzie dłoń na jej talii, jak szepcze jej do ucha słodkie słowa, od których może zemdlić.
Nie potrafiła się już rozpłakać. Czuła tylko miażdżący ból w sercu. Ból, który odczuwała tylko ona. Nikt inny. Mogła jedynie patrzeć, jak oboje kochają się ponad życie. On nie był w stanie jej tego dać. Nie był w stanie powiedzieć jej tego, co ona czuła do niego.
– Kocham cię – Jeongguk uśmiechnął się delikatnie, całując dziewczynę w policzki. Czuła jak jej serce rozrywa się na kawałki. Nie istniała już. Wydawało jej się jakby cały świat o niej zapomniał.
Może to i dobrze.
Ale przez niego musiała cierpieć, a ona była moją jedyną szansą. Widziała jak wzrok Miyeon wędruje na ciele ducha. Miyeon ją widziała, a ona o tym widziała.
