PARADOKS

Resmi Kaçırma

Annem ile babam boşanmış aradan aylar geçmişti.Ben,annem ile birlikte yüksek bir tepede ve ağaçların arasında olan evimizde kalıyordum.Babam evden uzakta annesiyle birlikte yaşıyordu ve ondan aylarca hiç haber alamamıştım... Annem artık evin reisi olmuştu.Fabrikada ağır sanayide çalışıyordu ve bu iş bir kadın için yeterince yorucu olmalıydı...Sekiz yaşındaydım annem gececi olduğu zamanlarda evde tek başıma kalıyordum.Korktuğumu annemden gizlemek için akşam çökünce onu pek fazla aramamaya çalışrdım. Bir gün okul çıkışı babam arabayla okulun önünde duruyordu.Beni görünce arabadan inip '' N'aber oğlum? ..Nasılsın görüşmeyeli?'' gibilerinde sorular sormaya başladı. Soğuk bir tavır ile '' İyiyim baba sağ ol sen nasılsın görüşmeyeli? '' diyerek göz ucuyla arabanın içindekileri süzdüm.Arabanın içinde ön koltukta tanımadığım bir adam, arka koltukta ise babaannem ve halam oturmaktaydı.. Sonra babam; '' Hadi bin arabaya babaannen ile halana merhaba de, ben annenden izin aldım biraz ben de kalacaksın.'' dediğinde annemin böyle bir şeye izin verdikten sonra bana haber vermemesi garip gelmişti ama yinede arabaya binmiştim.. Halam sarı ve kısa saçlı,orta boylu ruhu da sesi de insanı gıcık edici biriydi..Ben arabaya bindikten sonra halam yine duramamış ve yapmacık tavırlarıyla beni sıkmaya başlamıştı. '' Emre..Ne yaptın halacığım ? Ne kadar büyümüşsün sen böyle ? Derslerin nasıl ? Annen iyi bakıyor mu sana ?'' sorular yan yana dizilmiş tesbih boncukları gibi aralıksız geliyordu.Birini cevaplamadan ikinci soruyu soruyordu. Halam soruları sorarken ben bir yandan yolu ve aracı inceliyordum. Doksanlar yapımı bir arabaydı.Eskiydi yani...Krem renkli,yumuşak bir koltuk yapısı vardı.Arka koltukta babaannem ve halamın ortasında oturuyordum..Halam bana sorular sormaya devam ederken babaannem ise babama yol tarif eder gibi bir havası vardı.Bir ara konuşurlarken ön koltukta oturan adamı tanıyor gibi oldum..İçimden bir anda '' Evet ! Bu adam o adam.. Adliyede bu adam da vardı ! '' dedim.O adam aslında babamın avukatıydı ve beni kaçırma planını düzenleyen,kanunu pis işlerine bulaştıran adam o idi.Arabayla sanayi gibi bir yere girmiştik. Biraz ilerledikten sonra bir pasajın önünde durup arabadan indik. Hava çok sıcaktı ve babaannem oyalanmam için bana dondurma almıştı. Pasajın içine girdiğimizde girişte çiçekçiler,kuaförler ve çilingirler vardı. Merdivenlerin sağ tarafındaki çilingire girdik ve babam çilingir ile konuşmaya başladı..'' Usta ! Kolay gelsin..Bizim bir demir kapı vardı.Evde şimdi başkası oturuyor onları çıkartmamız lazım avukat ile geldik sen buralardaki en hızlı çilingirmişsin duyduğum kadarıyla... '' Çilingir sanki bir şeyleri anlamış gibiydi.. Masanın üzerinden havluyu alarak alnındaki teri sildi ve avukatın elindeki kağıtlara göz ucuyla baktı. '' Tamamdır beyim. Hafta içi birgün ben müsait olduğum zaman seni arayayım gidelim değiştirelim anahtarı..'' dedi. Ben hala olayı anlayamamıştım... Aklımda '' Hangi ev ? '' diye cevapsız bir soru vardı.Babam, çilingir ile anlaşma yaptıktan sonra tekrar arabayla yola koyulduk. Önce avukatı bürosuna bıraktık ardından da babaannemin tek katlı,üç odalı,hafif rutubet ve nem kokulu bahçeli olan evine gittik. Burada bahçeye çıkmama bile o kadar izin verilmiyordu. Sebebini çok sonradan öğrendim meğerse babam tarafından kaçırılmıştım ve annemin bundan haberi yoktu. Annem, babamı arasa da babam '' Bu konu hakkında beni mi suçluyorsun ? Daha bir çocuğa bakamadın ! '' diyerek telefonda bağırıyordu. Oysa ki beni kaçıran oydu.. Buradan kaçmak için durugörü yeteneğimi kullanıyordum.Aslında bunu nasıl yaptığımın farkında değildim gözlerimi kapatıyor ve düşünüyordum. Sessizliği,kokuları,hisleri,düşünceleri,yolları herşeyi görebiliyordum.Somut veya soyut olması fark etmiyordu.. Öncelikle odada yalnız kalıp geldiğimiz yollardan tekrar tekrar geçiyordum. Ben oradaki insanları görebilsem de onlar beni göremiyorlardı. Aynı anda oradayken odaya gelen birisini de görüp geri gelebiliyordum. Yalnız kaldığım oda küçük bir odaydı.Açık mavi duvarları,köşe koltuk takımı,tavandaki vantilatör ile rahatlayıp odaklanmama yardımcı olan bir odaydı... Babam, sabah olduğu zaman çalışmaya gittiğinden evde babaannem ile ben kalırdım.Babaannem de genellikle evde mutfakta veya bahçede öte beri işleri yapardı. Aslında babamın beni kaçırması durugörü yeteneğimi geliştirmem için bir fırsat olmuştu. Bu yeteneği kontrol etmeye başlamak adeta dünyanın her yerinde aynı anda koşmaya benziyordu. Herkes beni tutsak veya korkmuş düşünsede ben gücüm gelişiyor diye mutluydum. Birkaç günlüğüne kaçmaya çalıştığımı unutmuştum ve yeteneğim ile sokakta daha önce hiç görmediğim insanların akıllarını okumaya çalışıyordum. Sokağın sonunda ki direğin altında oturan amca hergün oraya gidip evi terk eden karısını bekliyordu ve bunu o sokaktaki kimse bilmeyip adamla deli diye dalga geçilirdi. Her gün evini didik didik temizleyip,sabah gün doğumuyla birlikte bahçesini yıkayan kadın... Yanlış çevrenin kurbanı olmuş kuaför Burhan ve daha onun gibi bir sürü insan tanıdım ..Dört duvar arasında...