BENİM VAMPİR SEVGİLİM...

Bunu Liya için yapmalıyım

~Merhaba!
Ben Viyana. Hiç birine aşık oşldunuzmu? Belkide evet, belkide hayır.. Ama en azından normal birine aşık olmalısınız: o sırada
Yazar: Bu kelimeyi sen mi söylüyorsun?! Kızım sen bir Vampire aşıksın! Her neyse devam..
Peki ya ben¿ Şöyle anlatayım:

Benim bir arkadaşım vardı. O benim ev arkadaşımdı. İsmi Liya Vampirlere inanır. Ben hep ona böyle birşeyin.. Pardon böyle birilerinin olmadığını söylüyordum. Ben her zaman böyle uyduruk şeyleri aptalca buluyordum. Her neyse konuya dönelim;

Liya bir gece evde mum yakarak yine o yaşlı antikacıdan aldığı aptal Vampir kitapını açıb qarip-qarip kelimeler söylüyordu. Ona "Ne yapıyorsun? " diye sordum. O ise cevabında: "Onları bu eve çağırıyorum" dedi. Ben aşalayıcı bir şekilde gülerek ;
    "Hı..hım! Evet_evet bir azdan bizim eve gelip, bir fincanda çay içip gidicekler"

Bazen onun çocukça hareketleri bana komik geliyordu. Bazen de kendime onun beyni olup olmadığını soruyordum. Ama bir gece her şey değişti. Liya yine mum yakıp qarip-qarip kelimeler söylüyordu..(İyi ki de söylemiş ;)

Birden odanın camından içeri bir sürü yarasa girdi. Liya'nın çığlık sesini duymamak mümkün değildi. Çok korkmuştum. Başımı kollarımın arasına alıp kendimi korumaya çalışıyordum. Birden ses kesildi. Başımı kaldırdığımda ise hayatımın şokunu yaşadım.. Liya yoktu!!

Sadece odada ben ve  lanet olası o aptal kitap vardı. Ben bir tarafta şokumu yaşarken kitap kendiliğinden hareket etmeye başladı. Kitap sanki bilerek özel bir sayfayı açtı. O sayfada bunlar yazılıydı:
  •Eğer arkadaşını kurtarmak itiyorsan aşağıdaki, kelimeleri yüksek sesle tekrarla..

Bir az düşündüm, Liya'yı kurtarmalıyım! Ama bu lanet olası kitapa nasıl güvene bilirimki?..
Sonra kalbimi dinledim; " Bunu Liya için yapmalısın! ". O an bütün cesaretimle o kelimeleri sesli bir şekilde okudum...

Hiç bir şey olmamış gibiydi. Sadece kafamın acıdığını hiss etdim. Sonrasında gözlerim kapanmaya başladı.. Ve böylece o aptal dediğim kitap benim hayatımı değiştirdi...