Özet: • O an bütün cesaretimle o kelimeleri okudum. Hiç bir şey olmamış gibiydi. Sadece kafamın acıdığını hiss etdim. Sonrasında gözlerim kapanmaya başladı.. Ve böylece o aptal dediğim kitap benim hayatımı değiştirdi...
~Aniden gözlerimi açtım. Sanki yıllardır nefes alamıyormuş gibiydim. Derin-derin nefes aldıktan sonra etrafıma baktım. Bir yataktaydım dirkeldim ve etrafa şaşkınlıkla bakmaya devam etdim. Oda çok büyüktü. Qarip de olsa oda çok güzeldi. Baş ucumda şu şişesi ve bir bardak vardı. Bayada susamıştım. Bardağa su döktükden sonra, yavaş bir şekilde yudumlayarak içtim.
Sonra ayağa kalkdım. Odada bir boy aynası vardı. Kendime baktım. Bir anlığına şoka girdim. Üzerimde okul üniformasına benzeyen kırmızı bir takım vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dürüst olmak gerekirse bana çok yakışmıştı. Rengine de bayılmıştım. Sonra etrafa bir göz gezdireyim dedim. Benim odamdan.. Pardon benim olduğum odadan başka bir oda daha vardı. Birden odanın kapısı açıldı. Tabiki, ben korktum. Ama soğukkanlı olmaya çalıştım. Dik durdum ve odadan kimin çıkacağını bekledim..
Kapı tamamen açılmıştı. Odadan bir kız çıktı. Benim yaşlarda biriydi. Kızın üzerinde benim üzerimde olan üniformanın aynısı vardı. İkimiz de bir birimize bakıyorduk.
Kız bana gülümseyerek "Merhaba! " dedi. Bende durup öylece baktım. O sırada Yazar: Salakmısın kızım? Sende merhaba desene!! -Oh! Tamam tamam.. "Merhaba!" (gülümseyerek dedim) Sonra bana ismimi sordu.
"İsmin ne? " bir an duraksadım. Sanki, ismimi unutmuştum. Sonra hatırlaladım. Kendime şaşmıyorum. Bu kadar olay oldu hemde çok hızlı bir şekilde. Yani, başka bir performans beklemiyordum kendimden.. "İsmim Viyana, peki senin? " meraklı bir ses tonuyla söyledim.
"Çok güzel bir ismin var. Memnun oldum. Bende Erva. " aslında çok tatlı bir kızdı. Sadece olan biten beni şaşırtıyordu. "Çok teşekkür ederim. Senin de ismin çok güzel. Bende memnun oldum." Bu arada iltifat etmekte üstüme yoktur. İltifatlarımla hep karşımdakini mutlu etmeyi başarırım.. Bu da benim küçük bir yeteneğim sanarım.
Kapımız çalınıyordu. İkimiz de kapıya doğru yöneldik. Kapıyı açdığımızdaysa karşımızda uzun boylu orta yaşlarda bir bayan vardı. Değişik bir ses tonuyla: "Oh! Günaydın küçük hanımlar. Ben bayan Emili.. Hadi gelin benimle" dedi ve arkasını dönerek koridora doğru yürümeye başladı. Erva'yla bir birimize bakıyorduk. Sonra Erva meraklı bir şekilde "hadi gidelim" dedi.
Napıcağımı bilmiyordum. Oh! Şaşkın kız hadi sende onlarla git daha neyi düşünüyorsun ki zaten¿ Bende onların arkasından gitmeye karar verdim ve böylelikle Mirabel'deki ilk günüm başladı...
