I LOVE ME 》》Hyunlix

2

Hyunjin Felix'in kolunu tutmasıyla tekrar yerine oturur.

"Ama beyefendi-"

Felix işaret parmağını Hyunjin'in dudağına götürerek baskı uyguladı.

"Şştt! Beyefendi demeyi kes. Adımla hitap et, beyefendi demene gıcık oluyorum."

"Ne zamandan beri bu kadar yakın olduk sorabilir miyim?"

"Sen bana yakın değilsin ama ben sana yakınım. Neyse boşver, numaramı vereyim! Telefonunu ver numaramı kaydedeceğim."

Hyunjin bıkkınlıkla telefonunu Felix'e verdi. Felix numarasını kaydetmiş, telefonu geri Hyunjin'e verdi. Hyunjin ekranda gördüğü şeyle kaşlarını çatıp anlamazcasına baktı.
Hyunjin'in, bir telefona bir Felix'e bakmasıyla Felix konuştu.

"Ne var! Ne bakıyorsun?"

"Bu ne?"

"Ney, ne?"

"Aşkilotam ne?"

"Ay aşkilotan değil miyim? Ya sakın değiştirme! O kadar seni kurtarmaya çalıştım, bari bunun bir karşılığı olsun değil mi?"

"Tamam."

"Ne?"

"Tamam diyorum, değiştirmem."

Felix ve Hyunjin konuşurken birden lak içeriye iki koca beden girdi. Changbin ve Chan.

Changbin Felix ve Hyunjin'i görünce gözlerini belertti.

"Oha!"

"Filiks?!"

Felix Hyunjin'den kafasını abisine döndürür.

"Ne var abi aaa!?"

"Ne yapıyorsun amk?"

Chan'ın sözüyle birlikte Felix gözünü kırptı.
Changbin tekrar gözlerini şişirdi.

"Çüş Felix!"

Chan, Felix'in yanına gidip ellerini Felix'in saçlarında gezdirdi.

"İyisin değil mi? Yanında olamadım özür dilerim, canın yanıyor mu?"

"Hayır abi, fazla acımıyor."

Chan, göz temasını Felix'den çekip Hyunjin'le buluşturmuştu.

"Sen? Sen iyi misin, küçük adam?"

Hyunjin boşluğa bakmayı kesip Chan'e döner.

"Ha? Evet iyiyim, teşekkürler. Bana küçük adam demenizin sebebi nedir? O kadar küçük değilim ben."

"Sonuç olarak benden küçüksün, sana küçük adam diyeceğim."

"Neyse, ben gideyim artık."

Felix tekrardan Hyunjin'in kolundan tutar.

"Beyefendi kolumu bırakır mısınız artık? Kol fetişiniz falan mı var?"

"Var ama sadece seninkine, böyle kaslı kaslı mhh. Neyse gitme işte yaa!"

"Beyefendi, neden gitmeyeyim? Kolumu bırakır mısınız?"

Hyunjin kolunu hızlı çekmesiyle Felix inlemişti.

"Ah- acıttın oruspu çocuğu! Yaram var unuttun mu?!"

"E kolumu bırakın dedim?"

"Ya acıyor ulan! Acıttın diyorum buna mı takıldın!"

"Özür dilerim, çok mu acıyor?"

Felix elleriyle karnını tuttu ve yalancıktan üzülmüş gibi yaptı.

"Hm hm çok acıyor."

Dudağını alta kıvırdığında Hyunjin dayanamamış yerine yeniden oturmuştu.

"Hemşireyi çağırayım mı?"

"Yok, öpersen geçer."

"Ne?"

"Öp diyorum. Yanağımdan diyorum. Minik bir kiss diyorum. Olmaz mıı!"

Chan bu sözle birlikte öksürmüştü.

"Abicim öhömsgqysqj, çıkıyorum ben."

Hyunjin tekrar ayağa kalktığında konuştu.

"Bende gideyim."

Felix yine dudağını büzmüş Hyunjin'e bakıyordu.

"Ya gitmesene işte...Arkadaş olmak istiyorum!"

"Sen arkadaş olmak istediğin kişilere yürüyor musun?"

Hyunjin ve Felix konuşurken, Chan ve Changbin odadan sessizce ayrılmışlardı.

"Ya ne alakası var! Yürümüyorum sana ben! Sadece...Sadece ben böyle bir insanım!"

Hyunjin derin bir iç çekti ve kafa salladı.

"Ah, pekii. Zorlamayacağım. Arkadaş olacaksak eğer birbirimizi tanıtmamız gerek öyle değil mi?

"Ben seni tanıyorum zate-"

Felix dediği şeyle ağzını iki eliyle sertçe kapadı.

"Ne?"

Felix ağzındaki ellerini yavaşça kucağına bıraktı.

"Yani şey...eee yani söyle...BEN SANA AŞIĞIM AAAAAAA! SENDE BANA OL EVLENELIM YAKIŞIKLI HADİ LÜTFEN!

Hyunjin duyduğu şeyle derin bir nefes alıp yutkunmuştu.

"Şakacısın da, ne güzel."

"Evet şakaydı bro. Ciddiye mi aldın? tch!"

Felix tekrar yatar pozisyona geçti. Yan bir sekilde Hyunjin'e bakarak uzandı. İki elini kulağının altına koydu.
Üzerindeki pikeyi dahada üzerine örttü ve Hyunjin'i izlemeye başladı.
Sarı saçları ve pürüzsüz yüzü büyüleyici görünüyordu.

"Sen ne zaman hastaneden çıkacaksın?"

Merakla sormuştu Felix.

"Aslında bugün taburcu olabilirdim fakat bir gün daha duracağım galiba."

Felix üzerindeki pikenin kumaşıyla oynarken konuştu.

"O zaman bende bir gün daha burada kalacağım."

Abi bu fic çok guzel oldu a
Oy verin bu fic diğer ficimden daha güzel aq