Yeni bir yola başladık senle. Yaklaşık 1 aydır farklı bir hayata atıldık. Belki çok erkendi. Belki çok geçti. Emin değilim. Ama emin olduğum şey beni ne kadar çok sevdiğindi. Beni sevdiğin kadar, karnımda kalbi atan o masum bebeği seve bilecek miydi...
Sabahın güzel güneşiyle gözlerimi açtım. Dün gece yorgun düşmüş halde gelip ikimizin de uyuduğunu hatırlıyordum. Yanıma doğru döndüğümde Ateş'in hala uyuduğunu farkettim. Ona doğru uzandım ve dudağına küçük bir öpücük bıraktım.
Ada: Uyan bakalım uykucu.
Ateş: Her sabah böyle güzel uyandırılacağımı bilsem gece uyumazdım sanırım.
Gülümseyip beni altına aldı ve dudaklarıma doğru uzandı. Uzunca öptükden sonra ayrılıp gözlerime baktı.
Ateş: Bu gün doktora gidecek miyiz?
Ada: Evet. Sanırım.
Ateş: Bir sorun mu var bebeğim?
Ada: Hayır. Kalkalım mı?
Ateş: Olur. Güzel bir kahvaltı yapıp hemen çıka biliriz.
Ada: Olur. Hadi.
Ateş'le yataktan kalktık. O üzerini giyerken ben kısa bir duş alıp odayı topladım. Ateş kahvaltı yapmak için aşağı indiğinde hemen üzerimi giyip ardından bende indim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ada: Bu kadar kısa sürede nasıl hem omlet yapıp hem de çay demledin? Mutfak işlerinde nerdeyse beni geçeceksin Ateş.
Ateş: Nerdeyse mi? Geçtim bile.
Ada: Haha. Eminim öyledir.
Ateş: Çok konuştun sen sanırım. Hadi uslu uslu otur da omletini getireyim.
Ada: Ah emredersiniz efendim.
Gülerek masaya geçip oturdum. Ateş de mutfakta işini bitirip masaya geldi.
Ada: Şefim omlet harika gözüküyor.
Omletten bir parça alıp ağzıma koyduğumda feci bir bulantı eşliğinde lavoboya koştu ve kusmaya başladım. Ateş endişeyle arkamda koşar adım yanıma geldi. Bir eliyle saçlarımı diğer eliyle de elimi tuttu.
Ateş: Şşş sakin ol. Yanındayım.
Ağlayarak kustuğum sırada Ateş beni sakinleştirmeye çalışıyordu.
Ateş: Korkma bebeğim iyisin. Ben yanındayım.
Kusup kendimi toparladığımda Ateş doğrulmama yardım etti.
Ateş: Gel yüzünü yıkayalım.
Ateş özenle yüzümü yıkamama yardım ettikten sonra beni lavobodan çıkarıp salona götürdü. Göğsüne yatırıp sakinleşmemi bekledi.
Ateş: İyi misin güzelim?
Ada: Evet. Daha iyiyim.
Ateş: Noldu öyle? Aniden koşarak gidip kusmaya başladın.
Ada: Bilçiyorum. Omlet midemi bulandırdı.
Ateş: Hadi gecikmeden doktora gidelim. Umarım bize yardımcı olacak birşeyler verir. Hadi.
Elimden tutarak kalkmama yardım etti. Hızla masayı topladıktan sonra çıkıp arabaya bindik. Yol boyunca iyi olup olmadığımı sordu Ateş. Onu çok endişelendirmiştim. Çok geçmeden özel bir hastaneye geldik. Hastaneye hirince oturmamı söyledi ve kimliğimi alıp kayıt yapmaya gitti. Özel hastane olduğu için hemen doktorun yanına gire bildik. İçeri girdiğimizde bizi gülümseyen yaşlı bir erkek doktor karşıladı.
Doktor: Hoşgeldiniz Ateş ve Ada.
Ateş: Hoşbulduk.
Ada: Hoşbulduk.
Doktor: Buyurun geçin.
Ateşle sandalyelere oturduğumuz sırada yorgunlukla doktora baktım.
Doktor: Buyurun şikayetiniz nedir?
Ada: Ben bir kaç gündür yorgun ve halsizim. Sürekli uyuyorum ve birşey yapmaya halim olmuyor. Buraya gelmeden önce kahvaltı yaparken feci bir bulantıyla kustum.
Doktor: Anladım küçük hanım. Merak etmeyin. Bir kaç tahlil yaparız ve ne olduğunu anlarız. Hemşire hanım sizi yönlendirir.
Ateş: Teşekkürler.
Odadan şıkarken doktor kapıdaki hemşireyi çağırıp birşeyler söyledi. Ardından hemşire ilgili bir şekilde yanımıza geldi ve tahliller için beni beni başka bir odaya götürdü. Tahlil sonucu çıkana kadar Ateş'le koridorda bekledik. Sonrasında hemşire gelip bizi tekrar doktorur yanına götürdü. İçeri girdiğimizde doktor aynı sıcakkanlılıkla bizi karşıladı.
Doktor: Tekrar hoşgeldiniz. Sandığınız gibi kötü bir şey yok. Hatta iyi bir şry var. Küçük hanım, sanırım hamilesiniz.
Ada: Ne?
Ateş: Ne?
Ateş'le şok için doktora bakarken doktor gülümsedi.
Doktor: Sanırım beklediğiniz bir şey değildi. İsterseniz sizi iyi bir kadın doktoruna yönlendire bilirim. Tüm sorularınızı cevaplayıp içinizi rahatlatır. Mide bulantlnız için bir ilaç yazacağım. Reçetede iyi bir kadın doktorunun numarası var. Şimdilik kendinize iyi bakın küçük hanım.
Ada: T-teşekkür ederiz.
Reçeteyi alıp Ateş'le öylece kalkıp hastanenin bahçesine çıktık. Adeta şok yaşıyorduk. Sonra Ateş bana döndü ve kucağına döndürmeye başladı.
Ateş: Adaa bir bebeğimiz olacak. İnana biliyor musun?
Ada: Hayır.
Şaşkınlıkla beni indirip yüzüme baktı.
Ateş: Hayır mı? İstemiyor musun yoksa?
Ada: Hayır. O anlamda demedim. İnanamıyorum. Bir...bir bebeğimiz olacak.
Ateş: Hemen annemlere söylemeliyiz.
Ada: Hayır. Önce emin olalım daha sonra.
Ateş: Haklısın. Önce şu doktordan randevu alıp en kısa sürüde yanına gidelim. Kesinleştirip öyle söyleriz.
Ada: Bencede. Şimdilik eve gidelim mi? Çok yoruldum.
Ateş: Tamam. Gel güzelim.
Gerçek miydi bu acaba? Her zaman hayalini kurduğum o hamilelik aylarını gerçektende yaşayacak mıydım? Gerçekten karnımda bir canlı mı vardı şuan?
