Send Me Nude Baby-2

1.

Yıllar sonra:

Gözümü açtığımda güneşin parlak, kör edici ışığıyla karşılandım sabaha. Etrafı net görmem bir kaç saniyemi aldı. Yatağa doğru döndüğümde yanım boştu. Ama içimde garip bir mutluluk vardı. Huzur vardı. İnsan sevdikleriyle huzurlu olur ya. Bende öyleydim. Ama daha farklı bir his vardı içimde. Garip bir his.
Ateş'i yanımda göremeyince işimdeki huzur ufak çaplı bir telaşa dönüştü. Yataktan inip soğuk zeminle ayaklarımı buluşturduğumda irkildim. Odadan çıkıp merdivenleri hızla indiğimde gözüm etrafta Ateş'i arıyordu.

Ada: Ateş?

Ses yoktu. Endişem saçma bir şekilde büyüyordu. Nerdeydi acaba? Tekrar odaya dönüp komodinin üzerinden telefonumu alıp Ateş'i aradım. Telefon uzun uzun çaldı ama açan olmadı. Huzursuzca tekrar aşağı kata, mutfağa indim. Belki not bırakmıştır diye etrafa bakındım. Ama gözüme not ve ya benzeri bir şey takılmadı. Salona geçip koltuğa oturduğumda kara kara düşünmeye başladım Ateş'in nerede olduğunu. Büyük ihtimal markete gitmiştir. Ama neden telefonumu açmadı? Ya da neder haber vermedi?
Son bir kaç gündür böyle olaylar olunca çok fazla geriliyor ve çok fazla korkuyordum. Bunun için annem piskiyatristen  randevu almamı bile istemişti. Ama o düşüncesinden zor vazgeçirmiştim onu. Çünkü buna gerek olmadığını düşünüyordum.
Kapının açılmasıyla irkildim ve kapıya doğru koştum. Elinde poşetler ve çiçekle Ateş'i görünce sinirle yüzüne baktım.

Ada: Neredeydin?

Ateş: Sana da günaydın güzelim. Ne bu ilgi şefkat? Şımartıyorsun beni.

Ada: Ateş senin için endişelendim.

Elindeki poşetleri mutfağa bırakıp tekrar yanıma geldi. Yüzümü avuçlayıp gözlerime baktı.

Ateş: Markete gitmiştim. Aramana cevap veremedim çünkü ellerim doluydu. Telefonuna baksaydın sabah yazdığım mesajı görürdün.

Ada: Ne mesajı?

Telefonu tekrar açıp mesajlara baktığımda bir bildirim vardı.

""SEVGİLİM♡" adlı kişiden 1 mesaj."

Bildirime tıkladığımda Ateş'in yazdığı mesajla karşılaştım. "Sevgilim, evde eksikler var. Onları almak için markete gideceğim. Kalktığında beni görmezsen korkma ve endişelenme. Çabucak döneceğim."

Ada: Üzgünüm. Görmemişim. Sadece endişelendim.

Ateş: Üzülme bebeğim. Bu arada eğer istersen gerçekten piskiyatrisden randevu ala biliriz. Son zamanlarda çok endişelisin.

Ada: Gerek yok. Sakinleştirici alıyorum. Onlar işe yarıyor.

Ateş: Öyle olsun. Hadi kahvaltı yapalım.

Alnıma küçük bir öpücük kondurdu ve elimden tutup beni mutfağa götürdü. Poşetlerin birinden bakkal keki çıkardı ve üzerine mum koyup yaktı. Tekrar yanıma dönüp elimi tuttu.

Ateş: Doğum günün kutlu olsun aşkım. Nice mutlu senelere.

O an doğum günümü unuttuğumu fark ettim. Şaşkınlıkla Ateş'e baktığımda unuttuğumu anlamış gibi gülümsedi.

Ateş: Herşey yolunda. Merak etme. Dilek tut ve üfle.

Gözlerimi kapattım dilek tuttum. Herşeyin iyi olmasını ve Ateş'le hiç ayrılmamayı diliyorum. Ve mumları üfledim. Ateş yaklaşıp dudağıma öpücük kondurduğunda kapı sesiyle ayrıldık.