Sonun Başlangıçı

BÖLÜM 1: Çıkış

Multimedya da şarkı var dinlemeyi unutmayın.

•••••••••••••••••••••••

AYZER

O cehennemden artık çıkmıştım. Her kötü anımda orda olduğum yer. Bütün korkularımın ve acılarımın bulunduğu yer.

Biraz daha bahçede ilerlediğimde kapıya yaklaşmıştım elimde bavulu daha sıkı tutup hızla ilerlemeye başladım. Artık burdan kurtulmalıydım yoksa boğulacaktım.

Yanımda yürüyen kızların bölümünde, görevinde olan müdireyle yürüyorum. Hızlı gittiğim için arkada kalmıştı bana o otoriter ve sert sesiyle seslendi "Ayzer! Şuan bile sorun çıkarıyosun. Yavaş yürü! " diye arkamdan bağırdı. Hiç takmadan daha hızlı yürümeye başladım. Arkamdan sesleniyodu fakat duymamazlıktan geliyodum. Büyük kapıya geldiğimde hızla ittirdim ve açtım. Bu sefer yurt müdiresi hızlıca yanıma geldi ama hala bir elimle kapıyı tutuyordum." Sen ne yaptığını sanıyosun. Sana hızlı gitme demedim mi " diye bağırdı.

O sırada güvenlik görevlisi'de arkasında bitti "meymenetsiz adam" diye mırıldandım çünkü bu yurttan her kaçmaya çalıştığımda o bacak kadar boyuyla beni yakalıyordu. Hafifçe müdireye döndüm ve "Bundan sonra bana karışamazsınız! Hiçbiriniz artık bana bir şey emredemezsiniz! " diye bağırdım ve orta parmağımı gösterip hızla kapıyı kapattım.

Kapıyı kapattığımda arkamdan bağırdı fakat aldırmadım çünkü oradan çıkmış ve özgürdüm. Biraz ilerledim ve karşıdan karşıya geçtim kaldırıma çıktığımda durdum elimdeki valizin kulpunu yavaşça bıraktım ve arkama döndüm ve oraya yani 18 yaşımı doldurduğumda çıkabildiğim 'yetimhaneye'.

Bir süre oraya baktım fakat eski hayatımı istiyordum buraya gelmeden önceki hayatımı. Gözlerim dolmaya başlayınca hızlıca arkamı dönüp bavulumun kulpundan tutup hızlıca gitmeye başladım. 2-3 saat kadar yürüdüm ve bir parka rastladım. Kaç saattir yürüdüğüm için ayaklarım ağrıyordu. Bide o yokmuş gibi bavulu tutan ellerimde acıyodu.

Parka girdiğinde en yakın banka oturdum ve bavulumu yanıma çıkarttım ve sırt çantamı onun üstüne koydum. Yanıma kimsenin oturmasını istemiyordum. Ne yapayım ne güzel tek başıma oturuyorum kimse falan gelmesin.

Biran aklıma fikir geldi, kafamın üstünde sarı renk bir ampulun çıktığına eminim. Telefonumu çıkarttım ve navigasyona girdim. Ve bulunduğum yere en yakın otellere bakmaya başladım. Bir tane yakın var ama artık oturmalıyım. Öldüm valla yürümekten. Sırt çantamı aldım içindeki kulaklığı çıkarttım, telefonuma takıp dinlemeye başladım ve bankta yayıldım. Lütfen rahatlık önemli.

------

Esen rüzgarla brian titredim ve sıçrayarak uyandım gözlerimi açtığımda hava kararmıştı. Uyuya kalmışım.

Gözlerimi kocaman açtım "Siktir" diye mırıldandım ve aniden ayağa kalktım. Ve kalkmamla belimi tutup "Ahhh" diye hızlıca bağırdım. Ooooo şimdide belim tutuldu. Ama önce oteli bulmam gerekiyor. Ayağa kalkmamla yere düşen çantamı aldım sırtıma taktım ve yere düşen kulaklığımla telefonumu alıp cebime tıkıştırdım. Bavulumu yere indirip seri adımlar atarak sürüklemeye başladım. Cebimdeki telefonu çıkarıp navigas- hadi canım şimdide şarj bitmiş. Hızlıca ayağımı yere vurdum ve derin bi of çekip elimi saçlarıma daldırdım ve çekiştirdim.

"İyi bok yedin Ayzer ne bokuma müzik dinliyorsun." Dedim kendi kendime.

Sonra "Sonra sen benim bokumu ye bokumu" diyip kısa bir kahkaha attım. Bunu diyen kadına bayılıyorum.

Ve bu arada kendi kendimle konuşup kafayı yiyeceğime kanaat geçirip yürümeye başladım.

Yarım saat sonra ışıklı sokaklardaydım ve buradaki birilerine otel sorabilirdim. Yavaşça yürümeye başladım otel sorucak düzgün bir tip arıyorum. Napalım iti var kopuğu var. Bu sefer analiz yapıyorum. Evet analiz otel sorabileceğim düzgün bi insan. Yani bunlar önemli mesela gidip şu karşıdan gelen apaçiye soram sıçmıştım. O yüzden doğru kişiyi beklicez napalım. İlerden gelen 30'lu yaşlarındaki kadını görünce resmen gözlerim ışıldadı ve hızlıca karşısın geçip durdum ve hanım hanımcık gülümsedim ve.

" Şey acaba bir şey sorabilirmiyim " dedim. Kadın önce beni süzdü ve gözlerime bakıp sevecen bi tavırla " Tabii sorabilirsin" dedi. "Buralara yakın bi otel varmı? " diye sordum gene hanım hanımcık tavrımla. Kadın genişce gülümsedi ve eliyle 1 dakika yapıp telefonunu çıkarıp birşeyler yaptı. Evet benim parkta uyumadan önce yaptığım gibi navigasyonu açıp baktı. Tabii benim şarjım bitmese bende bakcaktım hanım teyzee demek isterdim ama tabiikide yapmayıp otelin adresini vermesini bekledim. Kadın kafasını kaldırıp bana baktı ve "Sarıhanlar Otel. Senin için uygunsa oraya git en yakın orası" dedi tekrardan gülümsiyerek. Bende gülümsedim " Eyvallah teyze yaa valla hayatımı kurtardın "dedim ve hızlıca yolun kenarına gittim. Kadının şaşırdığına eminim böyle bi karşılanacağını sanmıyodu gibi. Taksiyi beklerken otel adını veren kadının sesini duydum.

" İnsan bi teşekkür eder. Ne biçim insanlar var. Ay bide teyze dedi. Benim nerem teyze" diye arkamdan söylendiğini duyuca arkamı döndüm ve " Teyze allasen bir otel adı verdin diye önüne kırmızı halı serip oscar ödülümü vermemiz gerekiyor" dedim. Kadın daha çok sinirlen bu sefer yüzü kıpkırmızı oldu ve hızla arkasını dönüp ilerlemeye başladı.

Bende azcık bekledikten sonra taksiye bindim ve otelin adını verdim taksici bey amcada sürmeye başladı.

-----

Taksiden indiğimde saat 20:18'di. Eehhh yorulmuştum ama hızlıca merdivenlerden çıkıcaktımki geriye doğru sendeledim. Hayır kimse tutmadı. Düşmeden dengemi sağladım. Düşecek olma nedenime bakılırsa bir adet büyük boy bavuldu. "Yani tabi bavulu unutup hızlıca merdivenleri çıkmaya çalışırsan bu olur. " diye sessizce mırıldandım. Ama olan şu ki yanımdan geçen kadın beni duymuş ve bana 'Türün ne senin' diye yorumladığım bakışlarını atıyodu.

Kadına bakıp ' Hayırdır gülüm ' bakışı attım. Ve bu sefer dikkati olup merdivenlerden çıkmaya başladım ve kapıya geldiğimde içeriye girdim. Lobiye gidip "Boş oda varmı" diye sordum. Adam " Peki efendim. Sizi az bekletcem" dedi ve önündeki bilgisayara bakıp bişeyler yapmaya başladı. Daha sonra "Boş oda var. İşlem yapmak için kimliğinizi alabilirmiyim " dedi. Bende kafamla onaylayıp bavulumu bıraktım ve sırt çantamdan cüzdanımı çıkarttım ve kimliğimi uzattım. Adam hemen bişeyler yaptı ve " kaç gün kalıcaksınız " dedi. "Belli değil şuanlık ama 1 hafta kesin kalırım " dedim ve birkaç işlem, soru ve cevaptan sonra oda numaramı ve hangi katta olduğunu öğrenip odama çıktım.

Odaya girdiğimde ilk işim banyoyu aramak oldu koridorun sonundaki kapıda banyoymuş ve hemen banyomu yaptım. Banyo yaptığımda rahatlamış hissediyordum. Çıktığımda hemen üstüme yeni kıyafetler giyip çıktım ve hemen yatak odasındaki yatağa kuruldum

ve uyumaya çalıştım. Ama olmuyor uyuyamıyorum, bir sağa, bir sola dönüyorum olmuyor. Kafamdaki düşünceler yüzünden.

Aslında düşündüğüm şey yetimhanedeyken her gece düşündüğüm şey. Beni yetimhaneye götürmeden öncesini düşünüyorum. Ölen anne-babamı ve başka aileye verilen abim ve ikizim. Annemle babam öldüğü için. Onlar sadece ufak hatıralarımda var. Ama abim ve ikizim... onları çok merak ediyorum. İkiside farklı ailelere verilmişlerdi. Ama o ki beni şuana kadar kimse almadı çünkü. Küçükken almak istemişlerdi fakat hep onlara sorun çıkarttım. Ve şuan ayaklarımın üstündeyim. Yorgun olduğum için hemen uyudum.

----

Sabah o iğrenç lanet güneş yüzünden uyandım. Ve yüzümü buruşturarak yatakta sağ tarafa göndüm ve gözlerimi yavaşça açtım. Açmamla çığlık atmam bir oldu çünkü karşımda bir çocuk mu desem bir adam mı desem koltukta oturmuş bana bakıyordu.

Hemen yataktan kalkmak için doğruldum. Yataktan inmek için hamle yaptığımda çarşafların ayağıma dolanmasıyla yere düştüm. Düştüğümde onun önündeydim yavaşça kafamı kaldırdım ve " Ne yaptığını sanıyorsun burada. Kimsin sen. " dedim kaşlarımı çatıp. Bana yavaşça eğildi dirseklerini dizlerini dayadı ama bir elini uzatıp yüzüme düşün birkaç tutam saçı kulağımı arkasına sıkıştırdı be gülümseyerek " Küçükkende korkunca elin ayağına girerdi" kafasını eğip kısık bir kahkaha attı ve " Hiç değişmemişsin " dedi ve eski yerine doğruldu. Bu çocuğa gülümsemek çok yakışıyo ama fakat " Sen kimsin " dedim. Kaşlarımı çatarak. Dedikleri yüzünden gözlerimi kocaman açtım " Ben abin. Abin Erim "...

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Yorum ve Votelerinizi bekliyoruz.