Mektuplara Dair

II.

Ne için uğraşıyor insanlar, bu kadar insan bu kadar vakti ne için harcıyor, sadece nefes almak için mi, o zaman ne diye bu gösteriş, sadece gösteriş için mi, nefes alsalar nelerine yetmiyor, sürekli bir koşuşturma sürekli aciliyet hali, güya herkesin işi acil, herkesin işi en önemli, kim bunlar ne acelesi var, hayat nereye gidiyor, onları ne kovalıyor, neden bu kadar uğraşıyorlar yaşamak için, yaşamak basit degil mi sahiden, nefes alırsın, yeşilleri ve mavileri görürsün, rüzgarı teninde hissedersin, hayat bu değil mi cidden, acele para aşk... bunlar ne kadar lazım ölmek için yolun sonunda, ya da yaşamak için ömrün boyunca, kim nasıl karar verecek lazım olduğuna, sahiden ne için uğraşıyorlar insanlar, kendileri yetmiyor çocuk yetiştirme derdine sarılıyorlar, kendilerinin bile çözemediği hayata çocuklarını bulaştırıyorlar, dünyaya kök salma sevdası neden, hayatı bu kadar sevmek neden, günün birinde bitecek olan bir şey için koşuşturmak neden, her gün aynı şeyleri hissetmek görmek neden, ayların yılların değişmediği zindana katlanmak neden, ölün demiyorum yanlış anlaşılmasın laflarım, ama yaşayın diyorum, hayatı hak ettiği gibi yaşayın, gönlünüzden ne geçiyorsa öyle yaşayın, aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak zulümdür dünyaya sana hayata, rotanızı kitabınızı ufkunuzu şairinizi değiştirin, her kitap yeni bir rotadir farklı kitaplar okuyun, her şair hiç keşfedilmemiş bir ufuktur, açın mısralarda kaybolun, ezberlemeyin sakın sizinle beraber yok olmasın, ağaçlara okuyun yollara da, onlar da duysun neler olup bittiğini, onlar da durdukları yerden hayallere dalsın, hoş yollar durur mu bu da bir muamma, birine çıkar yollar birilerini birleştirir, bunlar şanslıdır çünkü bitecek olan hayat onlar için yolundadır, yeni bir yol bulmaları gerekmez, peki ya birbirlerine veda eden insanların yolları nereye çıkar, yeni bir yola mı yoksa çıkmaz sokağa mı, şimdiden dağıttı bitecek olan bizi, şimdiden acelemiz var yeni aşklara yeni yollara, boşa yazdık onca dörtlüğü, boşa koyduk bitiremediğimiz her şeyin sonuna üç noktayı, oysa ki yazdığın şiirler de bitecek tıpkı hayat gibi, tıpkı uykuların gibi, daha fazla geç olmadan öğrenmek gerek nerede nokta koyulacağını, kime ne zaman veda edeceğini, sonuçta dünya hali bu şakaya gelmez, sonuçta hayat bu aceleye gelmez...