𝐔𝐧𝐤𝐧𝐨𝐰𝐧 𝐟𝐞𝐞𝐥𝐢𝐧𝐠 | 𝐟𝐲𝐨𝐥𝐚𝐢 | 𝐛𝐮𝐧𝐠𝐨𝐮 𝐬𝐭𝐫𝐚𝐲 𝐝𝐨𝐠𝐬

1. Traumatic Childhood

- Fyodor! Chodź tutaj!

Dziewięcioletni Rosjanin słysząc głos swojej matki , natychmiast zbiegł po schodach na dół.

- Tak mamo?

-Zawołaj tu swoją siostrę.

Mały Fyodor po usłyszeniu wypowiedzianego przez matkę zdania przestraszył się, ponieważ jego siostra była dla niego niezmiernie ważna i nie chciał, żeby się jej coś stało przez ich agresywną matkę.

- Fyodor! Słyszysz mnie?!

Chłopiec poczuł na sobie wrzask mamy , wzdrygnął się i jej odpowiedział.

- Uh- Tak, przepraszam matko..

- Tatiana!- zawołał

- Już idę! - odpowiedziała mu siostra

Po schodach nagle zbiegła wysoka, szczupła, czarnowłosa i dość przyjaźnie wyglądająca nastolatka. Była to ( jak się pewnie domyślacie ) starsza o pięć lat od Fyodora - jego siostra. Dziewczyna podbiegła do chłopca stając przed nim.

- Słucham mamo?

- Po pierwsze , nie jestem twoją "mAmĄ" tylko matką , a po drugie, idę dziś na imprezę , więc chciałam ci powiedzieć , że gdyby wasz ojciec wrócił , to powiedzcie mu , iż wyszłam do pracy. Jak się dowiem , że mu powiedzieliście prawdę, to pożegnajcie się z jedzeniem na co najmniej tydzień. - powiedziała stanowczo kobieta.

- Hej! Przecież wiesz że ojciec zapewne nie wróci , a nawet jak to zrobi , to nie możesz zostawić nas samych! Znasz go i wiesz jaki jest! - odrzekła łamiącym się głosem Tatiana.

- Mam to gdzieś. Wychodzę . Pamiętajcie o tym co powiedziałam. A , i jeszcze jedno, nie wiem kiedy wrócę , więc nie spodziewajcie się mnie w najbliższym czasie.

- Mamo czek-!..

Kobieta słysząc swoją córkę nazywającą ją "mamą" , odwróciła się gwałtownie i krzyknęła.

- NIE NAZYWAJ MNIE MAMĄ! NIE UMIESZ NIC , NAWET POSŁUCHAĆ SIĘ MNIE CHOCIAŻ RAZ! ZOSTAJESZ TUTAJ I MASZ SIĘ ZAOPIEKOWAĆ TYM BACHOREM! - wykrzyczała rozgniewana matka , a następnie trzasnęła z hukiem drzwiami wychodząc.

Fyodor słysząc tą całą aferę , zaczął się niemiłosiernie trząść i wtulił się mocno w siostrę. Nastoletnia Rosjanka próbowała ukryć swój strach przed bratem , lecz pojedyncze ciepłe łzy zaczęły spływać po jej zimnych policzkach. Tatiana szybko przetarła łzy , po czym przytuliła przestraszonego i rozdygotanego Fyodora. 

- Hej, shh.. Wszystko będzie dobrze obiecuję . 

Chłopiec popatrzył na nią przeszklonymi oczami .

- Obiecujesz?

- Obiecuję! - uśmiechnęła się siostra, a następnie lekko odrywając się od uścisku , wstała i rzekła.

- Chodź Fyosiek, pójdziemy już spać.

- Już? Nie jestem śpiący..

- A jak się pobawimy to pójdziesz ładnie spać?

- Jak mi poczytasz bajkę - chłopiec uśmiechnął się do siostry , po czym złapał ją za rękę. 

- Hahaha, widzę , że jesteś bardzo stanowczy i pewny siebie Fyosiek! - zaśmiała się dziewczyna

- Hej! Nie jestem już małym dzieckiem , żebyś mówiła na mnie "Fyosiek" , przecież nie mam ośmiu lat! - powiedział z lekkim gniewem młody Rosjanin.

- Masz dziewięć BHAHAHA- rozbawiona dziewczyna zaczęła chichotać , a następnie łaskotać młodszego brata.

- H-AHAAH-EJ! PHAHAH-RZESTAŃ!