Bu Hayat mı¿

7. Bölüm

Nasılsınız aşklar ben gene bugün yazmaya karar verdim ama ne zaman bölümü yayınlayacağımı Allah bilir diyorum ve başlıyorum.
.............................

"Anne beni boğmaya mı çalışıyorsunuz?"şuan şuna emin oluyorum ki bir daha kriz geçirirsem ve ölmezsem annemle yengem net beni öldürürler.

"Ne alaka kız biz seni niye boğalım?" dedi yengişcim.

"Ağzıma yemek tıkıyosunuz ya hani yengecim." dedim. Yengem 'öyle mi' bakışı attıktan sonra ağzıma tekrar sarma tıktı.

"Çınar beni burdan çıkarırsan affederim seni."dedim ağzımdakileribitirmeye çalışarak.Aklıma bitek bu geliyodu.

Çınar hemen bi annemlere bi de bana baktı sonra yanıma geldiği gibi belimden tutup belimi omzuna koyup koşmaya başladı. Kapının önüne gelince montlarımızı ve ayakkabılarımızı alıp çoraplarla dışarı çıktı ve koşmaya devam etti.

"Çınar sen salak mısınnn!!??"

"Beni çıkar burdan dedin çıkardım bende."

"Akşam akşam ne yapcaz şimdi biz?"

"Bi düşünelimm." düşünür gibi yaptı. Bir süre sonra bana döndü.
"Bi arkadaşım var ona gidelim istiyosan." dedi sonunda.

"Gidelim gidelim kız mı bari?" diye sordum ve karşılığında anlayamadığım bir gülümseme aldım.

"Evet kız ve sen bu kızları çok iyi tanıyosunnn!" dedi mutlulukla. Beni hala indirmemişti. Elimi yumruk yapıp göğsüne vurdum ve anca öyle daldığı düşünce havuzundan çıkabildi. Hemen beni bırakıp ayakkabımla montumu uzattı. Ben montumu giyerken oda ayakkabı bağcıklarını bağlıyordu. Hazırlandığımızda sessizce yürümeye başladık sessizliği bozan ilk ben oldum

"Kimmiş bakalım benim çok iyi tanıdığım bu kızlar?" diye sorduğumda Çınar bana dönerek bir binayı gösterdi.

"Geldikkk!!" dedi mutlulukla. Bu niye böyle heyecanlı şimdi. Kime geldik bizz??

"Hadi gelsene kızımm" kolumu çekiştirerek binaya girdi ve benide peşinden sürükledi. Ben kime gidiyorum bilmiyordum ama içinde tuhaf bi his vardı ve bu his iyi bir histi.

Kime geldiysek kapısına geldiğimizde Çınar kapıyı çaldı ve içerden huysuz bi kız sesi geldi.BEN BU KIZI TANIYORDUM. BEN BU SESİ BİLİYORDUM. AMA KİME AİT OLDUĞUNU HATIRLAMIYORUM.

Kapı açıldığında o huysuz sesin sahibi daha gözünü bile açamamış bize bakmaya çalışıyordu. BU... BU

"YAPRAK" dedim ve hemen karşımda duran ilkokul ve bir zamanlar aynı mahallede oturduğumuz arkadaşıma sarıldım. O uyku sersemliğiyle ve benim sesimi duymasıyla ne yapacağını bilemeyerek bana sarılırken arkadan üçüzü Çiçek geldi.

"Noluyo ya?" dedi Çiçek'te uyku sersemliğiyle. Yaprak kendine gelip"GÜNEŞŞ"diye bağırdı. Ve geri çekilip yüzüme baktıktan sonra geri sarıldı.

Çiçek'te ne olduğunu anldığında oda çığlık atıp üstümüze atladı ve GÜM.

Yere yapıştık. Ya bu şaka olmalı 1.sınıf arkadaşlarımı yıllar sonra tekrar görüyorummmm. Bakalım başka kimleri görcem?

Ben başımı tutup eve boş boş bakarken kızlar ayağa kalkmış üstlerini düzeltiyorlardı. Bende kendime geldiğimde ayağa kalktım ve kızlara döndüm. Döndüğüm gibi yere yapışmam bir oldu desem ne dersiniz?

Evt tam olarak yerdeyim ve üstümde biri vardı.

"GÜNEŞŞŞŞ"diye bağırdı üstümdeki şahıs. Papatya'nın o cırtlak sesini duymayı beklemiyodum desem yalan olur çünkü bu üçlü ayrılmaz üçlü. Bi zamanlar dörtlüydük ama bizim taşınmamız herşeyi değiştirmişti.