Yavaş yavaş gözlerim kararmaya başladı az öncesine kadar her şey belirginken birden duyduğum tuhaf "çın,çın" sesleri bütün belirginliği yıkarak yerini karanlığa bıraktı .Karanlık çoğaldıkça sesler daha da yüksek gelmeye başladı en sonunda kendimi bir boşlukta buldum ve farketmeden gözlerimi açtım. Elimi yastığımın altındaki telefona götürdüm Çalan alarmın sesi yüksek olduğu gibi bir o kadar da rahatsız ediciydi. Elimi yatağımın solundaki komodine uzatarak gözlüğümü aldım.. Saat çoktan 06.30 olmuş bile oysaki saati 06.00' a ayarlamıştım. Anlaşılan yine yataktan çıkmam bi 10 dakikamı daha alıcak.
Banyoya geçtikten sonra alt kattaki mutfağa indim. Annem her zamanki gibi işten ötürü gece eve uğramamış. Uğradıgı zaman bazen yemek yapardı ve gece gelmedigine göre yemek yapma işi yine bana kaldı, gerçi hep kahvaltı hazırlamayı hesap ettiğim için alarmı bu kadar erkene ayarlıyorum kalkıyor muyum ? Tabiki EVET. Alışılagelmiş bir duruma neden bir türlü alışamadım acaba?
Çay yapmak için çaydanlığa doldurduğum suyu ocağa koyduktan sonra ocağın üstündeki kapaklı dolabı açarak çayı aldım. Bugün kahvaltı çok soft olsun mesela sadece çay.
Üşeniyorum...
***
Soft bir kahvaltı sonrası çıkmak üzere yavaşça kapıya yöneldim.
Okula vardığımda yine aynı şekilde en son sınıfa giren ben oldum. Aslında ev ile okul arası yaya mesafesi çok yakın fakat bazen bilerek geç gelmeyi tercih ediyorum. Bir yerde okumuştum "okula geç gelen bir öğrenci sınıfa geldiğinde özür diler ama gerçekte üzgün degildir. O yüzden bunu dert etmeyen bir öğrenci sıkıntı anında stres yapmaz ve hayatta basarıyı yakalar." Bu yazıyı okuduktan sonra gamsız olmaya karar verdim,her ne kadar bazen başarılı olamasam da...
Sınıfın arka sağdan taraftaki pencere kenarı sırama geçtim. Arkamdan sınıfa giren hocayı hiç fark etmemiştim bile, tam çantamı koyup otururken herkesin ayağa kalkmasıyla bende ayağa kalktım ancak bu sefer de diğerleri oturmaya başladı tek ayakta kalan ben olunca ben de yavaşça yerleşmeye başladım. İçimden "inanılmaz" demekten kendimi alamadım. Karşımdaki mükemmelliyetçi bir düzen karşısında mağlup olduğumu hissettim. Bir yandan her gün gerçekleşen bu mucizevi olay beni şaşırtmaya devam ederken bir yandan da endişelenmeye başladım. Çünkü herkesin çoktan adapte olduğu bu düzene adapte olamayan sadece ben vardım. Bu da sorunlarıma bir yenisini daha ekledi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rüyalarda Seyahat
Teen FictionBahçeden duyulan cırcır böceklerinin sesleri ve açık pencereden içeriye dolan kavurucu yaz sıcağının ılık rüzgarları yorgunluğumun yerini huzura bırakıyor. Hafifçe kapattığım gözlerimi hiç bilmediğim bir ülkenin sokaklarında açtım. Altında yürüdüğü...
