Rüyalarda Seyahat

Uzaktaki Gemi

Karartılar yavaş yavaş belirginleşirken yerde yatar halde olduğumu farkettim. Oysa yatakta olduğumdam emindim. Ama bir dakika burası benim odam değil.
Yavaşça doğruldum ve hemen karşımdaki balkona yönelerek dışarı baktım; burası iki katlı bahçeli bir evdi ve bu tarz evler cadde boyu devam ediyordu. Anlaşılan burası sadece benim odam olmamakla kalmıyor aynı zamanda benim yaşadığım yer de değildi. Etraftaki kiraz ağaçları rüzgarda savruldukça burnuma gelen o çiçek kokuları adeta cennet gibi hissettirdi. İlk defa böyle bir rüya görüyor olmama rağmen biraz da olsa nostaljik hissettiriyordu.
Gıcırdıyan merdivenlerden aşağı inerek evden çıktım. Kapıyı açtığım anda gelen güneş ışıkları"Güneş her zaman bu kadar parlak mıydı?" dedirtti bana. Yokuş aşağı inerek etrafa bakınmaya başladım. Etrafta çok az insan vardı ve marketten fazla, içecek otomatlarıyla donatılmış bu sokak hiç de yabancı hissettirmemeye devam ediyordu.
Çok yürümüş olmamdan dolayı artık bacaklarım güçsüzleşmeye başladı ama bir dakika bir rüya da bu mümkün mü? Ağrı denen şey rüyadayken de insanı etkiler mi? Hava artık kararmaya başladı az ileride duyulan dalga sesleri buralarda bir yerde bir denizin varlığından haberdar ediyordu. Birazcık daha yürümeye karar vermiştim ki gün batımına denk gelen o anların denize yansıyan görüntüleriyle karşılaştım. Bir gün ilk defa bu kadar mutlu bitiyordu benim için...hiç bir şey olmamasına rağmen.
Güneş batarken uzaktan görülen karartı belli belirsiz bir şekilden ibaretti ama her geçen saniye yaklaştıkça belirginleşiyordu. Hiç bir tepki vermeden sadece o karartıya odaklanmıştım yaklaşan karartıdan "yelkenler fora haydi demir atın" sesleri duyuldu. Ve çoktan dibime kadar gelmiş olan o karartı yerini büyük,eski ama ihtişamından ödün vermeyen bir gemiye bıraktı.
Hiç bir korku ya da huzursuzluk hissetmiyordum hatta gözlerimi o gemiden alamıyordum bile. Gemiye çok odaklanmış olmalıyım ki güverte de duran genç bir oğlanın bana baktığından haberim bile yoktu... Ta ki göz göze gelene kadar.