MUCİZELER

6. BÖLÜM

Öncelikle şunu duyurmak istiyorum, bu bölüm diğer bölümlere göre daha da kısa olacak. Bunun sebebi artık geleceği yazacağım. Okurken sıkıldığınızı biliyorum ve bundan dolayı da çok da uzatmak istemiyorum. Gelecekte çok daha iyi şeyler olacak. Umarım kitabımı seviyorsunuzdur, sevenlere teşekkür ederim. Sevenleri de gereksiz uzatarak sıkmak istemiyorum. Umarım anlayışla karşılarsınız beni...

Bazen kötü yaşanmışlıklar, gelecekte iyi şeylere sebep olabilirdi.

Yaz Tatili

Sonunda yaz tatili gelmişti. Aylardır beklediğim o yaz tatili... Tatile gireli üç hafta olmuştu ve bu üç haftada çok şey değişmişti. Tabii ki öncesinde de değişen şeyler olsa da, tatil bana farklı şeyler getirmişti.

Bir kaç ay da çok güzel dostluklar kurmuştum. Onlar bana çok iyi gelmişti, yaşadığımı hissetmiştim.

Doğum günüm yaklaşıyordu. Doğum günüm için çok heyecanlıydım. Çünkü güzel geçeceğine emindim. Bana bir kaç ay öncesinde doğum günümün iyi geçeceğini söyleseydiniz hayatta inanmazdım ama şuan fazlasıyla inanıyorum...

Bugün Baran ile buluşacaktım. Baran gruptaki dert ortağımdı, sürekli buluşur dertleşirdik.

Saate baktığımda 14.16 olduğunu farkettim, evden çıkmam için çok az süre kalmıştı, bundan dolayı da hemen evden çıktım ve buluşma yerine gittim.

Baran gülümseyen yüzüyle bana doğru yürürken "Selam!" dedi.

Ona karşılık vererek gülümsedim ve sonrasında ekledim "Ee nasılsın?"

"Yaşıyorum, sen?" dedi .

Her zaman ki haliydi, hep böyle derdi. Diğer insanların aksine karamsar ve içe dönüktü.

Konuşmaya devam ederken, bir süre sonra gözüm bir baba ve kız çocuğuna takıldı . Baba kız çocuğunun elinden tutuyor ve beraber bir şey konuşuyorlardı. Ne konuştuklarını duyamıyordum ama kız çocuğu gülerek babasına bir şeyler anlatıyordu. Babası da ona gülerek karşılık veriyordu. Ne kadar da güzeldi.

Araf"Daldın"dedi .  Sonrasında ekledi "Ne oldu anlat hadi."

"Dışardan gözükenin aksine aslında ailem ile çok iyi değilim, yani değildim zaten artık yoklar. "

"Sadece bu mu Arya? Sadece bu değil be Arya. Ben bunu görebiliyorum. Sadece bundan ibaret olmadığını görüyorum. Bana güvenebileceğini biliyorsun, tabii anlatmak istemezsen anlarım, her insanın anlatamayacağı şeyler vardır. Yine de anlatabileceğin bir şey ise anlat. Ben seni dinlemek için burdayım, ne olursa olsun yanındayım."

Sen içinde de, derinlerde bir şeyler olmalı ki beni anlıyorsun. Yarası olanı, yaralı olan anlarmış.

"Önemli değil." dedim sadece.

"Tamam anlatmak istemezsen anlarım, sorun yok" derken yüzünde bir gülümseme belirdi.

Merakla sordum."Peki sen beni nasıl anlayabiliyorsun?"

Derin bir nefes alıp cümlelerine başladı."Kardeşler birbirini anlar Arya, sana bakınca gördüğüm ne biliyor musun? Acılarını gizlemeye çalışan bir kız. Herkese karşı gizlesen de ben sana bakınca bunu görebiliyorum. Belki de acımız aynıdır. Belki de ben seni bundan dolayı anlıyorumdur."