අනේ මං හදිසිද මන්දා... 🖤 || ✔️

01 කොටස

විරාජ්ගේ තියුණු දෙනෙත් එල්ල වී තිබුණේ අඳුරු කළ රිය කවුළුවෙන් එපිට වූ ස්ථානයක් වෙත ය. ඔහු මඳක් ඉදිරියට ද නැඹුරු වී බැලුවේ යළි යළිත් ඒ වත, සිය සිතෙහි මනාව සිතුවම් කරගනු පිණිස ය. පියදාස විසින් ගේට්ටුව විවර කිරීමට පමා වූ කාලය ඔහුට වෙනදා මෙන් කෝපයක් ගෙන දෙන කරුණක් නොවීය. ඔහු මෝටර් රථයෙන් බැසගන්නා තෙක් පියදාස බලාසිටියේ සුපුරුදු පමාවීමේ වරදට එල්ල වන දෝස්මුරය අසාගැනීමට ය.

නමුදු එදින විරාජ් සිටියේ සිතින් පියදාසගේ පමාවට තුති පුදමිනි. විවර කුඩා ගේට්ටු පියන්පත් ද්විත්වයෙන් දර්ශනය වූ අසල්වැසි නිවසේ වාසය කරන්නා වූ නමක්වත් නොදන්නා ඇය කවුරුන්දැයි සිතමින් ඔහු මෝටර්රථයේ දොර වසාදැමී ය.

"උදිත මහත්තයා ආවද පියදාස..?"

පියදාස මවිතයට පත්කරවමින් සුපුරුදු අකාරුණික ස්වරය වෙනුවට ස්වභාවයෙන්ම රළු ස්වරයෙන් සන්සුන් ලෙස විරාජ් විමසුවේ ය.

"ත්..තාම ආවේ නෑ චූටි බේබි..."

විරාජ් සෙමෙන් හිස සැලුවේ ය.

"කෑම රෙඩි කරන්න පියදාස... මං ඉක්මණට වොෂ් දාගෙන එන්නම්. බඩගිනී..."

නිවසට ඇතුළුවෙමින් විරාජ් කීවේ ය.

"හොඳමයි චූටි බේබි..."

දහවල් ආහාරයෙන් පසුව දුම්වැටියක් දල්වාගත් විරාජ් කාර්යාලීය ලිපිගොනුවක් සහ තම ජංගම දුරකතනය අතැතිව සඳළුතලය වෙත පියනැගී ය. නමුත් ඔහුගේ අභිප්‍රායන් බිඳීගියේ කාන්තා කිකිණි සිනා නාදයකිනි. ඔහු සඳළුතලයේ කෙටි තාප්පයෙන් එබී අසල්වැසි ගෙමිදුල දෙස බැලුවේ ය. යුවතියන් දෙදෙනෙක් කිසියම් කරුණක් අරභයා මහා හඬින් සිනාසෙමින් සිටිනු ඔහු දුටුවේ ය. ඒ අතර මීට පැය කිහිපයකට පෙර ඔහුගේ සිත සසල කළ රුවෙහි හිමිකාරිය ද වන බව දුටුවෙන් ඔහු වඩාත් උවමනාවෙන් ඔවුන් දෙස බලාසිටියේ ය. කුඩා දරුවෙකු වඩාගෙන සිටින ඇය, එම දරුවාගේ මව විය හැකිදැයි ඔහු කල්පනා කරමින් සිටින අතරතුර දරුවාත් සමඟින් යුවතියන් දෙදෙනා, ඔවුන්ගේ නිවස තුළට පියමන් කළහ.
.
.
.
.
"පියදාස, අල්ලපු ගෙදර ගෙස්ට් හවුස් එකක්ද..?"