Kumdan kalelerime sığındım senin acından.
Çıkmadım, yelken açmadım hiçbir sevgiye.
Korumaya uğraştım her zerremi acıdan.
Olmadı.
Adının tek hecesi yetti fırtınalar koparmaya.
Yerle bir oldu zaten eğreti duran kalelerim.
Üşüyorum.
Elimde kalmadı hiçbir şey.
Hepsini alıp gittin teker teker.
Kendimi koruyacak hiçbir şeyim kalmadı.
Boğuluyorum derin dalgalarda anne kurtar.
Nefes alamıyorum anne üfle.
Açtığın yaralara değen tuzlu okyanus suları kavuruyor tenimi.
Merhemler fayda etmiyor.
Bu acının tek ilacı var.
O da Allah korkusundan kar etmiyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇIRPINIŞLARIM
PoetryÇırpındıkça batıyorum . Battıkça çırpınıyorum. Beni bırakıp gittiğin bu sonsuz bataklık.. Baş etmesi zor.
