Keep getting up

4. Bloeddruk...

POV dokter:
Tijdens dat de man op de kamer ligt ben ik even aan het zoeken naar een telefoonnummer van iemand die bij hem kan zijn als hij wakker wordt en te informeren. Ik ga ook even bij zijn telefoon kijken. Hij heeft veel pasjes achter zijn telefoon zitten, maar op een van die pasjes staat een naam geschreven 'Matthyas het lam' dat moet vast zijn naam zijn denk ik. Ik loop naar de receptie en vraag of zij zijn dochee even kan openen om te kijken of er ergens een telefoonnummer staat van iemand. Er staat alleen een nummer van een andere jongen in genaamd 'Raoul de Graaf' ongeveer van dezelfde leeftijd. Laat ik hem maar even gaan bellen dan.

Pov Raoul:
Het is 02:30 uur en ik lig net een paar minuten in mijn bed, totdat ik in een keer gebeld wordt. Ik schrik me rot, wie belt mij nou om 02:30
's nachts? "Hey spreek ik met Raoul De Graaf?"
"Ja daar spreek je mee" "ken jij Matthyas Het Lam?" "Ja hij is mijn beste vriend hoezo, Is er iets gebeurd?" "Nou hij heeft een ongeluk gehad" Nadat hij dat zei sta ik met open mond te kijken en mijn ogen beginnen te tranen. Mijn beste vriend heeft een ongeluk gehad? Ik wist wel dat het niet slim was om hem alleen naar huis te laten gaan, maar wat moet ik nu? "Ik kom er nu meteen aan" "is goed ken jij ook zijn moeder?" "Ja die ken ik" "Zou je die dan ook kunnen inlichten?" "Ja natuurlijk doe ik meteen"

Ik ben onderweg naar het ziekenhuis. Ik heb de moeder van Matthy nog niet gebeld, maar dat komt nog wel. Ik wil eerst weten hoe het met hem is en dan kunnen hun dat ook meteen weten, en dan hoeven ze zich geen zorgen te maken. Ze vinden het denk ik ook wel fijn om te weten dat ik er bij ben, en op hem let.

Het is inmiddels 03:30 en ik loop het ziekenhuis binnen. "Hallo ik kom voor Matthyas het lam" "oké, kamer 206, hij ligt trouwens op de IC ik weet niet of je dat al wist?" "Oh nee bedankt" "geen probleem" Ik sta in de lift en ga naar de verdieping waar de IC is. Als ik de lift uit loop, zoek ik naar kamer 206 waar Matthy ligt. Ehm... 203, 204, 205, 206 Ohh daar is die. Gelukkig weet ik wat me te wachten staat door de uitleg van de dokters over wat er precies met hem is gebeurd. Ik loop de kamer binnen en meteen zie ik Matthy liggen, hij is helemaal omringd met ziekenhuis apparatuur. Hij is ook nog niet wakker, maar de Dokters wisten ook niet hoelang dat nog kon duren.

De Dokters hadden me uitgelegd dat hij heel veel bloed is verloren, waardoor zijn bloeddruk nu ook veel te laag is, en dat ook nare gevolgen voor hem zou hebben. Want doordat hij dus echt veel te veel bloed heeft verloren moeten ze dat allemaal weer opnieuw stabiliseren maar ze weten niet of ze dat met zoveel bloedverlies snel lukt, soms kunnen daar jaren overheen gaan. Zijn ademhaling is ook nog niet zoals het hoort, maar dat kan daar misschien ook van komen.

Je hoort ook de hele tijd allemaal piepjes van de apparaten afkomen, die zijn ademhaling en bloeddruk aan het meten zijn. Het ziet er nu ook nog niet al te best uit alles is nog veel te laag. Maar de Dokters zeiden dat ze het tot nu toe allemaal nog onder controle hebben en dat hij zo snel mogelijk weer wakker zou worden. Hij ligt op de IC omdat ze hem wel de hele tijd in de gaten moeten kunnen blijven houden of alles ook goed blijft gaan.

En het ergste om te horen was dat als hij dadelijk wakker wordt dat hem dan ook wordt verteld dat hij voor altijd in een rolstoel komt omdat hij te veel beenletsel had en daardoor een permanente verlamming aan zijn benen heeft.

Het is inmiddels al 05:30 en ik heb de hele avond eigenlijk nog niet geslapen, maar ik moest er zijn voor mijn liefste maatje. Ik ga ook zeker niet weg totdat ik zeker weet dat er iemand bij hem is en dat hij weer veilig wakker is, en we weten hoe het met hem is.

Inmiddels is het 08:00 en ik ben nog steeds bij Matthy, ik heb de rest van de avond wat spelletjes gedaan op mijn telefoon. Ik ben dood op omdat ik de hele nacht niet heb geslapen. Matthy is helaas ook nog steeds niet wakker geworden. Vandaag ga ik ook de ouders van Matthy bellen, want gisteren was het wel een beetje laat en ik wilde niet dat ze zich zorgen zouden gaan maken en ook geen nachtrust zouden krijgen.

Ik heb het de jongens ook nog niet verteld, maar die ga ik dadelijk ook bellen. Ik wil eerst dat de familie van Matthy op de hoogte zijn.

Als het 09:00 is bel ik de moeder van matthy, ik vindt het best spannend want het is natuurlijk niet zomaar een belletje ik ga vertellen dat haar zoon een ongeluk heeft gehad en nu in een soort van coma ligt en nooit meer kan lopen. Toen ik daar aan dacht barstte ik in tranen uit. Hoe heeft dit nou kunnen gebeuren? En hoezo hebben we niks kunnen doen? Matthy zijn moeder was best erg geschrokken en liet ook wat tranen gaan, ze komt er nu ook meteen aan. Ze zou het ook door vertellen aan de rest van de familie van Matthy.

De jongens bel ik nu ook meteen met het nieuws hun zijn ook echt heel erg geschrokken. En besluiten vanmiddag ook even langs te komen.

~974 woorden~

A/N
Echt zo sorry voor het lange wachten❤️Dit was al weer het 4de deel, wel weer een iets korter deel. Dit is persoonlijk ook niet echt een van mijn favoriete delen, maar er komen nog heel veel delen aan.

Ik ben wel helaas vanaf morgen 2 weken op vakantie maar ik beloof jullie dat ik me best ga doen om daarna weer volop delen te gaan schrijven voor jullie xx