Το μαρτύριο μιας οικογένειας

Όγδοο κεφάλαιο: Αιματηρή απελπισία

   Μια μέρα έπιασαν το Σπύρο αφηρημένο σκεπτόμενος τον Ηλία κι ένας Τούρκος τον χτύπησε με το μαστίγιο στο στήθος, μέχρι που μάτωσε.
   Τα χειρότερα νέα ήρθαν για αυτόν την επόμενη μέρα. Ο Σπύρος έμαθε πως κάτι τρομερό μπορεί συνέβη στον Ηλία όταν άκουσε κάποιους να συζητούν.
- Έμαθες τα νέα;
- Ποια νέα;
-Για την καινούργια αυτοκτονία.
- Όχι, τι έγινε;
- Αυτοκτόνησαν δύο Σμυρναίοι, νεαρά παιδιά, γύρω στα είκοσι.
- Σοβαρά; Για ποιο λόγο;
- Δεν ανέχονταν να παίρνουν διαταγές απ' τους Τούρκους.
- Ονόματα ξέρουμε; > πετάχτηκε ο Σπύρος και ίσα που ακούστηκε από την ταραχή και αγωνία που τον κατέκλυαν. Είχε γίνει άσπρος σαν το πανί. Το προφίλ αυτών που αυτοκτόνησαν ταίριαζε με αυτό του Ηλία.
- Όχι, μόνο αυτά άκουσα κι εγώ.
- Καημός στους γονείς... > είπε ο άλλος.
   Ο Σπύρος κάθισε μη μπορώντας να συλλάβει τι ακριβώς είχε γίνει εκείνη τη στιγμή. Αυτά τα λόγια έμειναν για πάντα στο μυαλό του και δεν υπήρχε μέρα και στιγμή που να μην τα σκεφτόταν. Περνούσαν αρκετές εβδομάδες κι ο Σπύρος υπέφερε και μόνο στην ιδέα ότι έχασε τον πρωτότοκο γιο του.