Το μαρτύριο μιας οικογένειας

Έβδομο κεφάλαιο: Χρόνος, ο χειρότερος εχθρός τους

- Σπύρο, Σπύρο ήρθε μια εντολή που σας καλεί στα τάγματα εργασίας.
- Δεν μπορεί... Σε λίγους μήνες θα έρθουν οι Έλληνες στρατιώτες, δεν πρόκειται να πάω στα τάγματα.
- Όχι μόνο εσύ. Κι ο Ηλίας πρέπει να πάει. Τι θα κάνουμε; Πώς θα του το πούμε;
- Πρέπει να τον κρύψουμε. Δε γίνεται να πάει στα τάγματα εργασίας, είναι μόνο 17!
- Αυτό δε γίνεται. Είναι εντολή κι όποιος δεν παρουσιαστεί θα τιμωρηθεί, ίσως και με χειρότερο τρόπο.
   Ο Σπύρος και η Κατίνα αναγκάστηκαν να το πουν στον Ηλία, ο οποίος έχασε τα λόγια του. Η Λωξάντρα, που ήταν 13 κι ο Φώτης μόλις 8, προσπάθησαν να τον παρηγορήσουν, αλλά τίποτε δεν μπόρεσε να του αλλάξει τη διάθεση.
   Την επόμενη κιόλας μέρα παρουσιάστηκαν κι έφυγαν σε ομάδες για τα τάγματα. Δυστυχώς, πατέρας και γιος χωρίστηκαν και πήγαν σε διαφορετικές περιοχές. Ο Σπύρος στο Αφιόν Καραχισάρ κι ο Ηλίας στα Αμελέ Ταμπουρού. Ο Σπύρος, όμως, πάντα προσπαθούσε να μάθει νέα απ' το γιο του.