DUCANI LEGACY SERIES 8: Khalid (Exclusively Available In The VIP Group)

Kabanata 4

Kabanata 4

Anie

Asar na asar akong lumabas ng clubhouse suot ang jogger na si Khalid mismo ang pumili. It feels so uncomfortable dahil mainit, ngunit baka magtalo lamang kami kung makikita na naman niya akong naka-cotton shorts.

I tied my hair into a messy bun when I got to the ranch. May iba nang nagtuturo kay Rory kung papaano mangabayo kaya naman pansin ko ang pagkayamot niya. 

Khalid watched me march towards him with pouting lips. Nagpigil naman siya ng ngisi saka ako inakbayan nang marating ko siya.

"See? You look good in your jogger," aniya. Piniga pa ang aking balikat.

Inirapan ko't siniko ngunit ngumisi lamang siya bago na ako iginiya papasok ng kwadra. He guided the horse out and helped me get on top of it. I saw how Rory narrowed her eyes on me but I just lifted a brow. Nang makitang nagtaray ako ay peke siyang ngumisi bago nag-peace sign. I rolled my eyes and just let her be.

Khalid pulled the rope to guide the horse. Dahil iisa na lamang ang natirang kabayo sa rancho, akmang maglalakad na lamang si Khalid upang igiya ang kabayo. Nakunsensya naman ako kaya nang hindi ko na natiis ay nilunok ko ang inhibisyon ko't lakas-loob siyang inalok.

"Daddy, you can get up here. I want to take a run."

I thought he's going to refuse. Kaya nang tumango siya saka siya sumampa ay halos pigilan ko ang aking pagngiti. Nahigit ko pa ang aking hininga nang magdikit nang husto ang aming mga katawan. I could feel his sculpted chest against my back, and God knows how hard it is for me to keep myself from leaning against him.

"Comfy?" he asked. Hawak na niya ang tali kaya nakakulong na ako sa kanyang mga braso.

I swallowed. "Y-Yes."

"Let me know if you're not."

Tumango na lamang ako. I know I'm not supposed to feel such tingling feeling in my stomach when I felt his minty breath against the side of my face but I couldn't help it. Tila may epekto sa akin ang lahat ng ginagawa niya kahit wala namang kahulugan ang mga iyon sa kanya.

The horse started walking. Nang mailabas iyon ni Khalid sa rancho, imbes na patungo sa beach side ng Raja Amor ay inagaw ko ang tali at kinontrol ang kabayo patungo sa main gate.

"What are you doing, mi flor?" he asked, his warm minty breath fanned the side of my head.

"Gusto kong mangabayo sa mismong daanan papasok ng Monte Costa, daddy. Mapuno at hindi gaanong mainit," dahilan ko kahit ang totoo ay gusto ko lamang siyang solohin.

Baka kung makita kami ng mga kaibigan niya ay kausapin siya't agawin ang atensyon niya. I want him for myself as much as possible, no matter how stupid and selfish that may sound.

Tumango na lamang siya saka siya sumenyas sa gwardyang pagbuksan kami. Pinatakbo ko nang mas mabilis ang kabayo. Nang makalabas at bahagyang nakalayo sa main gate ay roon lamang unti-unting bumagal ang takbo ng kabayo.

"Thought you wanna take a run, hmm?" may lambing niyang tanong. 

Dapat ay sanay na ako dahil talaga namang malambing siyang makipag-usap sa akin magmula pa noon, ngunit ewan ko ba kung bakit iba ang naging epekto sa akin ng himig ng boses niya. God, I'm so fucked up. . .

I gulped. "I changed my mind, daddy. I... wanna talk to you instead."

"About what?"

Nilingon ko siya, pero dahil masyadong malapit ang aming mga mukha ay hindi ko na naman napigilan ang malakas na pagpintig ng aking puso. I was lost in his wild eyes like a willing sinner who's ready to spend an eternity in hell just to feel every inch of him. Kung bakit ganoon ang naisip ko ay hindi ko na alam. As a matter of fact, I don't even have the right words to explain how I'm feeling towards him, but I know it's one thing.