Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Раздел 3: глубокие глаза Bölüm 3: Derin Gözler ❀
22 Eylül 2001
[ Hyunjin]
" Sanırım dizlerimi hissetmiyorum." Léo'nun sesini duyduğumda onu biraz daha kendime çektim, hala uykunun içindeydim kısmen sesini duyuyordum kardeşimin.
Böyle olmayacak..
Titriyordu hafifçe, gerçekten haklıydı ev oldukça soğuktu. Zaten yarım yamak bir uyku çekiyordum, nedenini sorarsanız eğer; uykunun ortasında beni uykumdan eden çarpıntılarım oluyordu.
Korkuyla uyanınca her ne kadar istemesem de Leó da uyanıyordudaha doğrusu yanlışla ani hareketler yaptığım için uyanıyordu.
Üzerimdeki kalın gri yorganı kenara iterek ayağa kalktım ve kapının yanındaki minik ısıtıcıyı açtım. Kurumuş dudaklarımı ıslattım ve dizlerimi kendime çekerek ellerimi birbirine sürttüm.
Yavaşça parlayan turuncumsu ışık beni ısıtmaya başlayınca önünden kalktım ve biraz uzaklaştırarak Leóya doğru çevirdim.
Saat sabaha karşı beş buçuktu. Kar yağışı durmuştu, dün pratik yapmamıştım ve şimdi bence bunu değerlendirmeliydim madem yine erken kalkmıştım, biraz dönüşlerimi tekrar etsem bir sorun olmazdı.
İkizimin uyanmasına daha çok vardı, genellikle sekiz buçuk gibi uyanıyordu, o uyanmadan gidip gelebilirsin sanırım?
Odanın kapısını açtım ve odadan çıkarak kapıyı kapattım ardından da kaşınan gözlerini ovuşturarak banyoya ilerledim.
Yerdeki döşemelerin soğukluğunu ayağımda kalın bir çorap olsa bile hissedebiliyordum.
Her neyse..
Neredeyse donmak üzere olan kirli aynaya baktım, tenim sararmış, gözlerimin altındaki mor halkalar kendini belli ediyordu.
Dağılmış siyah saçlarımı düzeltmek adında parmaklarımla karıştırdım.
Sıcak nefesimi dışarı üflediğimde buhar yapmıştı aynaya, banyonun soğukluğu ağızımdan çıkan nefesle bile anlaşılıyordu.
Suyu açarak avucuna dolmasını sağladım ardından yüzüme serptim. Su o kadar soğuktu ki anında ayılmamı sağlıyordu.
Normal bir hayat geçirmeyi o kadar çok istiyordum ki.. Gerçi kim istemezdi ki?
Bu yaşadığım şeyler kötüydü ailemi kaybettim, üstüne kalp hastasıyım. Fakat ümidimi kaybetmemeliyim, tutunacak tek dalıma, Felix'e daha çok sarılmalıyım.
Çünkü beni ayakta tutacak iki şey vardı; birincisi Felix ikincisi ise dans.
Dans ederken hareketlerim kısıtlıydı, çünkü aniden nefes darlıklarım ve anlamadığım şekilde bedenime kramplar girebiliyordu.
