Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Раздел 7: Просыпаюсь в слезах Bölüm 7: Gözyaşları İçinde Uyanmak ❀
"Anne.."
"Hyun camını kapat anneciğim!"
"Soyeon şarkıyı aç hayatım."
"Abi! Bak ilerdeki havai fişekleri görüyor musun!"
"Siz.. " Onları, ailemi görüyordum. Hep birlikte gülüyorduk dokunabiliyordum onlara ama onların gözlerinin içi gülerken benim göz pınarlarımdan yanaklarıma yağmur damlaları misali gözyaşlarım süzülüyordu.
Fakat bu görüntüler çok tanıdıktı. Bu bir dejavu muydu yoksa? O tanıdık yoldaydık artık, o eski arabanın içinde dördümüz gidiyorduk. İstemedim.
Aynı şeyi bir kere daha istemedim. "Baba yavaşla!"
"Sorun yok Victor!"
"Babacığım lütfen daha hızlı giit kapanacak yoksa lunapark!"
"Kapanmaz Anya! Baba beni dinle lütfen yavaşla!" Radyoda çalan şarkının sesi yükseliyordu onlara ne kadar seslensem dahi duymuyorlardı ve artık bağıra bağıra yalvararak ağlıyordum. Aniden bastıran kar yağışı, hızlı giden virajı alamayanbir araba ve ölümleri getiren bir kaza.
"Victor!" Ağlaya ağlaya uyanıp anında doğrularak en yakınımdakine sarıldım, Felix'in sesini yakınlarda duymuştum ama sarıldığım o değildi. Bu kokuyu biliyordum ben, Manolya kokusu..
Ben hıçkıra hıçkıra ağlarken bir süre sonrasında sırtımda hissettiğim elleri beni daha kötü bir ağlayış içine sokmuştu.
Doğru düzgün nefesimi toplayamıyordum, gözlerimi yummuş bir şekilde huzuru tattığım kollar arasında sarsılarak ağlıyordum.
Atlatamamıştım kabusumu, beni geriye itmeye çalıştığında daha sıkı tutundum ona fakat Seungmin bir şekilde bizi ayırmış ve endişeli bakışları eşliğinde ellerini yanaklarıma yaslayarak ardı ardına kesilmeyen yaşları sildi.
Sonrasında Felix'in getirdiği ilacı bana içirerek kolumdan tutarak ayağa kaldırdı beni. Camın önüne yaklaşarak pencereyi açtığında yüzüme, Sarapul'un sert ayazı çarpmıştı.
Ellerini benden uzaklaştırarak gözlerim ondayken konuşmaya başladı."Derin derin nefesler al. Gözlerini benden çek ve yum yüzünü de dışarı dön, hava değsin yüzüne."
Dediğini yapmak isterdim. Bana öyle güzel bakmasaydı.
Nefeslerim sakinleşirken kalp atışlarım düzene giriyordu gözlerim ise ondaydı. Dediğini yapamıyordum, derin bir iç çekerek kapının kapanma sesini duydum.
Felix gitmiş bizi baş başa bırakmıştı. Bakışlarım anlık kapıya kaymış sonra da başlangıç noktasına, o yanık kahve gözlere odaklanmıştı. Ben onu izlerken o da gözlerimin içine bakıyordu, fakat benim iradem daha baskındı sanırım hafifçe gülerek gözlerini benden çekerek yere bakmaya başlamıştı.
Derin bir sessizlik hakimken ben başımı pencereye yaslamıştım ki ellerini hareket ettirmeye başladı. "Ruhun çok hassas Victor Hyunjin Hwang.. çok naif ama bir o kadar da karla kaplı.."
Gözlerini bana çevirdi ve devam etti solmuş tebessümüyle "Sevme beni."Sol gözünden bir damla süzüldü kızarmış yanaklarına. "Sevme beni Hyunjin ama kalbin yorgun olduğu için değil.."
"Eksik biriyle yapamazsın bu yüzden sevme beni." İşte o an kaşlarım çatılmış Seungmin'in ise hafifçe dudakları aralanmış minik nefesler alırken göz damlaları çoğalmaya başlamıştı
. "Seungmin ne diyorsun sen? Eksik felan değilsin sen! Ve bu kalp benim kalbim sevip sevemeyeceğime ben karar veririm demek isterdim ama gönlümü çoktan avuçlarının arasına bıraktım ki ben Moya Dusha..*"
Kalmıştı, sadece akan gözyaşları eşliğinde bana bakıyordu. Resmen kalp atışlarını duyabiliyordum, dudaklarımı ıslatarak iç çektim ve göz yaşlarını silerek kollarımın arasına aldım onu. Ağladığını hissedebiliyordum, sıra Seungmindeydi.
Yavaştan kendini geri çekmiş ve göz yaşlarını silerek gidecekmiş gibi hareket ederken bana döndü ve ellerini hareket ettirdi ama söylediği şeyler beni yaralamıştı.
"Özür dilerim. Görüşmeyelim.."
- 𝘝𝘦𝘤𝘦𝘳𝘢 -
Moya Dusha: Ruhum demek
Kıssssaaacık bir bölüm ve kırık bir hyunjinle ne zaman geleceğini bilmediğim bir başka bölümde görüşürusss
