İSİMS?Z

3. Bölüm - Kimsin?

           Evett yine benn HDHDHCHHC
    NEYSE amacım gevezelik değil hemen 
söyleyeyim. Burada yazdığım bölümlerin kimisi kısa, kimisi uzun oluyor. Bu yüzden
      eğer gerçekten düşündüğüm kadar
  büyürse bu kitap, bölümlerde kesinlikle
   bir duzenleme olur. Şuan çok fazla bir
           aileye sahip değilim. Ancak
olabilecegimizi içten içe hissedebiliyorum.
      Biraz uzun oldu ancak bişey olmaz.
                           Gorusuruzz.

                                  ~🔥

Gözlerimi yeni yeni açmaya çalıştığımda bulunduğum ortamın bana çok yabancı olduğunu uzun bir süre sonra idrak edebildim. Basım haddinden fazla ağırıyordu ve birşeyler hatırlamaya çalışıyordum.

  Hava, çatı, ev, ANNEM..

  Bunları hatırlamaya başladığımda durumu daha yeni anlamaya başlıyordum. Bir dakika...

  Hassiktir.

  Bir arabadaydim ve hatirladiklarim arasında bir arabaya bindiğim yoktu. Kıpırdanmaya çalıştığımda yanımda birilerinin olduğunu, ellerim ve ayaklarımın bağlı olduğunu yeni anliyordum. Bu kadar değildi. Üstelik ağzım da bantliydi.

  Gözlerim yerinden fırlayacak kadar büyüdüğünde beni görmüş olacaklar ki hangisi olduğunu anlamadığım biri konuşmaya başladı. Ancak.. Bu bir telefon sesiydi.

  Lan burada ne dönüyor?

  BEN ŞUAN KAÇIRILIYORUM!

  Ağzımdaki bantin izin verdiği kadar bağırdım. Ve telefondan uzun süre sonra bir gülme sesi geldi.

  "Merak etme kızım. Seni kaçırmıyorlar. Annenin yanina götürüyorlar. Durumunu görmeni istedim."

  Annem ölmüş müydü?

  "Yanlış teori. Annen ölmedi yaptıklarının bedelini ödemek için ceza çekiyor. Bu muhtemelen onu sağlam gördüğün son anın olacak."

  Bu salak beni niye bağlatmıştı o zaman?

  "İstesende zarar veremeyeceğin o adamlara zorluk çıkarma diye."

  Benim zihnimle mi konusuyor bu adam?

  Dur bir saniye... Annemin ceza çektiğini mi söyledi o? Son anım mı?

  O sırada aklıma gelen şeyle zaten fırlayacak olan gözlerim iyice açıldı.

  Elvin akşam beni uğurlamaya gelecekti ve bende gösteriye katilacaktim!!

  Evren, bana oyun mu oynuyorsun? Bu oyunun bana fazla olduğunu bilmiyor musun? Tabi ki biliyordun. Beni siniyorsun.

  Camdan dışarıya baktım. Burası hastanenin yolu değildi.

  Yanımda ki adamlardan biri konuştu.

  "Hastaneye gitmiyoruz küçük hanım."

  Beni kaçıran birinin sesi niye içimde farklı bir his bırakıyordu?

  Ben... Salak mıyım?

  Çok gence benziyordu ancak suratını tam göremiyordum.

  Neden bitmedi bu yol?

  Her şeyin üst üste gelmesi yetmezmiş gibi 2 gün sonra okulumun ilk günüydü.

  Elvin yazmış olabilirdi. Ancak.. telefonum?

  Ah, salakligimin bir kanıtı daha. Seni kaçıran biri neden sana telefonunu versin yarım akıllı?

  Kendi içimde verdiğim savaş arabanın yavaslamasiyla son buldu. Ormanlık olan ancak ileride denizi gören, labirente benzeyen bu yer... Neresiydi?

  Şu sihirli sesi olan çocuk yanındakine başıyla git işareti yaparak beni kolumdan sürüklemeye başladı. Aynı zamanda ağzımı da açmıştı. Tam konusacaktim ki benden önce davrandı.

  "Soru sorma sadece önüne dön."

  Derin bir nefes bıraktıktan sonra çok büyük bir malikaneye vardık. Gözümü kapatıp beni bir odaya getirdiler. Gözlerim açıldı ve onu gördüm.

  Annemi..

  Etrafinda bir çok makineye bağlı yatıyordu.

                                   ~🔥

  Ben ağlamaya başladığımda beni odadan çıkarıp tekrar eve götürüyorlardı.

  "Ne yani? Herşey bu kadar kolay mı? İstediğiniz gibi her yere herkesi sürüklemek mi işiniz? O şerefsiz adam bizi ne kadar yalnız bıraktı biliyor musunuz? Sizin gibileri para ile kandırarak yanında tutuyor. O pislik korkak karaktersizin teki!"

  Hiç birşey söylemedi. Suratında çok ufak bir duygu kırıntısı görür gibi oldum ancak hemen duygusuzluga büründü tekrar. Sanki bu duygu benim söylediklerimden değil de kendi aklına birşey gelmiş olmasından dolayıydı.

                                   ~🔥

  Bu bölüm digerlerine kıyasla daha uzun
             oldu sanki HDHXBCJBCJK
    Ah be Alevim.. Bir anda neler yaşadın
                  oyle gotunu yedigim.