Bağırmaya başladım sokağın ortasında yardım edin diye. Öyle güçlü bağırıyordumki benim kulağım sağır oldu neredeyse. Ama bi kimse bile cama çıkmıyor yada bir ışık açmıyordu. Sonradan anladım bağıramıyormuşum. Karabasan dedikleri olay gibi. O ses benim değim yanımdaki cinlerden birininmiş. Sokaktan çıkıp evime gitmek istiyorum olmuyor gidemiyorum. Fatihayı ilk okulda ezberletmişlerdi tek bildiğim dua oydu. Fatiha okumaya başladım kendi kendime. Ve rahatlamıştım evime doğru koştum. Evin kapısına geldigimde nefes nefese kalmıştım. Bir an önce eve çıkmak için can atıyordum. Evimizin altında bir fırın var. O saatte açıktı. Fırın çalışanlarıyla aram iyiydi. Gittim onların yanına bi sigara yaktım her yerimden ter akıyordu. Noldu felan diye sordular. Akşam koşusu yaptım diyip geçiştirdim.
