Arkadaşlar yine klasik karisan bebekler . 17 yıl boyunca gerçek ailesi diye bildiği insanlarla yaşayan arya gerçek ailesini bulunca hayatı bir anda değişiyor.
Her insanın hissizleştiği bir dönem vardır. Sevgiden uzak insanlar anlar ne demek istediğimi. Yalnızlığa ihtiyacı olan bir kızken yalnızlığı sevmiyorum. Hayatımdaki insanların ne yaşadığını ne hissettiğini Bende hissediyorum. Çünkü onları anlıyorum. Ben hayata küsmek üzereyken her şeyle dalga geçmeye başlayarak hayata tutunmuş bir kızım. Ben Arya Karan herseyden habersiz 17 yaşında bir kızım.
Sabah kalkıp üstüme yırtık bir kot pantolon ve bir tişört giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Siz giydikleri olarak düşünün)
Havanın sıcak olması acayip iyiydi he. Odamdan çıkıp abimin odasına koştum ve hızla içeri girdim. Gördüğüm manzarayla şok oldum. Karşımda baklavalariyla duran bir adet Pars vardı.
Acunun bir sözü vardır bilirmisiniz? Haoy maşaaallah! Ayıptır söylemesi bomba gibi bir abim var.
Koşarak abimin kucağına atladığımda gülerek saçlarımı öpüp "günaydın güzelim "dedi. Beni yere indirdiğinde bende "günaydın parscım "diyerek sırıttım. Ona böyle dememi acayip sinir oluyordu. O yüzünü burusturken bir kahkaha atıp " kahvaltı hazir"diyerek odasından çıktım.
Oturma odasına girdiğimde yüzüme hiç gülmeyen annem bu sefer gülüyordu ve yüzünü hiç asmayan babam üzgün duruyordu. Tam ağzımı açıp konusacakken annem sevinçle" artık senden kurtuluyorum. 17 yıl boyunca senin gibi bir sürtükle yaşamaktan bıkmıştım. Bizim kızımız değilmişsin "
Kulağımda sadece bir cümle yankılanıyordu bana sürtük demesi bile umrumda değildi.
Bizim kızımız değilmişsin.
17 yıl boyunca ben boş yere anne sevgisi olmadan yaşamıştım. Aptal hemşirelerin bebekleri karıştırması yüzünden...
Ben hala söylediklerini idrak etmeye çalışırken abimin gür sesi salonda yankı yapmıştı.
"Bu ne demek anne ? Siz ne saçmalıyorsunuz? Ayrıca Arya sürtük değil 17 yıl boyunca büyüttüğün kızına nasıl bunu söylersin. " gözümden bir damla yaş düştü. Belki mükemmel bir hayatım olmayabilirdi ama ben her şeye rağmen beni koruyup seven abimden uzak kalmak zorunda kalacaktım.
"Sakin ol oğlum. Biraz önce babani hastaneden aradılar. Bebekler karışmış . Hastaneye hitap Dna testi yaptıracaz."dedi üvey annem. Hüzünle babama baktığımda durgun bir şekilde duvara baktığını gördüm. "Baba sende bir şey söylesene lütfen. "Dedim yalvarırcasina. Bunca zaman hep babam ve abim olmuştu yanımda annem hiç bir zaman beni sevmemişti.
Babamdan cevap bekliyordum ama o bana cevap vermemişti ve bir kez daha hayal kırıklığı yaşamıştım . Bana cevap vermek yerine "kalkın hastaneye gidelim"dedi ve ayağa kalktı. Hızlı adımlarla bizi beklemeden evden çıkıp kapıyı çarptı.
Abime baktığımda gözünden bir damla yaş düştü. Koşarak yanına gidip elimle göz yaşını silip ona sarıldım. Bende üzgündüm onu bırakmak zor olucakti tabi babamı da öyle. Ama sanırım babam beni hemen bırakacak gibiydi.
