Back Of The Canvas ꛁ Draco Malfoy & Soleil Dorothy

İlk Mektup

Rutin şeyler.

Trene binmek, kayıklarla Hogwarts a ulaşmak, öğrencilerin saçma sapan fotoğraf çekinmelerini izlemek.

Sinir bozucu.

Trene bindiğimde herkes telefonuyla uğraşıyordu.

İneklik yapıp kitap mı okuyacaktım?

Hayır.

Onun yerine çizebilecek resimler aradım.

Zaten insan suratı çizemiyordum.

Çiçek, dal, orman çizebilirdim kısacası insan harici her şey.

Boş bir yer bulup hızla oturdum ve telefonumu açtım.

Ben çizebilecek birşeyler bulmaya çalışırken insanlar yer bulmaya çalışıyorlardı.

Nihayet kargaşa bittiğinde yanımda tanımadığım iki Gryffindorlu vardı.

Daha sonra kompartıman ın kapısı açıldı.

Draco.

Kısa bir süre göz göze geldik ve yanımdaki tanımadığım Gryffindorlulara bir bakış attı.

Sürgüyü tekrar çekip gözden kaybolduğunda yanımda oturduğunu hayal ettim.

Belki yanıma otursaydı konuşmazdık fakat benim için onu izlemek bile yeterdi.

Bu kadar aşık olma diye kızdım kendime.
...

Hogwarts a vardığımızda eski senelerde olduğu gibi öğrenciler telefonlarıyla yemeklerin fotoğraflarını çekip gülüyorlardı.

Hala çizebilecek birşey arıyordum.

Burada çizdiğim resimlerin hepsini eve götürmüştüm ve eğer götürmeseydim hepsinden ortaya karışık birşeyler yapabilirdim.

Dumbledore un konuşması ve birinci sınıfların bina seçimlerinden sonra odama ilerledim.

Eşyalarımı yerleştirip yeni aldığım tuvallere baktım.

Bu sene hepsi dolacak.

Gülümsedim, kendimi yatağa attığımda aklıma Draco geldi.

Göz göze geldiğimizi hatırladığımda karnımda kelebekler uçtuğunu hissettim.

Kelebekler.

Belki de ilk çizimimi kelebekler hakkında yapabilirdim.

Ormanda uçan kelebek, sürü ile uçan kelebek. Çok fazla seçenek vardı fakat ilk bulduğum fikri çizmek yerine daha iyilerini çıkmasını bekliyordum.

Babam da böyle yapardı.

Bana ne çizeceğini söylemeden önce bir hafta boyunca fikirlerini düşünürdü ve bana son gün söylerdi.

Mezar taşındaki kendi ellerimle çizdiğim çiçeği hatırladım.

Gözlerimi kırpıştırdım ve tekrar Dracoyu düşünmeye çalıştım.

Dördüncü senede bu şekilde yatarken onun için nasıl ağladığım aklıma geldi.

Draconun Astoria ile çıkmaya başladığı Hogwarts a yayılınca tabi ki bende duymuştum ve sinirden ağlamıştım.

Astoria dördüncü senede gelmişti ve hemen Draco ile çıkması beni çok sinirlendirmişti.

Uzun zamandır ona aşık olduğumu söylesem benimle dalga geçerdi.

Saçma düşüncelerimden kurtulmaya çalıştım.

Ayağa kalktım ve çalışma masasının üstüne bıraktığım kutuyu açtım.

Dracoya yazdığım, asla yollamadığım mektuplardan rastgele birini seçtim.

Draco, görkemli gökyüzüne bugün de sensiz bakıyorum.

Baloda kendine eş olarak Astoria yı seçtin.

Astoria bir teleskop kullanmayı biliyor mu? Ya da bir yıldız için uyanık kalabiliyor mu?

Draco takım yıldızını gördüm, ana yıldızları on dört taneydi.

Bu seneki doğum gününde sana bu takım yıldızının on dört ana yıldızını gösterip senin yaşın olduğunu söylemeyi çok isterdim.

Bu sene sana seni sevdiğimi söyleyebilirsem bu mektubu da göstereceğim.

Kutunun içinde gerçekten çok fazla mektup vardı.

Hepsini ona göstermeyi ve eskiden bile ona ne kadar aşık olduğumu göstermek isterdim.

Bazen Dracoya onu sevdiğimi söyleyecek kadar cesaretleniyordum fakat sonra bu duygu gidiyordu ve şuan yine o cesaret anındaydım.

Bir kağıt çıkardım ve masaya oturup kalemi elime aldım.

Sonsuzluğun sonuna kadar el tutuşmak istiyorum, ölüm bizi ayırana kadar.

-*** *** 21 69

Sonuna numaramı yazıp kağıdı zarfın içine koydum.

Ne sorun çıkabilir ki?

Çoğu insan anonim olarak tanışıp nasıl sevgili olduklarını anlatıyordu.

Ama kendime bir söz verdim. Draco benim kim olduğumu öğrenmeyecek.

Draconun odasına ilerledim ve mektubu kapısının altından attım.

Koşarak uzaklaştım ve tekrar kendi odama döndüm.

Draco mektubu ne zaman alacaktı?

Beklerken çok sıkılmıştım ve uyuya kalmıştım.

Elime telefonu alıp mesaj var mı diye baktım.

Bildirimi görünce heyecanlandım ve tıkladım.

-*** *** 34 85
Sanırım artık kapının altından mektup gönderip numarasını yazan bir sevenim daha var :DD

❝Yıldızlar, sanat ve sen Draco.❞

BACK OF THE CANVAS
જ⁀➴❥