FAİRY TAİL/ EJDER PRENSES

Ejderha Avcısı Lucy

BU BÖLÜM ŞOK OLACAKSINIZ... Medyadaki şarkıyı dinleyerek yazdım.

1 hafta sonra

Loncaya doğru yürüyordum. Artık Fairy Tail'in bir üyesiydim. Ama içimde kötü bir his vardı. Bu hissi beynimin en ücra köşesine yollayıp yürümeye devam ettim. Loncaya varınca hala içimde o his vardı. Kapıyı ittirip yavaşça içeri girdim. İçerideki görüntüyle şok oldum.

"a-ama s-sen nasıl beni buldun"Karşımda babamı görmeyi beklemiyordum.

"ben yardımcı oldum"arkamdan gelen sesi nerede duysam tanırım.

"Zeref"dedim mırıltıyla. En büyük düşmanım.

"ta kendisi"dedi zeref. Babam

"sen küçük hanım benimle geleceksin"dedi ve kolumu tutup sürüklemeye başladı.

"asla senin yanından kaçmak için çok uğraştım ve bir daha asla oraya dönmem" babam arkasını döndü ve

"bilmen gereken şeyler var"

"ne var?"

"burada konuşamam. Göl kenarına gidelim"

"peki"dedim ve yürümeye başladık. Parka varınca

"evet seni dinliyorum. Ancak sormak istediğim bir şey var"zerefi işaret ederek"o neden bizle geliyor"

"sanane"dedi zeref.

"Lucy. Bu konuyu senle daha önce konuşmalıydım fakat sen kaçtın. Layla ile çocuğumuz olmuyordu. Bir gün yolda giderken ıssız bir ara sokağa girdim. Orada seni gördüm. sarı saçların dağılmış, üstünde küçük bir örtü ve 10 anahtar vardı. Sana yalan söyledik. Bir hastalıktan dolayı bizi hatırlamadığını, Bizim anne ve baban olduğuna inandırdık seni. Yalanlar ile büyüdün. Yalan söylemek istemesekte çocuğumuz olsun istiyorduk. Ama seni gerçekten çok sevdik" Babamın anlattıklarını ağlıyarak ve büyük bir şaşkınlıkla dinliyordum.

"N-Ne yani benim annem ve babam değilmiydiniz?"dedim "Yalan söylüyorsun"dedim bağırarak. Yere çöktüm ve ellerimi toprağa bastırdım. Ne yani benim annem ve babam değillermiydi. Göz yaşlarım yere düşüyor ve yeri ıslatıyordu. Hızla ayağı kalktım ve koşarak loncaya gittim. Başım çok ağrıyordu. Arada bir de gözlerim kararıyordu. Loncaya varınca çok bitkin ve yorgundum. Kapıyı zorlukla ittirip içeri girdim. Herkes endişe ile yanıma geliyordu. Ama benim başımdaki ağrı dahada artmıştı ve gözlerim iyice kararmıştı. Yere düşmeden önce hatırladığım şey loncanın haykırarak yanıma gelmesiydi.

----------

Mavi ve mor renklerin karışımı bir yerdeydim. ne kadar güzel bir yer diye düşünürken bir ışık oluştu. Bu ışık gözümü acıttığı için gözümü kapattım. Bir kaç saniye sonra bebek ağlama sesi kulağıma dolunca hemen gözümü açtım. Burası bir yatak odasıydı. odada kadın ve adam küçük siyah saçlı bir bebeyi seviyorlardı. Görüntü değişti ve Aynı adam ile kadın sarı saçlı bir bebeyi seviyorlardı. Siyah saçlı bir çocuk odaya girip yatağa atladı.

"merhaba. Benim adım zeref. Senin adın ise lucy. Sen benim küçük kız kardeşimsin." dehşet ile görüntüyü izlemeye devam ettim. Görüntü değişti. bu sefer zeref koşuyordu. Kucağında ben vardım. Ormanın derinliklerine varınca durdu ve beni yere bıraktı. "Lucy seni bırakmak istemezdim ama yapmak zorundayım. "Dedi"ama eninde sonunda seni bulucam. Seni çok seviyorum"

----------------

Loncadan

"Lucy çok huzursuz görünüyor. Acaba ne görüyor rüyasında"dedi Mira