Geç oldu saat. Erkenden dalarım uykuya normalde bilirsin. Bugün çok uyudum ondan olsa gerek. Yoksa şimdiye rüyalar alemindeydim.
Senle konuşurken çabucak geliyor uykum.
Bir yerde okumuştum: Birisinin yanında uykumuz geliyor ya da uyuyakalıyorsak onunla güvende hissettiğimizden, evimizi o kişide bulduğumuzdanmış. Ne kadar doğru bilemem, uydurulmuş bir başka şey olabilir. Fakat benim açımdan oldukça doğru.
Çabucak mayışıyorum seninleyken. Uykuya dalmak üzereymişim gibi hissediyorum bazen. Rüyada gibi daha çok.
Sadece sen yanımdayken değil, etrafımda olmadığın zamanlarda bile düşüncen huzurlu bir uykuya daldırabilecek türden.
Seni hayal ediyorum. Rüyalarıma da oldukça sık uğruyorsun. En sevdiklerim onlar.
Benim aksime sen çok uyuyamıyorsun.
Geceleri çoğu zaman ayaktasın. Uykusuz oluyorsun genelde. Keşke yanına uzansam da seve seve uyutabilsem seni. Çok isterdim Minho. Sana sımsıkı sarılıp sabaha kadar öyle uzanmak. Sonrasında ne kadar sıcak olduğuna dair şikâyetlerini dinlemek.
Dedim ya, düşüncen bile yetiyor. Geldi uykum, kapanıyor gözlerim. Sana bu gece gördüğüm rüyaları (birden fazla görürüm hep bilirsin) gelip anlatmayı, daha sonra da tuhaf biliçaltımla ilgili komik yorumlarını dinlemek için sabırsızlanıyorum. Beni hep güldürmeyi başarıyorlar.
Güzel geceler.
