Belki biraz komik gelebilir fakat ruhlarımızın gerçekten de bağlı olduğunu hissediyorum.
Aynı anda düşünüp yaptığımız basit bir şeyden tut birbirimizin hissettiklerini hissetmemiz bana bağlı olduğumuzu düşündürten bazı şeyler.
Öyle bir bağ ki bu kelimelere dökebileceğim ve sadece "Birbirimizden kopamıyoruz" diyerek geçebileceğim bir şey değil. Çok fazla hisse ev sahipliği yapan bir bağ. Anlatmak zor bu hisleri.
Tamamladığını hissediyorum beni. Sanki bunca zaman hayatımda senmişsin eksik olan. Varlığın çok şey değiştiriyor Minho.
Yokluğunu asla ve asla düşünmek, yaşamak istemiyorum. Lütfen beni hiçbir zaman bırakma sensiz. Sen benim diğer yarım, ruh eşim, birtanem ve hatta her şeyimsin. Teksin benim için. Bir tane. Eşin benzerin yok. Özelsin. Farklısın Minho. "Farklı" demek yetmez başkalığına. Aklım almıyor ki benim de. "Her şey"den kastım ne inan ben bile bilmiyorum. Ama sana baktığımda dünyamı sende buluyorum, kendimi sende buluyorum. Öylesine seviyorum ki seni...
Her şey işte. Her şeyim sensin.
Anlamdıramıyorum bu hisleri ama o kadar güzel ki. Bu güzelliği "cennet" olarak tarif ederler genelde. Cenneti yaşatıyorsun bana. Ne oldu da kapıldım sana bu kadar inan bilmiyorum. Gülüyorum kendime. Bu kadar bağlanacak insan mıyım? Öyleymişim ya.
