"Balım."
O kadar heyecanlıyım ki bunu yazarken.
"Gerçekten balın mıyım?" gibi aptalca bir soru sormamak için çok zor duruyorum. Bana böyle seslenmen...
Mutluluktan ağlayabilirim.
"Balım" diye tekrar edip yastıklara sarılmaktan aptal oldum iyice.
Balınım değil mi? Senin.
Minho hep balın olmak istiyorum. Yalnızca senin. Çığlık atacağım, tanrım.
Mükemmel bir his. Büyük bir enayilikle yazılan bir sayfa bu kusura bakma. Yaşadığım duygu değişimlerini anlatamam şu an. Kelimelere dökmek çok zor. Sadece çok mutluyum diyebilirim. Benden mutlusu yok ki. Kim balın olmuş ki anlasın beni.
Uzandığım yatağımda aptal aşık bir çocuk gibi bacaklarımı sallayıp duruyorum. Yüzümden gülümsemem asla eksik olmuyor. Sanırım yanaklarım ağrımaya başladı.
Fazla uzatmayacağım. Sadece içime sığmayan bu mutluluğu paylaşmak istedim. Gidip güzelce uyuyacağım. Seni düşleyeceğim. Dediğin şeyi tekrar tekrar oynatıyorum beynimde. Neden bu kadar etkilediğini bile bilmiyorum beni. Fazla hoşuma gitti. Rüyadayım belki de çoktan.
Seninle olduğum her an güzel bir rüyadan ibaret zaten.
