11

289 13 3
                                    

Aynada son kez kendime baktıktan sonra evden çıktım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Aynada son kez kendime baktıktan sonra evden çıktım. İrfan abilere gitmemizin üzerinden bir buçuk hafta geçmişti ve ben ise kendi işime geri dönmeye karar vermiştim. Gözde ablayla konuşmuş ve İrfan abinin bahsettiği şirketin türkiyenin en büyük mimarlık şirketlerinden biri olduğunu öğrenmiştim. Torpil gibi şeylerden hoşlanmadığım için İrfan abiyi araya sokmadan şirkete CV'mi göndermiş ve mülakata çağırılmıştım. 

Şirketin yakınlarında bir yere park ettikten sonra arabadan indim ve gördüğüm kafeye ilerledim. Mülakat saatine daha olduğu için kahve içip hafif bir şeyler atıştırmaya karar verdim. Siparişlerimi alıp bir masaya geçtiğimde Altaydan gelen aramayı cevapladım. 

"Alo"

"Günaydın bebeğim ne yaptın"

"Günaydın, şirketin yakınlarındaki bir kafeye geldim şimdi. Vaktin geçmesini bekliyorum"

"Antrenman çıkışı yanına gelebilirim istersen"

"Sen uğraşma, ben sana geleyim"

"Nasıl istersen"

"Ay geriliyorum ben Altay"

"Sakin ol bir tanem, sen çok başarılı bir iç mimarsın, senden iyisini mi bulacaklar"

"Başarılıyım di mi"

"Tabii ki"

"Teşekkür ederim, iyi ki varsın"

"Sen de iyi ki varsın, benim artık antrenmana dönmem lazım, haberleşiriz güzelim"

"Tamam canım kolay gelsin"

"Görüşürüz bir tanem"

Telefonu kulağımdan indirdiğimde derince bir nefes aldım ve kahvemi içmeye devam ettim. Altay haklıydı, ben gayet başarılı bir iç mimardım. Bölüm birincisi olarak mezun olmuştum. Her zaman çalışkan ve başarılıydım. 

Kafede biraz daha oturduktan sonra saat yaklaşınca şirkete gitmeye başladım. Danışmaya ulaşıp ismimi verdiğimde bana nereye gideceğimi söyledi. Asansöre bindiğimde bana doğru koşan birini görmemle elimi ileri uzattım ve asansörün kapısının kapanmasını engelledim. Asansöre binip bana döndü ve gülümseyerek teşekkür etti. 

Asansör yukarı çıkarken tekrardan bana dönüp elini uzattı.

"Emre ben"

"Ada"

"Buralarda yenisin galiba, seni ilk kez gördüm şirkette"

"Mülakata geldim"

"Anladım, işe alınacağına eminim"

"Anlamadım?"

"Anlarsın"

Asansörün kapısı açıldığında yanımdaki kişiyi umursamayarak dışarı çıktım. Bana seslenmesiyle arkamı döndüm fakat ben cevap veremeden asansün kapısı kapanmıştı.

Suçlarımdan Biri / Altay BayındırHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin