ජන්ග්ගුක් හිටියේ ගැඹුරු නින්දක. සැත්කම සාර්ථකව සිද්ධ උනත් ජන්ග්ගුක්ට සිහිය එන්න අපේක්ශා කරපු වෙලාවටත් වඩා ලොකු වෙලාවක් ගියා. ඇගට පණක් නොතිබුනත්, ජන්ග්ගුක්ගේ ඇස් ඇරිලා නොතිබුනත් ජන්ග්ගුක් ඉන්න අදුරු කාමරේ ඇතුලෙන් එයාට කාගෙදෝ කටහඩක් ඇහුනා.
"ජන්ග්ගුක්...."
"ජන්ග්ගුක්... මට ඔයාට කියන්න ගොඩක් දේවල් ඉතුරු වෙලා තිබ්බත් ඒ හැමදේම කියන්න වෙලාවක් දැන් නෑ. අපි දෙන්නා හම්බුනේ අහම්බෙකින්. ඒත් අපි දෙන්නගේ හමුවීම අපි දෙන්නව මේ තරම් දුර අරගෙන එයි කියලා මම හිතුවේ නෑ. අපි දෙන්නා හම්බුන එක ගැන මම පසුතැවෙන්නේ නෑ. අපි දෙන්නා මේ තරම් දුර ආව එක ගැන මම පඩුතැවෙන්නේ නෑ. අපි දෙන්නා මේ තරම් කල් කරපු දේවල් ගැන මම පසුතැවෙන්නේ නෑ.
ඒත් මෙච්චර දුර ඇවිල්ලා අද ඔයාව මේ විදිහට දාලා යන්න වෙන එක ගැන මම පසු තැවෙනවා. මම තෝරගත්ත ජීවිතේ හන්දා ඔයාට මේ විදිහට ලෙඩ ඇදේ ඉන්න උන එක ගැන මම පසුතැවෙනවා. මම කරපු දේවල් හන්දා අපි දෙන්නට තව දුරටත් එකම පාරේ යන්න බැරි වෙන එක ගැන පසු තැවෙනවා.
ජන්ග්ගුක්....
මට යන්න වෙලාව ඇවිල්ලා...
සයොනාරා..."
ජන්ග්ගුක් හැමදේම අහගෙන හිටියත් එයාට ඒ කිසිම දේකට උත්තර දෙන්න පුලුවන් උනේ නෑ. අඩුම තරමේ එයාට ඇස් ඇරලා එයා එක්ක කතා කරන්නේ කවුද කියලා දකින්නවත් පණ තිබ්බේ නෑ.
ඒත් ජන්ග්ගුක් කොහොමද ඒ කටහඩ අදුන ගන්නේ නැතුව ඉන්නේ....?
ජන්ග්ගුක් කොහොමද එයාගේ ප්‍රථම වගේම එකම ආදරේ කටහඩ ඒ විදිහට අමතක කරන්නේ.....?
ජන්ග්ගුක් කොහොමද එයාලගේ අන්තිම හමුවීමෙදි එයාගේ ආදරේට ජපන් භාශාවෙන් කියලා දුන්න පොඩි පොඩි වචන අමතක කරන්නේ....?
ජන්ග්ගුක්ට ඒ හැමදේම මතක උනත් ඇස් අරින්න විදිහක්‍ තිබ්බේ නෑ.
ජන්ග්ගුක් ලගින් ඇහුන අඩි සද්දේ ටිකෙන් ටික අඩු වෙලා යනකොට ජන්ග්ගුක් අමාරුවෙන් ඇස් ඇරියා. එයාගේ හිත කිව්වා මේ එයාලගේ අන්තිම හමුවීම වෙන්න පුලුවන් කියලා. එයාට ඒ විදිහට එයාලගේ අන්තිම හමුවීම මතක වලට එකතු කරගන්න ඕනේ උනේ නෑ.
YOU ARE READING
L'amour • Taekook
Fanfictionතමන්ගේ මාමා උන හෝසොක් එක්ක ජන්ග්ගුක් නිව් යෝක් නුවර රාත්‍රී සමාජ ශාලාවකට යන්නේ ඔරකල් සංවිධානය ගැන පුවත්පත් ලිපියකට අවශ්‍ය තොරතුරු හොයන්න. ඒත් ජන්ග්ගුක් දැනගෙන හිටියේ නෑ එදා එයාගේ ගමන එයාගේ ජීවිතේ වැදගත් පිටුවක් පෙරළයි කියලා. පුවත්පත් ලිපි වලට සම්මු...
