The war

5(special)

*p.o.v Justin*

Het was koud,nat,vochtig weer die ochtend toen ik voor de zoveelste keer alweer te laat vertrokken was van huis. Ik naar school terwijl de geurige wind langs me wangen sneed.

Verschijnende keren was ik uitgegleden of ergens tegen aan gebotst. Maar ik ging het halen! De laatste paar meters. Terwijl ik mijn handschoenen en sleutel in me tas op berg de daalde er een laag sneeuw naar beneden. Ook dat nog!

Ik rende naar het gebouw vond me kluisje stopte daar zo snel mogelijk me spullen in en keek op me mobiel: 8.45. Veels te laat! Het was ook erg rustig in de hal. Oké welk lokaal? Nadat ik erachter kwam welk lokaal ik had rende ik het trappenhuis in.

Mijn tas bungelde gevaarlijk alle kanten op en uiteindelijk gooide ik de deur met een zwiep open. Iedereen staarde me aan. Oeps.. "Justin!" Zei de streng kijkende lerares toen ze me hijgend in de deur opening zag staan. "Justin! Weet je wel niet hoe laat het is?"

Haar venijnige vingertjes wezen naar de klok: "Vijf voor negen!" kraste ze. Ik keek de leraar aan. Er kwam gen een woord over mijn lippen. "Ga er maar uit! Vraag de conciërge maar voor een klus! Ik hoef je niet meer in mijn les!" Ze wees naar de deur. Ik zweeg en liep de gang op terwijl ik de deur achter me dicht sloeg.

Neerbuigend liep ik het trappenhuis af naar beneden. En kwam ik aan bij het hok van de conciërge. "Heeft u een klusje voor mij?" Zei ik. Zijn grote ogen fronsde me toe. "Zo, alweer telaat?" ik knikte.
"Nouwja, ik ga mijn hond uitlaten ondertussen mag jij mijn hok wel even schoonmaken, je weet waar de bezems liggen he?" "Ja, meneer." Hij gaf me een knikje terwijl hij zijn jas in elkaar knoopte en liep toen samen met zijn hond het besneeuwde schoolplein op.

Ik pakte een bezem uit de kast. Plofte mijn tas op de grond, en begon met bezemen over de vloer. Kranten, half kapotte boeken, vergeten school passen alles lag hier. Ik ruimde de ergste zooi op. En bezemde toen alle papier snippers weg.

Er stond ook een ijzeren grote kast. Die moest vast ook schoongemaakt worden. Dus ik opende de kast waarna er boeken, schriften, potloden alles stortte uit de kast en viel op mij.

Kreunend lag ik op de grond terwijl ik me bevrijd uit de zee van boeken en schriften. Onderin de kast stond een keurig doosje, het deed me denken aan zo'n lux bonbon doosje. Ik pakte het doosje, het voelde fijn aan, in mijn handen.

Op het doosje stond in keurige gouden letters: Justin. Justin? Was dat een nieuw chocolade merk ofzo? Ik opende het doosje opzoek naar bonbons alleen het enige wat ik kon vinden was een soort medaillon hij was rond en er stond een sneeuwvlok op met een soort kleurloze regenboog er door heen.

Onderin lag er een kaartje bij, in dezelfde keurige gouden letters als in het doosje? Ik las het:

"Beste Justin, ik wist het wel dat je dit zou lezen." ja,ja dit was zeker weer zo'n boodschap dat ik al voor de honderdste keer te laat was gekomen. Ik las verder.

"Er zijn zeven andere mensen zoals jij." Huh? Wat bedoelde ze? Ik las door: " in elk medaillon zit een stuk levens ziel van mij. Bewaar het goed.jullie zijn de laatste hoop om mijn en jullie eigen wereld te redden

Ondertekent door: Prinses Crystal (Light Siders.) PS. Er is storm op komst, niets is wat het lijkt, waak over jezelf."

Wat? Wat was dit voor onzin? Ik deed het medaillon om me nek en verborg het in me shirt. een golf van energie overspoelde mijn lichaam "Er is storm op komst.." mompelde ik. Ik was niet langer meer veilig..