First Lady

003

Chapter 03: Closer.

Amora Amadeo.

HABANG nakatingin ako sa malaking window ko. . . iniisip ko pa rin ang sinabing ‘yon ni Stephanie na halos hindi ako nakatulog dahil sa kanya. hindi ko iyon sinabi sa kanya o sa kanila baka lalo lamang akong hindi makatulog. Maaga na lamang akong pumunta sa opisina para magisip-isip.

It's already 4 AM.

Ang aga, right? Maganda pa ang view sa malaking bintana ko dahil 4 AM pa lang. Nagulat nga ako nung tumunog ang notification ko.

From: +63949*******

Hi, Amora? Goodmorning. Pasensya sa istorbo. Gusto ko lang malaman kung available ka ngayon? pasensya na at napaaga ang message ko, baka siguro nga tulog ka pa ngayon eh.

Napangiti ako. . . pero agad ko rin binawi ‘yon. I’m not smiling! Nag respond na ako baka mag overthink si bise na iniiwasan ko siya. But how did he know my number?

Lintek! I think sila George na naman ang may pakana nito.

Me.

Goodmorning, Noah! I’m available naman right now. Actually, nasa opisina na ako. Ako pa lang mag isa because it's still 4 AM. Nothing to worry, Ayos lang. Hindi mo naman ako na-istorbo.

I turned off my phone saka muling tumingin sa labas ng aking bintana. Hinihintay ko ang message niya pero mukhang hindi na siya magre-response. tumayo ako saka iginiya ang sarili pababa. hindi naman nakakatakot na magisa lang ako ngayon. Nasanay na rin akong magisa talaga. ayoko na rin abalahin ang mga kapatid ko. Malamang sa malamang ay mang-gugulo na naman sila sa akin kapag naabutan nila ako doon.

Hindi ako lalabas pero titignan ko lang yung ibang lights sa ibaba. ang sabi kasi sa akin nung guards, may sira daw. gusto ko naman makita nang masinsinan. I turned the other lights. Ang iba nga ay sira talaga.

“Amora?” Napitlag ako nung marinig ko ang boses na ‘yon. It's him? tama ba ako? siya ‘yon right.

Nilakad ko ang pasilyo para makita kung sino iyon pero nakalimutan kong buksan ang ilaw kaya tanging labas lang ang nakita ko e. Nagulat naman ako nung ma-talisod ako dahilan para bumagsak ako. hindi ko nakitang may naka-harang na bagay.

“Ouch!” sambit ko nung bigla akong bumagsak pero mabuti na lamang ay hindi ako sa sahig bumagsak pero. . . shit.

Ilang minuto kaming nagkatitigan. Agad kong iniwas ang mga mata ko, sabay higa sa kabilang sahig. naka-heels pa man din ako!

Ang sakit talaga nung pagkaka-talisod ko pero mas masakit siguro kung bumagsak ako sa sahig. He turned on his flashlight at nilahad ang kamay niya para alalayan akong makatayo sa pagkakahiga kong ito.

Pinagpagan ko ang damit ko nung makatayo ako pero masakit ang paa ko.

“I’m sorry.” sabay naming sabi sa isa’t isa.

“Ayos lang!” muling sabay naming dalawa dahilan para matawa na kami pareho.

Maglalakad na kami sana pero biglang sumakit yung paa ko kaya napahinto ako. Nilingon niya ako sala tinignan ang paa ko.