Polat'ın Elif'i (KISMETSE OLUR)

ElSed 1. Bölüm

"Yine sıkıcı set günlerinden biri." diye içinden geçirdi Elif. Gelmişti gelmesine bu programa ama içi hiç rahat değildi. Bazen yaşadığı şeylerin gerçek mi yoksa hayal ürünü mü olduğunu tahmin edemiyordu.

"Hangi kıyafetleri giyeceksin?" diye sordu Tuğçe. Kulis bugün oldukça havasızdı ve dolayısıyla Tuğçe'nin de modu pek yerinde değildi.

"Şu siyah askılı bluzu ve siyah eteği giyeceğim."

Tuğçe eteği eline aldı ve şöyle bir üzerine tuttu.

"Sedat Polat rüzgarı bugün esecek diyorsun he?"

Elif kıkırdadı ve omuz silkti.

"Ekranda bu eteği gördüğü an oynamadan koltuğuna oturacak. Bak ve gör."

Tuğçe "Sen delisin." dedi ve makyaj aynasına oturup yüzüne pudra sürmeye başladı.

Elif üstünü değiştirip makyajına son kez baktığında, kalbinde oluşan sebepsiz heyecanı yatıştırmaya çalışıyordu. Sedat'ı görmeden önceki her an böyle oluyordu. Birazdan sevdiği adama sarılacak, kokusunu içine çekecek ve huzuru hissedecekti. Bu evin en güzel yanı ne diye sorsalar Sedat derdi. Kalbi öyle hızlı atmaya başlamıştı ki sanki birazdan kanatlanıp uçacaktı.

"Çekime son 1 dakika!"

Diğer kızlarla birlikte anonsu duyduklarında kapının oraya doğru geldiler ve içeriye müzikle birlikte girmeye başladılar. Elif ekranda Sedat'ı gördüğü an Tuğçe'ye çaktırmadan göz kırptı ve yerinde müziğin ritmine uygun dans etmeye başladı.

Sedat tarafında ise işler hiç yolunda değildi. Sevdiği kadının bu kadar güzel olması canını yakıyordu.

"Yine yapmış yapacağını vicdansız." diye mırıldandı yerinde ve yavaş adımlarla koltuğuna geçirip oturdu.

"Ulan Elif." diye geçirdi içinden. "Kızım o eteğin daha kısası yok muydu?"

Elif ise Sedat'ı kıskandırdığının ve sinirlendiğinin hoşnutluğuyla gülmesine engel olamadan koltuğa geçirip oturdu.

Müzik kesilip herkes yerine geçtiğinde ekranda çiftler verilmeye başladı.

Sedat yerinde sabırsızca kıpırdandı. Bir an önce ekrana Elif verilsin ve o eteğin hesabını sorsun istiyordu.

Aradan geçen birkaç dakikanın sonunda Elif ekrana verildiğinde Sedat içmeye yeltendiği suyu ağzından geri çekti ve Elif'in gözlerine kilitlendi. İşte yine aynı şey olmuştu. Nefesini kesen bu güzelliğe artık kalbi dayanmıyordu. Çok fazlaydı bu hisler. Çok yoğun, çok derin, çok acımasızca. Acımasızcaydı çünkü bu kadarı bile Sedat Polat'a fazlaydı.

"Günaydın," dedi Elif gülümseyerek. "N'aber?"

Sedat boğazını temizledi ve "Gün pek aymadı," dedi bakışlarını elindeki bardağa indirerek. "Biz bugün bir konuşalım olur mu?"

Elif giydiği eteğin çıkaracağı gerginliği biliyordu. Ve bu durumdan da hoşnuttu. Sedat'ın onu kıskanması hoşuna gidiyordu. Kıskanmakta bir sevgi göstergesi diyordu içten içe. Aşk demiyordu çünkü aşk gelip geçerdi. Aşk önemli bir duygu muydu Elif için? Evet, fazlasıyla önemliydi. Ama sevgi daha önemliydi. Sevgi devam ederdi, sevgi türlü fedakarlıklar isterdi.

"Olur konuşalım. Sen gelme ben gelirim."

Sedat kafasını yavaş yavaş salladığında Elif'le ekranda birleşen gözleri birbirlerine adeta kilitlendi. Günden güne artan bu duygular derin bir nefes almasına sebep oldu.