Evet bir bu eksikti. Şuan sevdiğim adam ile onun evine gidiyorum. Ve o sürekli bana iltifat ediyor. Git git bitmiyor nerede bu ev.
Changbin arada telefonu ile ilgileniyor arada benle konuşuyordu. Ve bile bile o güzel ellerini elimin üstüne koyuyordu.
Ah galiba oda beni seviyor... Hastaneden çıktığından beri peşimde. Onu görmediğimi sanıyor oysaki fazla dikkat çekiciydi. ...
Ahh sonunda gelmiştik. Neden bu kadar büyük bir eve ihtiyaç duyarsın ki?
"Hoşgeldiniz Efendim istekleriniz hazır odanızın yanındaki oda "
İçeriye girdiğimizde orta yaşlarda tatlı bir kadın karşılamıştı. Galiba hizmetliydi.
Biraz daha yürüdüğümüz de salona gelmiştik. Bayan Seo ve Bay Seo birlikte oturmuş birşeyler konuşuyordu.
"Hoş geldiniz oğlum"
"Hoşbulduk anne Chan bir süre bizimle kalacak"
"Tabiki. Hoşgeldin oğlum"
"Hoşbuldum efendim "
"Efendim demene gerek yok oğlum anne diyebilirsin"
"Peki annecim"
"Changbin sen benle gel bakalım"
"Tamam baba"
Changbin, babası ile odanın ucuna gitmişti. Ben ise Bayan Seo'nun yanına oturmuştum.
"Neden getirdin Chan'ı"
"Hyunjin baba... "
Changbin elindeki telefonu babasına uzattı.
"Tamam oğlum ben halledicem siz dinlenin"
"Tamam baba teşekkür ederim"
Bay Seo, Changbin'in omzuna elini koymuştu.
"Hadi oğlum dinlenin biraz"
"Tamam anne"
Changbin ile merdivenlerden çıkıyorduk.
"Burası benim odam, burasıda senin bir ihtiyacın olursa bana söyle lütfen Chan"
"Tamam"
"Teşekkür ederim ama lütfen bana kızma zorunda kaldım seni bırakamazdım. "
"Sorun değil Changbin."
Changbin gülümsemiş ve karşımdaki odanın kapısını açmıştı.
Kocaman renkli bir odaydı. Evin her yerinde siyah beyaz gri hakimken galiba tek benim odam renkliydi.
"Bir isteğin ihtiyacın olursa yanıma gel olur mu? "
"Tamam ama kıyafetim yok"
"Benimkilerden vereyim bu günlük idare et yarın tüm eksiklerini alalım"
"Tamam teşekkür ederim"
Ben odama, Changbin'de kendi odasına gitmişti. Çantamı yere koyup büyük yatağına üstüne oturmuştum.
Sıcak bir duş almak istedim. Duşa girmiştim...
...
Chan için bir kaç kıyafet ayarlamıştım. Tabi bazıları çok büyük olacağı için seçmen zor olmuştu.
Chan'ın kapısını tıkladığımda ses gelmedi. Bişey mi olmuştu korktum... Hızlıca odaya girmemle bornozla yatakta oturan Chan'ı görmem bir olmuştu...
"A şey yani özür dilerim kapıyı tıkladım aslında ama"
Chan bir anda önümde gülmeye başlamıştı. Tam yatakta oturan Chan'ın önüne kadar geldim.
"Çok mu komik beyefendi"
Chan kafa sallamakla yetinmişti. Changbin elini Chan'ın ıslak saçların da gezdirmişti.
Yatağın yanındaki havluyu almış Chan'a doğru eğilmiş saçlarını kurutuyordu.
"Ben yapabilirim"
"Ben yapmak istiyorum"
"Sen istediğini yapıyor musun böyle"
"Evet bebeğim"
"Herkesin saçını kurutuyorsun yani"
"Bu sana özel ve öylede kalacak"
Changbin karşıdaki minik bedene göz kırpmıştı.
"Umarım"
_______________________________
Selam dostlarım Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.... Ben son sahneden sonra mükemmelim şu sahne gerçek hayatta olsaydı keşke ay bayılırdım.... Neyseee dostlarım sizleri çoğkkkk seviyorum kendinize iyi bakınn ♡♡♡♡♡♡♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
