Telefonuma gelen bildirim ile iyice çılgına dönmüştüm. Nereden biliyordu bu bizimi izliyordu. Babam o kadar deposunu patlatmıştı.
Telefonu elimde kıracak derecede sıkarken Chan fark etmişti.
"Bir sorun mu var"
Söylemezsem herşey daha kötü olacak... Başına bir iş gelebilirdi. Ama söylersem benden uzaklaşırdı. Benden uzaklaşsa bile ben onu bulurum ama ona bir şey olursa hiç bir şey yapamam.
"Bir sorun var ve ikimiz le alakalı"
"İkimizle mi? "
"Chan bak herşeyi baştan anlatacağım"
"Tamam"
"O gece hastaneye gelme nedenim çatışmaydı. Depolarımız basılmıştı. Bunu yapanda en büyük düşmanım Hyunjin adında bir pislik. Babam o günden sonra neredeyse tüm depolarını patlattı ama derdi hâlâ benimle"
Elimdeki telefonu Chan'a uzattım. Gözleri fal taşı gibi açılmıştı.
"Ama senle ne derdi var"
"Babam babasını öldürmüş o da babama zarar vermek için beni öldürmek istiyor. Ve bu ilk deneyişi değil. Şimdide benim yanımda olduğun için seninle uğraşacak"
Gözlerimdeki umut solmuş şekilde bakan Chan kalbimi paramparça etmişti.
"Chan bir teklifim var ama lütfen iyi düşün"
"Ne"
"Benimle gel"
"Saçmalama Changbin burada bir düzenim var okulum var işim var"
"Chan ya sana bir şey olursa. Hem okula da işe de ben götüreceğim seni lütfen biraz düşün"
"Changbin... "
"Chan lütfen bak burası korunaklı değil. Benim yanımda güvende olacaksın saçının tek bir teline bile zarar gelmeyecek "
"Peki"
"Oh bak şimdi şuan sana lazım olan eşyalarını al gerisini ben aldırırım."
"Tamam"
Changbin elindeki telefonu çıkartmış adamlarını arıyordu. Chan ise odasına gitmişti.
"Chan'ın evine gel bize gideceğiz haber ver Chan için oda hazırlasınlar."
"Tamam efendim"
Chan elindeki küçük çanta ile gelmişti içeriye.
"Changbin ne zamana kadar sürecek bu"
"Hyunjin'in sonuna kadar"
Yüzü düşen Chan'ın yanına gittim. Ellerimi yanaklarına koymuştum.
"Sakin ol sana birşey olmaması için canımı bile veririm"
Chan hafifçe gülümsemişti.
"Sadece bana böyle gül"
Zilin çalınması ile Changbin kapıya doğru gitmişti. Chan ise olduğu yerde şok geçiriyordu.
