Ekran başında öylece kalakalmışlardı. İlk kendine gelen Ecem oldu. Fakat o da üzerine bir ceket geçirdikten sonra, telefonunu da masanın üzerinde bıraktığı gibi odadan hızlıca çıktı.
"Ecem! Nereye?" diye seslendi Ayça girdiği şoktan henüz çıkmış bir şekilde.
"Kanka telefonun! Ecem!" diye seslendi Esra ama nafile.
"Ben gidiyorum!" diyip ayaklandı Mert. O da telaşlanmıştı.
"Nereye gidiyorsun!?" diyip kaşlarını çattı Ayça. Mert'in evinin İpek'in evine uzak olduğunu biliyordu.
"Ne yapayım burada meraktan delireyim mi??" diye tersledi Ayça'yı. Hemen ardından aramadan çıktı.
"Polisi aramamız gerekmez mi?" diye sordu Efe korkmuş bir şekilde. Ekrandakilerin bakışları onun profilinin olduğu kareye kaydı. Ayça onu onaylar şekilde kafasını salladı.
"Saçmalamayın oturun oturduğunuz yerde ya." diye mırıldandı Canberk eski bıkkın yüz ifadesini takınırken. Nasıl oluyordu da bu kadar umursamaz olabiliyordu? Hayret doğrusu!
"Ya herifin teki girdiyse evine?" dedi Ayça.
"Nasıl bu kadar umursamaz olabiliyorsun??" diye ekledi ses tonunu yükselterek.
"Asıl siz abartıyorsunuz." diye cevapladı onu Canberk. Ne vardı ki sanki eve bir katil girmişse? (!) Ya da ayyaşın biri?
"Ulan İpek'in evine biri girmiş duymadın mı kızı?! Ya bir şey gelirse başına?!"
"Ne yapmayı düşünüyorsun??" diye tersledi çenesini yasladığı yastıktan kaldırıp kaşlarını çatarken. Ayça anlık olarak dudaklarını araladı fakat verebilecek bir cevabı yoktu. Diğerleri susmuş, ikilinin tartışmasını dinliyordu. Birkaç saniye bile geçmeden Esra aramadan sıvıştı. Zaten yeterince gerginken bir de onların kavga ettiğini görmek istemiyordu. Aramada durmanın da bir anlamı yoktu. Bir şey söyleyecek olursa da; Malum iki boğanın arasına atlamış olurdu.
"Ulan evinin adresini bile bilmiyoruz. Ne yapabilirsin? Polisi arayıp 'Ya polis bey bizim arkadaşın başına bir şey geldi.' mi diyeceksin? Gitti Ecem işte. Haber bekleyeceğiz. Olmadı onlar halleder."
"Ya sabır! Gerçekten tam bir malsın Canberk!"
"Tartışmasanız mı?" diye araya girdi Efe ürkekçe. Tartışmak anlamsızdı.
"Efe bence biz karışmayalım" diyip hafifçe gülümsedi Koray ona.
"Ayça. Evine biri girse. İpek onu duymaz mıydı önceden? Eve giren birinin, mutfakta ne işi var? Hangi gerizekalı o kadar gürültü çıkarır? Bir kendinize gelin ya!"
"Amına koyayım, mutfak eşyalarının kendi kendine düşeceği yok ya?!"
"Vardır bir açıklaması. Ecem gitsin haber alırız zaten."
"Seni bazen eşek sudan gelinceye kadar dövesim geliyor."
"Ayça seni kırmak istemiyorum o yüzden kes artık amına koyayım ya. Yeter lan. Ne stres yaptınız"
"Biz bence aramayı kapatalım. Şu Ecemin telefonu da açık kalmasın boş boş." diyip daha fazla uzamasın diye araya girdi Koray.
"Stresini sikeyim Canberk! Amına koyduğumun malı. Biri girerse, kızın başına bir bok gelirse de böyle rahat mı olacaksın??"
"Ayça üzgünüm ama Canberk haklı, elimizden şu an başka bir şey gelmez." diye sakinleştirmeye çalıştı Koray onu.
"Bence de..." diye sessizce katıldı Efe ona.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gökkuşakları
Novela Juvenil*** Küçük bir mesajla başlar büyük hikayeler~~ *** !! Konu, kapak ve kitap ismi değiştirilecektir !! ***
