draco en hermelien

5. meer als vrienden

pov hermelien
We zijn bij het meer en zitten te kijken naar de zonsondergang
Ik draai mijn hoofd naar draco en hij zit met een lach te kijken naar de zonsondergang.
Dan ziet hij mij lachen.
We kijken weer naar de zon en ik leg voorzichtig mijn hoofd op zijn schouder.
Hij grinnikt een keer.
Ik kijk naar draco en hij naar mij.
Ik kijk in zijn ogen mooi blauw de perfekte kleur.
Draco komt steets dichterbij en ik ook.
Dan raken onze lippen elkaar.
het is net alsof je in de wolken zweeft.
Als we stemmen horen laten we elkaar los.
Ik doe de onzichtbaarheidsmantel om ons heen.
Harry en ron lopen ons voorbij.
Ze mompelen een paar dingen en ze zijn uit het zicht.
Ik doe de onzichtbaarheids mantel weer af en ik kijk om mij heen.
Er komt een schuld gevoel omhoog en ik sta op.
Er rold een traan over mijn wang en ik ren weg.
Draco ziet het en komt achter mij aan.
Als ik de hoek om ben ren ik naar mijn kamer ik pak de klink en wil de deur open maken maar iemand pakt me beet.
Ik word mee gesleurd door draco.
Draco laat los!
nee ik laat niet los jij gaat mij vertellen wat er is!
We staan ineens onder een paar bomen.
We staan in het verboden bos.
Ik heb verteld dat ik nog niet over ron was.
En dat klopte.
Ik begon weer te huilen.
Ik hoorde iets achter me.
Harry en ron lopen achter ons.
Ik probeer in de boom te klimmen maar dat lukt niet.
dan voel ik twee handen aan mijn heupen.
ik spring en ik klim verder in de boom.
Draco klimt achter mij aan.
we zitten nu hoog genoeg en we kunnen ze ook verstaan.
Ik luister en hoor een paar keer mijn naam.
Er rolt een traan over mijn wang als ik hoor dat ik een hoer word genoemd ik vlieg uit de boom en richt mijn staf op ron ik spreek een spreuk uit waardoor hij steets slakken uit kotst.
Harry en ron rennen samen weg.
Draco staat met zijn mond vol tanden en ik lach.
Dat is zijn verdiende loon.