draco en hermelien

2. stiekem spijt

pov draco
Ik schrik van mijn eigen woorden.
Waarom doe ik altijd als een idioot.
Ginny loopt boos naar achter en ziet mij.
wat moet je wemel!
Dit heeft zeker weer met jou te maken he zegt ginny boos.
Wat heb ik nou weer gedaan.
Dat is wat ik vraag zegt ginny.
Jij hebt hermelien aan het huilen gemaakt.
Ja dus nou en.
Ginny gaat zitten doet de deur dicht en kijkt naar mij.
Wat doe je zeg ik met een verwart gezicht.
Ik ga hier zitten en jij gaat nu zeggen waarom je dat deed.
Daarom het floepte er uit en nu oprotten!
wat jij wil.
Er rolt een traan langs mijn wang want ik heb spijt van al die jaren wat ik heb gezegt en heb gedaan.
Op school
We zijn al even op school maar hermelien is nergens te bekennen.
Ik ren naar hagrid en die neemt me mee de bossen in de verte zien we een lichtje branden ik ren er naar toe en zie een meisje met bruin haar en bruine ogen het is hermelien.
Hermelien kijkt verdrietig naar ons.
Dan richt ze haar ogen op haar toverstok ze mompelt iets en ineens word het donker.
Voor dat ik mijn licht aan kan doen is ze weg.
Hagrid trekt aan mijn kraag maar ik stribbel tegen.
Maar dan tilt hagrid me op en kan ik niks meer.
Ik loop de trappen op en kijk door het raam.
Ik zie van alles in de bossen maar dan zie ik hermelien lopen.
Ik ren de trappen af maar val over mijn eigen voet.
Ik sta weer op en zie hermelien om de hoek rennen.
Ik zie iets zwarts achter haar aan komen.
Ik ren er achter aan en zie een dooddoener.
Ik sluip naar de dooddoener en spreek een spreuk op hem uit hij vergaat van de pijn en vliegt weer weg.
Hermelien zakt in elkaar ik kan haar nog net opvangen.
Ik loop met hermelien in mijn arm naar de ziekenzaal.
Ik roep om hulp en de zusters komen er aan.
Ze vragen wat er is gebeurt.
Ik geef voor het eerst echt antwoord dat komt toch niet door hermelien?
Ik loop naar mijn kamer.
Mijn vader heeft geregelt dat ik een eigen kamer krijg.
Ik sla met mijn vuisten tegen de muur aan.
Mijn knokkels beginnen te bloeden en ik verga van de pijn.
Maar het kan me niet schelen.
Ik plof op het bed en er rolt een traan langs mijn wang niet van de pijn maar voor wat ik altijd heb gedaan en heb gezegt bij/over hermelien.
Met die gedachten val ik in slaap.